به گزارش گروه اجتماعی قدس آنلاین؛ امروز(۶ تیر ماه -۲۶ ژوئن) روز جهانی مبارزه با مواد مخدر است. کنفرانس بین‌المللی مبارزه با اعتیاد و قاچاق مواد مخدر از تاریخ ۱۷ تا ۲۶ ژوئن ۱۹۸۷ در شهر وین به منظور ابراز عزم سیاسی ملت‌ها در امر مبارزه با پدیده خانمان‌سوز و شوم مواد مخدر تشکیل شد و در آن سندی با عنوان C.M.O به تصویب کشورهای شرکت‌کننده رسید.
اعتیاد به مواد مخدر یکی از مهمترین مشکلات اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی است که عوارض ناشی از آن تهدیدی جدی برای جامعه بشری محسوب شده و موجب رکود اجتماعی در زمینه‌های مختلف می‌شود. اعتیاد به‌عنوان یک آسیب اجتماعی، هیچ گاه بطور کامل ریشه‌کن نخواهد شد، اما با تدبیر و تلاش حداقل می‌توان آنرا به کنترل درآورد.
به همین مناسبت خبرنگار اجتماعی قدس آنلاین گفت و گویی اختصاصی را با دکتر «فرید براتی سده» مدیر کل دفتر پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی ترتیب داده است.
در این گفت‌وگو موضوعات مختلفی در زمینه اعتیاد از جمله مشکلات این حوزه، ماهیت وجودی مراکز درمانی و کمپ های ترک اعتیاد و وضعیت بازرسی و نظارت بر کمپ ها، شرایط کنونی مراکز درمانی در زمان شیوع بیماری کرونا، وضعیت معتادان متجاهر و برنامه های آتی سازمان بهزیستی در این حوزه مورد بررسی قرار گرفته است.
بخشی از این گفت و گو پیشتر در قالب گزارشی کوتاه تحت عنوان " آیا معتادان به کرونا مبتلا نمی‌شوند؟ " منتشر شد؛ امروز و به مناسبت فرارسیدن روز جهانی مبارزه با مواد مخدر مشروح این گفت‌وگو تقدیم نظر خوانندگان قدس آنلاین می‌شود.
میانگین سن اعتیاد حدود ۳ سال کاهش داشته است/میانگین سنی افراد معتاد مهم است نه سن مصرف
قدس آنلاین: طبق اعلام سازمان، ما شاهد کاهش سن اعتیاد هستیم اما یک سری آمارها مخصوصاً در رابطه با کودکان و زنان تبدیل به تابو شده است و آمار و ارقامیکه در رابطه با این بخش از جامعه اعلام می‌شود معمولاً ثابت مانده است.
براتی: ببینید یک نکته اینکه حسب دستور ستاد مبارزه با مواد مخدر که ریاست آن بر عهده رئیس جمهور است اعلام هرگونه آمار و ارقام با ستاد است بنابراین دستگاه ها نمی‌توانند آماری ارائه کنند بنابراین ما نمی‌توانیم آماری در این رابطه اعلام کنیم اما خب اگر بخواهم به صورت کلی بگویم بله سن مصرف مواد مخدر در کشورمان پایین آمده است اما شما می‌دانید در منابع علمی میانگین سنی افراد معتاد مهم است نه سن مصرف. مثلاً اگر شما از من بپرسید که ما کودک معتاد داریم یا نه من میگویم بله داریم اما این مبنا نیست؛ با توجه به اینکه N تعداد کودک معتاد داریم پس شما بنویسید سن اعتیاد کاهش پیدا کرده است. میانگین سن اعتیاد در کشور نسبت به دهه قبل ۲ تا ۳ سال کاهش یافته است. یعنی اگر ما قبلاً میانگین مصرفمان ۲۶ سال بوده در حال حاضر ۲۳ سال است. البته همین که میانگین مصرف مواد مخدر به همین میزان یعنی حدود ۳ سال کاهش یافته است نیز بسیار قابل توجه و با اهمیت است و در یک روند میتواند مسئله ساز باشد؛ اما اینکه ما می‌بینیم بچه های معتاد و زنان معتاد بیشتر شده اند و این را مبنای سن اعتیاد بدانیم درست نیست.اما این به این معنا هم نیست که ما کودک معتاد یا دختر نوجوان معتاد یا زن معتاد نداریم؛ اما باید بپرسید چرا این مسئله در حال حاضر مورد توجه قرار گرفته است؟ شاید به واسطه فراهم شدن شرایط مثلاً وجود فضای مجازی یا به این دلیل که ما امکان خدمات رسانی را فراهم کردیم به این شکل بروز و نمود پیدا کرده است؛ شرایطی که ما قبلاً نداشتیم اما در حال حاضر داریم؛ مثلاً «مرکز درمان مادر و کودک» یا «مرکز درمان کودکان معتاد» داریم. قبلاً ما این مراکز را نداشتیم و چون در حال حاضر این امکانات فراهم آمده است حساسیت ها بالاتر رفته است.
اما از همه اینها مهم تر این است که آیا ما برای همین تعداد بیمار معتاد موجود کشور و خانواده هایشان که به گفته ستاد مبارزه با مواد مخدر، آمار مصرف کننده مستمر کشور در حدود ۲ و میلیون و ۸۰۰ هزار نفر است خدمات لازم را فراهم کرده ایم؟ آیا ما اقدامی کرده‌ایم که این افراد فردا تبدیل به «معتاد خیابانی» یا همان «معتاد متجاهر» که در حال حاضر بلای جان جامعه شده اند، نشوند ؟ سؤال دیگر این است که آمادگی سیستم‌های درمانی و رفاهی و بهداشتی ما در حدی است که ۴-۵ سال دیگر همین تعداد اعلام شده مصرف کننده مستمر تبدیل به معتاد متجاهر و خیابانی نشوند؟ چنانکه ما ۴ سال قبل که این تعداد «معتاد متجاهر» که نداشتیم؛ قبلاً ما برای ۹ هزار معتاد متجاهر برنامه ریزی می‌کردیم اما الان ما برای نزدیک به ۳۰ هزار معتاد متجاهر برنامه‌ریزی می‌کنیم.
قدس آنلاین: معتاد متجاهر به چه افرادی اطلاق می‌شود ؟ آیا مان بهزیستی اقداماتی برای این افراد هم در نظر گرفته است؟
براتی: «معتاد متجاهر» معتادی است که معمولاً یا خانواده ندارد یا خانواده آنها را طرد کرده است و از پس هزینه‌های او برنمی‌آید و فرد به خیابان کشیده می‌شود؛ البته این نشان دهنده ضعف سیستم ها و نظامات رفاهی و تأمین اجتماعی کشور است؛ یعنی این فرد زمانی که میتوانست ترغیب به ترک شود سیستم خدمات لازم را نتوانسته برای او فراهم کند. خدمات درمانی با کمترین هزینه برای خانواده یعنی درمان اعتیاد بیمه باشد. مثل وقتی که فرد سرماخورده به پزشک مراجعه می‌کند و بیمه هزینه های درمان او را متقبل می‌شود. یعنی سیستم رفاهی آمادگی نداشته است و خانواده را حمایت نکرده نه فقط در مورد اعتیاد بلکه در مورد بیماری های روانی خانواده خسته می‌شود و بیمار به خیابان ها کشیده می‌شود. بنابراین نوع ماده مخدر مورد استفاده آنچنان در این قضیه زیاد تأثیر گذار نیست نه اینکه نوع مواد یا تغییر مواد مصرفی در کشیده شدن فرد به خیابان ها تأثیرگذار نباشد بلکه در درجه اول بیشتر حمایت نکردن از سوی خانواده است بنابراین بیشتر مشکلات درمان و رفاه اجتماعی است که وقتی مهیا نباشد فرد به خیابان‌ها کشیده خواهد شد. پس صرف تغییر نوع مواد مصرفی در این رابطه تأثیرگذار نیست بلکه از همه مهمتر حمایت نشدن این افراد است که امروز با پیدیده افزایش معتاد متجاهر روبه‌رو هستیم. یادمان نرود که مسائل دیگری همچون مشکلات اقتصادی و تورم بالا که موجب افزایش فقر می‌شود باعث می‌شود بیشتر خانواده‌های ضعیف فقرا، افراد بیمار روانی، سالمند یا معتاد وابسته به کمکهای دولتی شوند و انتظار دارند دولت حمایت کند و اگر این اتفاق رخ ندهد اتفاقی که نباید رخ بدهد به وقوع می‌پیوندد و خانواده فرد معتاد را رها می‌کند و فرد وارد خیابان می‌شود.
مشکل ما کمبود نیرو نیست / باید اعتماد مراکز مردم نهاد را جلب کنیم
قدس آنلاین: دلایل اینکه سازمان بهزیستی کشور نتوانسته است در این زمینه موفق عمل کند چه بوده است آیا مشکل کمبود بودجه بوده است یا نبود نیروی متخصص؟
براتی: درواقع باید گفت هردو این عوامل یعنی هم بحث بودجه و هم نیرو در این رابطه تأثیرگذار بوده‌اند؛ ما نیرو را تا اندازه‌ای که نیاز داریم فراهم می‌کنیم؛ درواقع ما نیروی خودمان را از بخش غیردولتی به صورت خرید خدمت تأمین می‌کنیم. وقتی صحبت از بخش غیردولتی مطرح می‌شود بیشتر بحث بودجه به میان میآید. بنابراین مشکل اصلی ما در این مرکز نیرو نیست چون مؤسسات مردم نهاد در حال حاضر انجام امور را برعهده دارد نیرو فراوان است اما ما باید اعتماد این مؤسسات مردم نهاد را که به ما اعتماد کرده‌اند و کاری را که در حال حاضر ما در بهزیستی و وزارت بهداشت با مبالغ بالا انجام می‌دهند با مبالغ بسیار پایین تر انجام می‌دهند جلب کنیم. یعنی ما باید بودجه آنها را تأمین کنیم اگر ما این بودجه را تأمین نکنیم انها هم اولین کاری را که انجام خواهند داد این است که از ارائه خدمات و کیفیت آن و خدمت رسانی مطلوب خواهند کاست البته من به انها حق میدهم. مثلاً اگر قرار است در ماه به فرد معتاد تحت درمان ۳ بار لبنیات بدهد دیگر از ارائه این خدمت کوتاهی خواهد کرد؛ نکته این است که در آن زمان طلایی که ما باید بودجه را در اختیار این مراکز قرار دهیم تا آنها هم بتوانند ارائه خدمات بکنند. مشکل نیرو در بهزیستی یک مشکل دراز مدت است مثل مشکلی که در بقیه مراکز دولتی با ان دست به گریبان هستند.
وقتی دست مان خالی است چه کاری می‌توانم بکنم؟
در حال حاضر مسئله عمده ما این ست که اولا هزینه تمام شده را به مؤسسات غیردولتی خودمان نمی‌دهیم. ثانیا این مبلغ به موقع داده نمی‌شود و از همه مهمتر همین بودجه باید چند دست باید بچرخد تا به دست ما و سپس مراکز و مؤسسات درمانی غیردولتی برسانیم.
قدس آنلاین: خب برای حل این مشکلات اقدامی صورت گرفته است؟ برای حل این مشکلات چه باید کرد؟
براتی: این مشکل غیرقابل حلی نیست؛ مجلس میتواند به راحتی این مشکل را حل کند. چه دلیلی دارد ما پولمان را از وزرات کشور بگیریم؟ چرا ما باید بودجه مان را از ستاد مبارزه با مواد مخدر طلب کنیم؟ وظیفه ستاد نظارت و هماهنگی است. طبق قانون بودجه پول باید در اختیار دستگاه متولی برسد. پس بودجه هست نحوه دستیابی به بودجه است بنده به واسطه اعتمادی که سیستم به من کرده است چهارمین دوره است که در بهزیستی در این سمت حضور دارم اما وقتی دست مان خالی است چه کاری می‌توانم بکنم؟ به عنوان مثال الان ما برای ترجمه کردن یک کتاب که در رابطه با آموزش بعد از درمان افراد معتاد با مشکل مواجه هستیم.
قدس آنلاین: در رابطه با کمپ ها در چند بخش سوال داریم؛ بحث تکریم معتادان و نحوه برخورد با فرد معتاد؛ بخش دوم به انواع و نحوه اداره و نظاتر بر این کمپ ها است؛ بخش بعدی مسئله کمپ های غیرمجاز است که هرازگاهی به دلیل برخی اتفاقات متوجه وجود آنها و نسبت به آنها حساس می‌شویم.
براتی: بگذارید من اول قصه کمپ را برای شما بازگو کنم و اینکه فلسفه وجودی کمپ ها و دلایل ایجاد آنها را برای خوانندگان شما بگویم. دهه ۷۰ که بحث درمان اعتیاد به شکل جدی در کشورمان مطرح شد. ظرفیت هایی را همچون مؤسسات بهبودیافتگان داشتیم که اینها چادرهایی را در مناطقی مثل سرخه حصار داشتند و خدماتی را به افراد معتاد ارائه می‌کردند بعد از این مؤسسه NA آمد و مشغول به کار شد و به تدریج این مسئله مطرح شد که بلاخره این مراکز باید ساماندهی شوند و در این رابطه به ما مراجعه شد.
NA از ما مجوز ندارد؛ درواقع مجوز NA را وزارت کشور میدهد
خب می‌دانید NA از ما مجوز ندارد؛ درواقع مجوز NA را وزارت کشور میدهد اما به هر حال بهزیستی مکان هایی را در اختیار آنها قرار داد در کنار آن نیز مؤسسات دیگری هم بودند که پروتوکول هایی را به بهزیستی ارائه کردند و گفتند که بهزیستی این پروتوکول را در درجه اول از نظر علمیتائید کنید و در درجه دوم کاری را که ما انجام می‌دهیم زیر نظر شما باشد. قرار بر این نبوده است که وضعیت کنونی که شاهد آن هستیم رخ بدهد. چرا این کار را کردیم به هر حال ظرفیتی بود و ما باید از آن استفاده می‌کردیم به خصوص در مورد اعتیاد که برخلاف تصور تنها یک مسئله پزشکی نیست بلکه بخش های اجتماعی و روان شناختی مهمتر است و ما احساس کردیم این مؤسسات چون خودشان به اصطلاح درد کشیده هستند، می‌توانند خدمات مفیدتری بدهند. قرار بر این شد که مؤسسه کشوری بر اساس پروتکل تائید شده در مراکز استان‌ها مؤسساتی تشکیل دهند و خودشان بر کار خودشان نظارت کنند و ما روی کار این مؤسسه کشوری نظارت کنیم.
در دبیرخانه ستاد مبارزه با مواد مخدر دخالت‌هایی در صدور مجوز مراکز درمانی صورت گرفت
ما به مؤسساتی مثل «تولدی دوباره» مجوز دادیم که بتواند از این ظرفیت استفاده شود. متأسفانه در زمانی که بنده در این سمت حضور نداشتم در دبیرخانه ستاد مبارزه با مواد مخدر دخالت‌های اجرایی در این مسئله رخ داد. آنها گفتند چرا این امتیاز به مراکز خاصی اعطا می‌شود به هر کسی که مجوز خواست مجور بدهید ما در ابتدا از دادن مجوز امتناع کردیم چرا که هرکسی توان و صلاحیت اداره چنین مراکزی را ندارد اما متأسفانه فشارها بر بهزیستی آنقدر افزایش پیدا کرد که کار از دست بهزیستی در رفت یعنی اگر در ابتدای کار مراکز و مؤسسات مدنظر ما ۴۰ تا ۵۰ مورد بود و در نهایت طبق برنامه‌ریزی ما قرار بود به ۱۱۰ مرکز برسد زمانی که بنده مجدداً در این سمت حضور پیدا کردم به ۲۸۰ مرکز رسید یعنی به هرکسی که مجوز خواسته بود مجوز اعطا شده بود.بعد آمدند گفتند چرا انقدر سفت و سخت می‌گیرید؟ رها کنید هرکس مجوز می‌خواهد بگیرد و مسئولان وقت سازمان بهزیستی هم پذیرفتند و به یکباره این مؤسسات به ۸۰۰ مورد و در حال حاضر به عدد ۱۲۰۰ رسید.
قدس آنلاین: اما اساسا آیا نیاز به این مؤسسات بوده است؟
براتی: الان همان افراد و مسئولانی که با این مراکز مخالف بودند به خصوص الان که مسئله کرونا رودررو هستیم به این نتیجه رسیده اند که وجود این کمپ‌ها و مراکز ضروری است.همه فهمیدند که وجود مراکز درمانی لازم است نه به این دلیل که همه را بگیرند و ببرند داخل کمپ نه؛ به این دلیل که سیستم‌های بهداشتی ما که وظیفه را برعهده دارند در خدمات رسانی ضعیف عمل کردند مثلاً فرد معتاد به شیشه که خانواده خود را اذیت می‌کند زنگ می‌زنند به کمپ فرد را به کمپ منتقل کنند البته ما با اینکه افراد از کمپ بیایند و فرد را ببرند موافق نیستیم.
باید مرکزی تحت عنوان اورژانس مصرف مواد محرک داشته باشیم/اگر مؤسسه یا مرکزی به پروتکلها عمل نکند متخلف است
البته این وظیفه بهزیستی نیست وظیفه کمپ هم نیست. ما باید مرکزی تحت عنوان اورژانس مصرف مواد محرک(شیشه، آمفتأمین، متاامفتأمین و ال اس دی) داشته باشیم که فردی که شیشه مصرف می‌کند خانواده ها بدانند که چینین مرکزی است که با آن تماس بگیرند و فرد را در شرایط بحرانی به آنجا منتقل کنند. ۱۰ سال است که با وزارت بهداشت در این رابطه بحث داریم اما همین کمپ‌ها علی‌رغم تمام بدی‌ها، دارد این کار را انجام میدهد اما آیا واقعاً کمپ‌هایی که زیر نظر بهزیستی هستند مرتکب این اقدامات که شما گفتید می‌شوند؟ اگر می‌شوند تخلف است.
قدس آنلاین: لطفا به بخشی از این پروتکل ها و اتفاقی که در کمپ بروجرد رخ داد اشاره بفرمایید.
براتی: ما پروتکلهایی داریم که می‌گوید کمپ باید پزشک مسئول فنی یا روانپزشک داشته باشد حتی گفته این اگر مسئول کمپ تحصیلات عالی داشته باشد برای ما ارجح است. مسئول فنی میتواند یک پزشک باشد و مسئول جان این افراد پزشک است یعنی اگر فرد معتاد در این مراکز فوت کرد نظر پزشک برای ما و دادستانی معتبر است. بنابراین اگر مؤسسه یا مرکزی به این پروتکلها عمل نمی‌کند تخلف کرده است. استفاده از روشهای غیر انسانی همچون سگ درمانی و زنجیر کردن و از این دست قدغن و ممنوع است. اگر مؤسسه‌ای از این شیوه‌ها استفاده کرده است تخلف است و با تخلفش برخورد خواهد شد. همان طور که ما هم برخورد می‌کنیم.
اینکه بگویم این مؤسسات خیلی بد هستند نه اینطور نیست
اما اینکه بگویم این مؤسسات خیلی بد هستند نه اینطور نیست. اتفاقاً وجود اینها یک جاهایی خوب است. حتی همان هایی که معتاد متجاهر را کنار معتاد متجاهر قرار می‌دهند. حضور این افرا در کنار هم یعنی فردی که داوطلبانه میپاید با فرد معتاد متجاهر میتواند کمکی برای آنها تلقی شود. به لحاظ درمانی که تفاوت چندانی ندارد.الان بخش اعظم افرادی که در این مملکت بهبود یافته‌اند از همین مراکز بیرون آمده‌اند وگرنه ما در وزارت بهداشت چیزی در این زمینه نداریم؛ وزارت بهداشت فقط به فرد معتاد متادون تجویز می‌کند و افراد را روی درمان ام ام تی می‌برد و مدعی است که یک میلیون معتاد زیر نظر دارد که از ما متادون می‌گیرند. من نمی‌گویم این اقدام بد است نه اما میگویم اگر الان در استانی ۱۰ هزار نفر بهوبد یافته داشته باشیم ۸۰ تا ۹۰ درصد اینها از کمپ‌ها بیرون آمده‌اند. همین کمپ‌ها فرصت تنفس برای خانواده‌ها فراهم کرده است. جالب است که بدانید همه متخصصانی که در این زمینه کار می‌کنند همه می‌گویند که به این مؤسسات نیاز داریم.
حادثه برای کشتی گیر در کمپ غیرقانونی رخ داد/ ۳بار از این کمپ شکایت کردیم
رسانه ها برخی مواقع با موضوعات اینچینی بازی می‌کنند،آنهم به این دلیل که مثلاً در کمپی که معلوم نیست مجاز بوده است یا غیرمجاز حادثه ای برای یک فرد معتاد رخ داده است. مثلاً یک ورزشکار همین چند وقت پیش در شهر بروجرد در کمپی به کما رفته است؛ این کمپ غیرمجاز بوده است؛ ۳ بار همکاران ما از این کمپ شکایت کردند که باید این مرکز بسته شود و بسته شده است اما مسئولان گفته‌اند باید باز شود.
قدس آنلاین:مردم چگونه باید تخلف ها را به شما گزارش بدهند. شیوه عملکرد و برخورد شما با مراکز متخلف به چه شکلی است؟
براتی: ما نمی‌توانیم مرکزی را ببندیم ما تکلیفمان این است که اگر بفهمیم مرکزی غیرمجاز است بایدشکایت کنیم و ضابط قضایی است که تشخیص میدهد باید این مرکز را ببند یا نه. بخش اعظم نیروی ما خانم هستند ما فقط می‌توانیم اعلام کنیم. تا جایی که از دستمان برمی‌آید. توصیه ما به خانواده‌ها این است که به کمپ‌های غیرمجاز نبرند. نظارت هست ما سال گذشته ۷ هزار نظارت از این ۱۲۰۰ مرکز انجام دادیم. ما مراکزی داریم که تخلفی ندارند اینها را ممکن است سالی یک بار دوبار برویم اما مرکزی که تخلف دارد بعد از بازرسی باید نکات را رعایت کند؛ به آنها فرصت داده می‌شود مثلاً یک ماه که برای رفع مشکل اقدام کنند در وهله بعدی اگر برطرف نشده باشد اعلام می‌کنند به کمیسیون ماده ۲۶ استان که نهاد نظارتی بهزیستی است به این مرکز تخلف درج در پرونده می‌دهند و اگر مورد جدی باشد تعطیل موقت و اگر مؤثر نباشد تعطیلی دائم می‌شود. تعطیلی دائم هم روند خاص خودش را دارد؛ خود استان‌ها نمی‌توانند تعطیلی دائم مرکزی را اجرایی کنند بلکه باید بیاید در معاونت مشارکت‌های سازمان بهزستی اینها کمیسیون عالی ماده ۲۶ دارند در آنجا در رابطه با این مراکز تصمیم گیری می‌شود.
سال گذشته گزارش ۷ هزار مورد را به سازمان بازرسی ارئه کردیم اما امسال به دلیل کرونا نمی‌توانیم موارد شویم چون ممکن است نظارت به ابتلای افراد منتج شود. نظارت فعلی ما نظارت آنلاین است. اما این اقدام را در حال حاضر انجام داده‌ایم.
این که عده‌ای را گله‌ای بگیرند و گله ای غربالگری کنند به هیچ وجه مورد قبول نیست
البته کمپ‌هایی که بنده از آنها صحبت می‌کنم «کمپ‌های تمایلی» هستند یعنی فرد با پای خودش وارد این کمپ‌ها می‌شود. این کمپ ها داستانشان با کمپ‌های که معتادان متجاهر را می‌برند، متفاوت است. این مراکز مورد تأیید ما و شخص بنده نیست.وضعیتی که در این کمپ ها است و کاری که ستاد مبارزه با مواد مخدر و نیروی انتظامی می‌کنند اصلاً و ابدا مورد تأیید ما نیست و من این موضوع را زمانی که مدیرکل ستاد هم بودم گفتم. این نه دوای درد است و نه روش درستی است. اولاً اگر فرد زیر ۱۸ سال است نباید وارد کمپ متجاهرین شود. البته بنده غربالگری برخی مراکز را در برخی استان‌ها قبول ندارم. عذر می‌خواهم این که عده‌ای را گله‌ای بگیرند و گله ای غربالگری کنند و وارد کمپ کنند به هیچ وجه مورد قبول نیست.در این اتفاقات ما مقصر نیستیم مقصر در این اتفاقات قاضی و تقصیر نیروی انتظامی است.
قدس آنلاین: اما چرا به این شکل است؟
براتی: نیروی انتظامی می‌گوید در محیط نباید معتاد باشد نباید دزدی باشد. همه را بگیریم و یکجا جمع کنیم. قاضی هم می‌گوید مردم از ما می‌خواهند بنابراین ما هم اینگونه رفتار می‌کنیم.غربالگری حساب و کتاب دارد حتماً باید تست گرفته شود. حتماً باید افراد زیر ۱۸ سال به دانشگاه علوم پزشکی ومراکز پان صورت گیرد. کمپ درمان کودک معنا ندارد.
هنوز در برخورد و نگاه با معتادان متجاهر مسأله داریم
یعنی اگر فرزند من معتاد باشد برخورد من با او مثل رفتاری است که با سایرین انجام میدهم؟ روش‌هایی که در برخورد با این افراد رخ داده و رخ میدهد مورد تأیید ما نیست. فرد ساقی یا تأمین کننده مواد که نباید وارد کمپ شود. ساقی چه معتاد باشد چه نباشد مجرم است جای مجرم هم در زندان است نه کمپ. کمپ‌ها و مراکز زیر نظر بهزیستی دو نوع است مرکز ماده ۱۶ و مرکز ماده ۱۵؛ در بسیاری از استان‌ها ما مرکز ماده ۱۶ نداریم. سپردن کار به بهزیستی اشتباه بوده است بهزیستی وظیفه پیشگیری،درمان و بازتوانی فرد معتاد و خانواده اپن را برعهده دارد.
در برخورد با معضل مصرف الکل چندین سال است لنگ می‌زنیم
شما ببینید برای برخورد با معضل مصرف الکل چندین سال است ما لنگ می‌زنیم در حالی که ما ایده داریم. اولاً مرکز ترک الکل در کشور با امضای بنده بوده است اما بعد گفتند مرکز را به وزارت بهداشت دادند و آن مرکز امروز تعطیل است. چون ایده نداشتند اما من ایده دارم اما این کار را نمی‌کنم این را به صراحت میگویم. در قانون گفته شده است که معتاد مجرم است مگر اینکه وارد مراکز درمانی شود. معتادی که ۲ بار وارد مراکز ما شد بیمار است ولی اگر ترک نکرد دیگر بار سوم نباید وارد این مرکز شد. این دیگر تبدیل می‌شود به نگهداری فردی که قانون را زیر پای می‌گذارد. نگهداری مجرم هم با بهزیستی نیست با زندان است. نگهداری از معتادان متجاهر باید از بهزیستی گرفته شود چرا که این افراد مجرم هستند.
قدس آنلاین: رویکرد سازمان بهزیستی در ایام کرونا چه بوده است؟ در رابطه با مراکز درمانی و کمپ‌ها چه کردید؟
براتی: در ایام کرونا سازمان بهزیستی چند کار ویژه مهم انجام داد که مورد توجه قرار نگرفت اما گزارش این کارها بر روی سایت دفتر توسعه سازمان ملل متحد(UNDP) هم به ثبت رسیده است. وقتی که به ما اعلام شد که مراکز ترک اعتیاد هم بیمار نپذیرند و تعدادی هم ترخیص شدند اولین مسئله‌ای که برای ما ایجاد شد این بود که این معتادان در خیابان‌ها و پاتوق‌ها حاضر خواهند شد و تلاش کردیم که با نوشتن طرحی برای ارائه خدمت از طریق مراکز و مؤسسات کاهش آسیب و هنوز هم این طرح ادامه دارد. ما به معتادان در پاتوق‌ها خدمت رسانی کردیم؛ به آنها دستکش، مواد شوینده، ماسک، و آموزش‌های لازم را ارائه کردیم و در کنار این حمایت‌ها، حمایت های تغذیه‌ای به معتادان ارائه دادیم تا در جست‌وجوی خوراک کمتر به سمت سطل‌های زباله بروند.
آمدیم این افراد را غربالگری کردیم؛ فیلمی که از حضور معتادان متجاهر در منطقه شوش تهران در فضای مجازی و طی روزهای نخست کرونا منتشر شد و اکثراً این فیلم را مشاهده کردند با ید بگویم که همه این افراد توسط سازمان و توسط افرادی که در مؤسسه‌های کاهش آسیب حضور دارند و در این زمینه آموزش‌های لازم را دیده بودند، با تب‌سنج و علامت غربالگری شدند. در این غربالگری اگر کسی شناسایی می‌شد که یک عده‌ای هم شناسایی شدند؛ بلافاصله اورژانس ارسال و نسبت به ارجاع این افراد به مراکز درمانی اقدام می‌شد. هماهنگی‌های لازم با اورژانس و وزارت بهداشت انجام شد، وزارت بهداشت هم به دانشگاه‌ها بخشنامه کرد که اگر بهزیستی موارد مشابهی اعلام کرد سریعاً وارد شوند و اقدام بکنند و خوشبختانه در خود پاتوق‌ها ما شرایط رو تحت کنترل قرار دادیم درواقع باید به جرأت بگویم که اینکه در جامعه کمتر فرد معتاد مبتلا دیده می‌شود کنترلی بود که ما شروع کردیم و همچنان ادامه می‌دهیم؛ اینکه در جامعه می‌شنویم معتادان به کرونا مبتلا نمی‌شوند اشتباه است.
در میان ۱۷۰-۱۸۰ هزار مبتلای به کرونایی که تاکنون توسط مراکز بهداشتی شناسایی شده‌اند، از کسی تاکنون پرسیده نشده است که آیا اعتیاد دارد یا مواد مصرف می‌کند یا نه!؟ بنابراین اینکه معتادان به کرونا مبتلا نمی‌شوند حرف مهملی است؛ این حرف قاچاقچی‌ها و خرده فروش‌های مواد مخدر است تا بازار فروش مواد خود را از این طریق داغ کنند. بر اساس آمار امروز(۲۷ خردادماه) تست کرونای ۷۸ نفر از جمع حدود ۸هزار معتاد متجاهری که در حال حاضر توسط نیروی انتظامی جمع‌آوری شده‌اند، مثبت بوده است و در حال حاضر در حال درمان در مراکز بهداشتی هستند؛ در شرایط کرونا در کمپ‌ها، تصمیم گرفتیم که اگر بنابر این باشد که ترخیص نکنید باید همه افراد را در مرکز نگه داری کنید اما اگر بنا بر ترخیص تعداد خاصی است که بر اساس خواست خود یا تمایل خانواده‌شان درایام کرونایی بخواهند مرکز را ترک کنند دیگر اجازه بستری مجدد به آنها نباید داده شود چرا که ممکن است آن افراد طی ایامیکه در مرخصی هستند مبتلا شوند و در بازگشت دیگرانی را که در کمپ ها و مراکز درمانی مانده‌اند، مبتلا کنند.
چگونگی و شرایط بازگشایی مجدد مراکز درمانی و کمپ‌ها
تقریباً تا همین هفته قبل ما نپذیرفتیم که مراکز درمانی و کمپ‌ها باز شوند و بیمار بپذیرند البته بگذریم که در برخی استان‌ها برخی مراکز پذیرفتند که از نظر ما تخلف است اما با دستور دادستان بود و اجرایی شد. هفته پیش گفتیم که با رعایت اشل‌ها و استانداردها و رعایت ضوابط و اصول شروع بکنند به پذیرش اما با رعایت دقیق ضوابط ستاد مقابله با کرونا و زوزارت بهداشت یعنی تست گرفته شود از افراد، غربالگری صورت گیرد. اگر مشکلی پیش آمد پرسنل آنها به چه شکلی عمل کنند؛ درواقع الان مراکز ما در مرحله آغاز پذیرش بیمار قرار دارند.
طی این مدت که مراکز درمانی اعتیاد بسته بودند یا بیمار محدودی داشتند، حمایت‌هایی هم از این مراکز به عمل آوردیم؛ اولاً در روز اول به هر مرکز حدود ۷۰۰ هزار تومان برای خرید مواد شوینده، ماسک و دستکش پرداخت کردیم در مرحله دوم به هر مرکز حدود ۵ میلیون تومان پرداخت کردیم. در حال حاضر هم بحثی را که وزارت تعاون مطرح کرده برای کمک به مشاغلی که در ایام کرونا با مشکل مواجه شدند پیگیری می‌کنیم که حدود ۱۱ میلیون تومان است و به مراکز ترک اعتیاد نیز که جزو این مشاغل به حساب می‌آیند، تعلق بگیرد؛ و الان هم که این مراکز قرار است مجدداً به فعالیت خود برگردند و چون طبق دستورالعمل قرار شده با نیمی از ظرفیت به کار ادامه دهند، طبیعی است که متضرر می‌شوند چون این مراکز هم باید اجاره بدهند پول آب و برق و گاز و بقیه مخارج را هم محاسبه کنید با این وجود ما به آنها قول دادیم که سازمان از آنها حمایت خواهد کرد.
انتهای پیام/
نظر شما