مهدی سماواتی/

ذاکران و مداحان آل‌اللّه باید برای کسب معارف اهل‌بیت(ع) کوشا باشند و هر چه در ژرفای این بحر عمیق و بی‌انتها غوس کنند و تحقیق و مطالعه داشته باشند، قطعاً به توفیقات بیشتری خواهند رسید. همچنین باید بدانیم که علم و آگاهی بدون عمل مفید نیست؛ عمل به علمی که عالم دارد خود ثمره‌ای است که مردم هم از آن منتفع می‌شوند. با توجه به اینکه اعمال و رفتار ذاکران بسیار دقیق زیر ذره‌بین قرار می‌گیرد پس باید طوری باشد که مردم را به سمت خداوند متعال و اهل‌بیت(ع) دعوت کند. نکته مهم‌تر این است که در این مسیر هر که تلاش کند و با نیتی خالصانه برای خدا کار کند، خداوند او را هدایت می‌کند؛ چنانکه در آیه ۶۹ سوره عنکبوت فرموده است: «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ». وقتی اعمال و رفتار ذاکر اهل‌بیت(ع) مبتنی بر معارف اهل‌بیت(ع) بود، پذیرش مطالب نیز از جانب مردم بیشتر و راحت‌تر می‌شود. اشعار پرمحتوا و مبتنی بر آیات و روایات ائمه معصومین(ع) در یک فضای احساسی در وجود مردم اثر خواهد کرد و موجب می‌شود اعتقادات مردم محکم‌تر شده و همیشه باورهای دینی مانند آیینه مد نظرشان باشد و خود سلاحی قوی و محکم در برابر جنگ نرمی است که علیه جوامع شیعی و ارزشی به راه افتاده است.

مهم‌ترین نکته‌ای که برای ارتقای شأن معرفتی مداحان عنوان شده تقوا و پرهیزکاری است. با تقوا، پرهیزکاری و تواضع در برابر پروردگار و ائمه معصومین و خلق خدا شأن معرفتی حفظ می‌شود. مداحان باید از تکبر و خود بزرگ‌بینی پرهیز کنند و خود را از جنس و بدنه مردم جدا نکرده و با مردم باشند. باید بدانیم که اگر کسی نزد خدا و خلق او متواضع بود در برابر دیدگان باری تعالی عزیز و بزرگ شده و شأن رفیعی پیدا می‌کند.