به گزارش قدس آنلاین، سردار اسکندر مومنی با رد برخی اظهارات مبنی بر اینکه "معتادان کرونا نمی‌گیرند"، گفت: این کاملاً کذب است. روزهای اولی که کرونا آمد قبل از اینکه دانشمندان، محققین بتوانند وجه های کمی از آن را بشناسند بلافاصله این شایعه را پخش کردند که معتادان کرونا نمی گیرند. این امر بررسی شد و پشت این قاچاقچیان و باندهای بزرگ بین المللی بودند و از این فرصت ها هر از چند گاهی استفاده می کنند و در روزهای آغازین بلافاصله این شایعه را پخش کردند و متاسفانه در بخشی از نقاط دنیا هم موثر واقع شد، ولی این کذب است. اتفاقاً معتادین مستعدتر هستند؛ بدلیل این که مشکلات ریه و زمینه ای دارند بیشتر در معرض آسیب هستند و اگر مبتلا شوند شدت آن بیشتر است.

وی در پاسخ به سوالی هم که یک کار مشترکی هم با بهزیستی انجام دادید، در ایام کرونا مبلغ ویژه‌ای برای رسیدگی به معتادان متجاهر اختصاص دادید، گفت: بله. یک نگرانی خیلی جدی وجود داشت. آنهایی که متجاهر و خیابانی هستند می توانند ناقل باشند و این ویروس را منتشر و جابجا کنند. در همان روزهای ابتدائی اسفند، علی رغم این که در اعتبارات پیش بینی نشده بود، اواخر سال بود ولی با صرفه‌جویی در بخش های مختلف و تغییراتی حدوداً ۱۰۰ میلیارد ریال به وزارت بهداشت و هم سازمان بهزیستی برای پیشگیری، مراقبت و کنترل معتادین در مقرها به ویژه معتادین متجاهر در خیابان ها اختصاص داده شد. در واقع باید گفت آمار کم مبتلایان در خیابان ها از معتادین نه به خاطر آن شایعه بلکه به دلیل این تصمیم جمهوری اسلامی ایران و اقدامات بسیار موثری که دستگاه ها، پلیس، سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت انجام دادند، بوده است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا این مبلغ برای معتادانی بود که در مقرها نگهداری می شوند یا برای کسانی هم بوده که جایی ندارند و کارتون‌خوابی می کنند و متجاهر هستند؟ افزود: در مقرها که احتمال و ریسک کمتری بود، چون مصوب شد معتاد جدیدی گرفته نشود؛ این تصمیم درستی بود، تصمیم وزارت بهداشت بود که ما هم حمایت کردیم چون می‌توانست فاجعه ایجاد کند. این اقدام معطوف به معتادین خیابانی و متجاهر بود که زیر پل‌ها و خیابان‌ها و جاهای دیگر می‌خوابیدند و تردد داشتند و می توانستند این ویروس را منتشر کنند.

مومنی درباره تعداد معتادان متجاهر در کشور گفت: حداکثر بین ۶۰ تا ۱۰۰ هزار نفر معتاد متجاهر داریم که حدود ۱۵ هزار نفر در تهران هستند. رتبه های بعدی مشهد، اصفهان و ... است. به تناسب جمعیت است. البته مهاجرتی هم در میان اینها وجود دارد مثلاً فصل سرما که نقاط سردسیر وجود دارد به نقاط گرمسیر می روند، یعنی مهاجرت به سمت جنوب می کنند و استان هایی که به ندرت دیده می شوند، مانند شهر تبریز که از نظر ما نمونه است. طبیعتا دولت به تنهایی نمی تواند از عهده این آسیب ها برآید. خیلی از مراکز نگهداری صفر تا صد توسط سازمان های مردم‌نهاد است. این جلوه در تبریز بیشتر است و به عبارتی خیرین و سازمان های مردم‌نهاد کمک می کنند و زمینه های اشتغال را هم فراهم می کنند، چون درمان اولیه و سم‌زدایی مقدمه کار است؛ بعد از آن، اینها باید بتوانند شغل و مهارتی بیاموزند و بعد تولید داشته باشند، اعتماد به نفس در این افراد ایجاد می‌شود. این تولیدات به فروش می‌رسد و بخشی از عواید به خودشان می رسد و بعد بیرون آمدند احساس می کنند هم خودشان اعتماد به نفس دارند که به جامعه برگردند و هم جامعه آنها را می‌پذیرد.

بنابر اعلام روابط عمومی ستاد مبارزه با مواد مخدر، وی افزود: برای مثال، بسیاری از کالاها را اصناف و خیرین به این افراد سفارش می دهند؛ مثلاً ظروفی که مربوط به کندوی عسل می شود. بسیاری از تجار کفش به این افراد سفارش می دهند، برخی وسایل مبلمان و وسایل ورزشی پارک ها را آنجا تولید می کنند. حتی صادر هم می شود البته در قم هم شروع شده و در مراکزی که نگهداری می شود، معتادین بعد از صبحانه، تمام استراحتگاه ها بسته می شود و همه می‌آیند کار می کنند. الان این گسترش می یابد و ما باید به جایی برسیم که بسترهای عملی را برای مشارکت مردم فراهم کنیم.