قدس آنلاین:ما ملت بافرهنگ و نوع‌دوستی هستیم؛ به طوری که رباعی شیخ اجل سعدی: «بنی آدم اعضای یک پیکرند» شاعر شیرازی ما، سال‌هاست که زینت‌بخش سازمان ملل متحد است.
در تاریخ این سرزمین کهن نیز صفحات زرینی از همدلی، مهربانی و نوع‌دوستی می‌درخشد که نزدیک‌ترین آن را، همین ماه‌های اخیر و در موج اول کرونا شاهد بودیم؛ پزشکان، پرستاران و کادر درمان عاشقانه و ایثارگرانه به صحنه آمدند و خستگی را در برابر بزرگ منشی خود به زانو درآوردند و هزاران هموطن گرفتاربیماری را زندگی دوباره بخشیدند. موج کمک‌های مؤمنانه مردم در اقصی نقاط کشور صحنه‌های زیبایی از برادری و مواسات را خلق کرد و ماندگاری مردم در خانه و رعایت پروتکل‌های بهداشتی از سوی آحاد جامعه موجب شد تا میزان قربانیان کویید-۱۹ در کشور دو رقمی شود و نوید پایان کرونا را بدهد. اما حذف محدودیت‌ها و سهل‌انگاری برخی از هموطنان باردیگر نمودارها را صعودی کرد و حدود ۲۵۰ فوت و بیش از ۲هزارو۵۰۰ ابتلای روزانه ثبت شد و روزهای تلخ دیگری را با زنجیره مجالس ترحیم عزیزانمان و صحنه‌های دردناک درگیری بیماران با ویروس را رقم زد و نفس‌های بسیاری را به شماره انداخت.
اخبار و گزارش‌های مربوط به واکسن و داروی کرونا این واقعیت را فراروی ما می نهد که این میهمان ناخوانده به این زودی‌ها قصد ترک خانه‌های ما را ندارد و تنها راه مقابله با این ویروس وحشی هزار رنگ غیر قابل پیش بینی رعایت اصول بهداشت فردی و اجتماعی از سوی تک‌تک آحاد مردم است و نکته ظریف قصه اینکه دو اصل از سه روش پیشگیری بیانگر نوع‌دوستی و عشق به دیگران است؛ ماسک زدن و رعایت فاصله اجتماعی از سوی مردم در واقع بیانگر عشق آن‌ها به سلامتی دیگران و تلاش برای بیمار نشدن آن‌هاست و تنها شست‌وشو و ضدعفونی مکرر دست‌هابرای جلوگیری از ابتلای خویش است. شعار «من برای مراقبت از تو ماسک می زنم و تو برای مراقبت از من» جلوه زیبایی از همین عشق به دیگران است. مردم ما اکنون در معرض یک آزمایش بزرگ الهی و انسانی قرار دارند. رعایت پروتکل های بهداشتی از سوی هر یک از ما نشانگر عشق ورزی به دیگران و هویت انسان دوستانه ماست. همچنان که در آستانه محرم آغاز نهضت «نذرماسک» و «نذرخون» جلوه دیگری از مهربانی و کمک‌های مؤمنانه است.
هموطن عزیزم! ما باید واقعیت «زندگی با کرونا» را باور کنیم ومدتی ویلا، دریا، باغ، ییلاق، سفر، تفریح، دورهمی و پاساژگردی را به خاطر سلامتی خود و عزیزانمان فراموش کنیم. اکنون برخی از کشورها پایان کرونا را جشن می‌گیرند و البته باز هم احتیاط های لازم را برای جلوگیری از شیوع دوباره بیماری رعایت می‌کنند، چرا ما چنین نباشیم؟
فراموش نکنیم! در دوران کرونا کسب و کار بسیاری از هموطنانمان مختل شده است و طولانی شدن آن می‌تواند ضربه‌ای سنگین‌تر بر پیکر اقتصاد جامعه وارد کند. عدم اعمال محدودیت‌های شدید از سوی ستاد ملی مبارزه با کرونا نیز به خاطر همین واقعیت تلخ است، اما نهضت رعایت پروتکل‌های بهداشتی می‌تواند حداقل رونق کسب و کار بسیاری از مشاغل را ایجاد کند.
مبادا دیگران شعر ماندگار شیخ اجل سعدی رابرای ما به صورت «استفهامی» بخوانند و با اشاره به رفتارهای ما با شگفتی بپرسند:
بنی آدم اعضای یک پیکرند!؟
که درآفرینش ز یک گوهرند!؟
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار!؟
انتهای پیام/
نظر شما