قدس آنلاین: موضوع مالیات بر خانه‌های خالی مدت‌هاست از سوی کارشناسان مورد بحث و نظر قرار گرفته و بسیاری از کارشناسان بر تصویب این طرح و کارآمدی آن در بخش مسکن تأکید داشته‌اند. تصویب هر طرحی تا رسیدن به هدف نهایی مستلزم فراهم شدن شرایط خاص آن طرح است، اما درباره طرح مالیات بر خانه‌های خالی گاهی شاهد مطرح شدن دغدغه‌هایی هستیم، مبنی بر این موضوع که با چه ساز و کاری و اصلاً آیا امکان شناسایی خانه‌های خالی برای اخذ مالیات وجود دارد؟   یا امکان فرار از این قانون و عدم‌پرداخت مالیات تا چه حد قابل تصور است؟ لازم به ذکر است،   طرح مالیات بر خانه‌های خالی توسط بسیاری از کشورهای غربی از جمله انگلیس، آلمان و کانادا سال‌هاست اجرا می‌شود و این طرح با موفقیت و جوابگویی روبه‌رو شده است،   بنابراین تجربیات جهانی در این زمینه گویای آن است که اگر مکانیزم‌های ممکن به درستی به کار گرفته شوند، قطعاً این طرح در ایران نیز موفق خواهد بود.

نکته مهم دیگر، شناسایی و استفاده بهینه از مکانیزم‌های مناسبی برای شناسایی واحدهای خالی است. قطعاً با استفاده از سامانه‌های بخش املاک کشور و خانه‌های اجاره داده شده به راحتی می‌توان متوجه شد کدام خانه‌ها خالی است، اما متأسفانه از این سامانه‌ها تاکنون بهره‌برداری مطلوبی صورت نگرفته، بنابراین با استفاده از سامانه‌های موجود و راه‌اندازی سامانه‌هایی که بتواند کنترل ویژه‌ای بر مصرف آب، برق وامثالهم داشت، به راحتی می‌توان این طرح را با موفقیت اجرا کرد. با توجه به اینکه این موضوع کاملاً براساس کنترل‌های الکترونیکی صورت می‌گیرد، راه‌اندازی و تکمیل دولت الکترونیک در تحقق هر چه بهتر طرح مالیات بر خانه‌های خالی تأثیر بسزایی به جا می‌گذارد، بنابراین لازم است دولت بر این موضوع به دقت تمرکز کند.

در صورت تصویب قانون مالیات بر خانه‌های خالی، بسیاری از مجتمع‌های کلید نخورده به راحتی شناسایی می‌شوند و مالکان این مجتمع‌ها خود به خود به دلیل شناسایی خانه‌های خالی مجبور به اجاره دادن واحدهای مسکونی خود می‌شوند. از همه مهم‌تر به طور کلی  و به صورت منطقی در قوانین تصویب شده نباید بیشتر از ۵درصد خلافی صورت بگیرد در حالی که ما اگر بتوانیم ۵۰ درصد خانه‌های خالی را با این مکانیزم وارد بازار مسکن کنیم، کمک شایان‌توجهی به کاهش اجاره‌بها و شکستن قیمت‌های نجومی کنونی بازار کرده‌ایم و هدف مورد نظر ما تا حد قابل‌توجهی در بخش مسکن محقق می‌شود، هر چند مهم‌ترین معضل مسکن، کاهش تولید و بهترین نسخه برای بخش مسکن، عرضه مسکن و خارج کردن آن از کالای سرمایه‌ای به سمت کالای مصرفی است.

انتهای پیام/