قدس آنلاین: بسیاری از کشورهای خارجی در چند روز اخیر بخشی از تعهداتی که نسبت به مردم و اصناف داده بودند را عملیاتی کرده و به حساب مردم پول واریز کرده‌اند؛ حتی بخشی از مالیات‌های مردم را به حساب آن‌ها بازگردانده‌اند. این دولت‌ها با توجه به وضعیت بحرانی اقتصادی و نیاز مردم تعهدات خود را اجرا می‌کنند، در حالی که دولت ما هنوز به این مرحله نرسیده است. انتظار می‌رود دولت آقای روحانی همانند سایر دولت‌ها متناسب با شرایط و وضعیت‌جامعه و قدرت خرید کارگران حقوق و دستمزد آن‌ها را افزایش دهد و از معیشت آن‌ها حمایت کند.

قطعاً باید شرایطی برای خانواده‌های کارگری ایجاد شود که بتوانند زندگی خود را اداره کنند. نیمی از جمعیت کشور را خانواده‌های کارگری تشکیل می‌دهند. آن‌ها قادر به تأمین نیازهای ضروری زندگی خود نیستند، علاوه بر این کارگران در شرایط بیماری کرونا دچار مشکل جدیدی به نام بیکاری و از دست دادن شغل و امنیت شغلی خود شده‌اند.   کسب و کارهای تعطیل شده معیشت بسیاری از خانواده‌های کارگری را با مشکلاتی مواجه کرده، در این شرایط دولت به جای انداختن توپ در زمین کارفرمایی که خود نیز توان اقتصادی ندارد و کسب‌وکارش تعطیل شده، بهتر است شرایط را به نحوی مدیریت کند که خود تأمین‌کننده اصلی نیازهای کارگران و افزایش دستمزد آن‌ها باشد. در این شرایط مهم نیست چه کسی از کارگر حمایت می‌کند؟ کارفرما یا دولت؟ مهم حفظ توان معیشتی خانوارهاست. اگر کارفرمایی برای پرداخت حقوق کارگران نباشد یا اصلاً شغلی نباشد تا کارگر از آن طریق بتواند دستمزد خود را دریافت کند، چه کسی یا چه چیزی به کارگر کمک می‌کند؟

زمانی که دولت وارد گود حمایتی می‌شود و بخشی از زندگی کارگران را تأمین و تضمین می‌کند، بخش مهمی از دغدغه کارگران کاسته می‌شود. بحث این است که دولت باید به حمایت از کارگران و خانوارهای آسیب‌پذیر تعهد دهد، نقش دولت‌ها  در چنین شرایطی پررنگ و برجسته می‌شود، اینکه دولت  توپ را به زمین کارفرما بیندازد و کارگر را به پشت در بسته‌ای هدایت کند که مرادی به او نمی‌دهد و به درد کارگر نمی‌خورد. دولت برای همین روزها و کمک‌دهی‌ها خلق شده است. بنده بر این باورم که بدون حمایت دولت زندگی‌های متوسط  به پایین در این شرایط نمی‌توانند سرپا بایستند، بنابراین با وجود اینکه فکر می‌کنم هر گونه افزایش در جهت پرداخت دستمزدها می‌تواند تأثیر مثبتی روی زندگی کارگران داشته باشد، اما معتقدم نقش دولت پررنگ‌تر و حمایت‌هایش مطمئن‌ترین راه ایجاد آرامش در زندگی معیشتی کارگران است. وقتی دولت تضمین و اعتماد را در جامعه ایجاد می‌کند که «من هستم و به گروه‌هایی که کار خود را از دست داده‌اند کمک می‌کنم» موجب  ایجاد آرامش در جامعه می‌شود، بنابراین دولت باید به وظایفش عمل کند و اعتماد عمومی را در کشور افزایش دهد و تا جایی که می‌تواند بسته‌های حمایتی متعدد را برای خانوارهای کم‌درآمد و کارگری در نظر بگیرد.

دولت هنوز حمایت‌های اعلام شده و قول‌هایی که داده که به آن‌ها انتقاد بسیاری وارد است را عملیاتی نکرده در حالی که  کشورهای توسعه‌یافته‌ای که دست‌کم یک ماه پس از ما دچار آسیب اقتصادی ناشی از بیماری کرونا شدند، به حساب نیازمندان پول واریز کرده‌اند، این دولت‌ها بسیار بهتر از دولت ما  شرایط را مدیریت کرده‌اند.   انتظار می‌رود دولت پاسخگوی نیازهای مردم باشد و وعده‌های خود را عملیاتی کند.