قدس آنلاین- تکتم بهاردوست: چند ماهی است، رسانه های جهان خبر از وجود ویروسی ناشناخته با نام «کووید ۱۹» را مخابره می‌کنند و روزانه آمار بالایی از مبتلایان و فوت شدگان بر اثر کرونا در خبرگزاری‌های داخلی و خارجی منتشر می‌شود. ویروسی که کشور ما هم از تبعات مختلف آن بی نصیب نمانده است. تبعاتی که می تواند از جنبه های مختلف از جمله تبعات اجتماعی اش مورد بررسی قرار بگیرد.

در همین رابطه جعفر شاهرخی جامعه شناس گفت: سال ۹۸ سال رضایت بخشی نبود و همه ما شاهد اتفاقات تلخ متعددی از سیل و زلزله و ... در اقصی نقاط کشورمان بودیم. تقریبا همه منتظر بودیم که با شروع سال جدید نقطه عطفی برای یک شروع بهتر داشته باشیم که شیوع ویروس کرونا این معادله را بهم زد.

وی ادامه داد: ورود این ویروس به کشور، نبود دارو برای رفع این بیماری، جدید بودن این ویروس و اتفاقات و تبعات بعد از شیوع کرونا در همان روزهای نخستین باعث ایجاد نگرانی و اضطراب اجتماعی شد. فضای ناامن اجتماعی و به تبع آن گستردگی این ویروس در تمامی کشورها، تعطیلی فضاهای اجتماعی، کسب و کار و فضاهای فرهنگی این بیماری را به یک بحران اجتماعی و روانی تبدیل کرد. این اتفاق می تواند در حوزه بحران روانی تا سالهای سال آثار خود را در اجتماع بر جای بگذارد و شاهد تبعات منفی آن در جامعه باشیم.

این مدرس دانشگاه افزود: شفاف نبودن اطلاع رسانی های رسمی به دلیل نو بودن این بحران و این که ما تجربه آنچنانی در مواجهه با این بحران های فراگیر را نداشتیم و از طرفی دیگر از هم گسیختگی و ناهمگونی اطلاعات و اخبار که به بدنه اجتماع تزریق میشد، تناقض در گفتارها و رفتارهای رسمی، شعارهای اغراق آمیز، و گاهی هم ناچیز قلمداد کردن ویروس کرونا و اتفاقهایی که شاهد آن هستیم تبعات خوبی در اجتماع نداشت.

این کارشناس ارشد ارتباطات اجتماعی ادامه داد: بالاترین اتفاق نامیمونی که در پی شیوع ویروس کرونا شاهد آن بودیم کم شدن اعتماد اجتماعی مردم است. شاهد مثال این موضوع تعطیلی اجتماع، تعطیلی فرایندهای کسب و کار، تعطیلی حوزه های رسمی زندگی ...است. اگر به فکر رفع این بحران نبوده و نباشیم شاهد تبعات خیلی بدتری خواهیم بود.

شاهرخی با اشاره به راه کارهای کم اثر کردن تبعات اجتماعی ویروس کرونا گفت: برای کم کردن تبعات اجتماعی شیوع این بیماری و حمایت از اقشار آسیب پذیر مداخله دولت ها در تمام مراحل واجب و ضرروی است. همچنین تمهیدات ویژه ای برای نیروهای شاغل باید اندیشیده شود. دیگر اینکه باید در بحث آموزش های نوین تداوم داشته باشیم. استفاده از فصل بهار به عنوان فصل همدلی و مشارکت های اجتماعی از دیگر اقدامات است. یک دیگر از راهکارهایی که باید به آن توجه شود این است که به این اتفاق نگاهی فرا مرزی داشته باشیم. این اتفاق مشکل همه بشیریت است و ملاک باید کمک به همنوع باشد.

وی اضافه کرد: در این میان برنامه ریزی های دولت برای رفع نابرابری های اجتماعی جهت توزیع مناسب همه امکاناتی که آحاد مردم باید به آن دسترسی پیدا بکنند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دیگر اینکه آموزش مراقبت های اجتماعی هم باید داشته باشیم و از همه اینها مهمتر داشتن یک کانال اطلاع رسانی صحیحی است که مردم بتوانند فقط به آن استناد کنند، چون وقتی اطلاع رسانی از نقاط مختلف و البته متناقض به مردم داده می شود طبیعتا هراس اجتماعی را زیاد و اعتماد عمومی را کم می کند.

این جامعه شناس گفت: احتمالا خیلی ها با من هم عقیده هستند که کرونا هم یک تهدید است و هم یک فرصت. چون کرونا می توانست و می تواند معلم اصلاح رفتارها و روندهای اجتماعی باشد. کرونا فرصت اندیشیدن و امید بخشی را به همه ما می دهد که باید از آن استفاده کرد و من امیدوارم بتوانیم با مشارکت خود مردم از این بحران عبور کنیم.

انتهای خبر/