قدس آنلاین: روز گذشته اخباری مبنی بر توافق دولت مرکزی و اقلیم کردستان درزمینه اداره امور در منطقه سنجار منتشر شد. احمد ملا طلال، سخنگوی نخست وزیر عراق از توافق دولت مرکزی این کشور با منطقه کردستان عراق درباره وضعیت شهرستان سنجار در استان نینوی خبر داد و گفت: بر اساس این توافق، امنیت، ثبات و سازندگی به منطقه سنجار باز خواهد گشت و مردم این منطقه که به دلیل حمله گروه تروریستی داعش از سرزمین خود آواره شده بودند به خانه‌هایشان بازخواهند گشت. مصطفی الکاظمی، نخست‌وزیر عراق نیز شخصاً در نشست با مقام‌های دولت فدرال و دولت منطقه کردستان درباره توافق برای بازگشت ثبات و عادی‌سازی اوضاع در شهر سنجار استان نینوی شرکت کرد؛ نشستی که جنین پلاسخارت، نماینده دبیرکل سازمان ملل هم در آن حضور داشت و پس از اعلام توافق میان طرفین، از آن ابراز خرسندی کرد. سفارت آمریکا در بغداد نیز از توافق حاصله میان بغداد و اربیل استقبال کرده و در بیانیه‌ خود در فیس‌بوک نوشت: ایالات متحده آمریکا به دولت عراق و دولت منطقه کردستان برای دستیابی به توافق همکاری مشترک در سنجار تبریک می‌گوید. ما از اجرای کامل این توافق استقبال می‌کنیم و امیدواریم این توافق به امنیت و ثبات دائمی مردم عراق در شمال این کشور منجر شود.

توافق حاصل شده بین دو طرف مبنی بر آن است که اقلیم کردستان در سنجار حضور سیاسی و اداری داشته باشد و دولت مرکزی، کنترل نظامی و امنیتی خود را تداوم بخشد. این امر در واقع یک نوع امتیاز سیاسی از سوی الکاظمی به کردها بود. در گذشته، سنجار در کنترل اقلیم بود و با حمله داعش نیروهای پیشمرگه که مسئولیت حفاظت از آن مناطق را داشتند، فرار کردند. در نهایت، شهر ایزدی‌نشین سنجار به دست داعش افتاد و جنایت‌های زیادی در آن رخ داد. از این رو، ایزدی‌های سنجار دل خوشی از پیشمرگه و کردها نداشته و آن را تهدید احساس می‌کنند. آن‌ها بر این نظرند اگر اقلیم با ترفند سیاسی اداری در سنجار حضور پیدا کند، به‌تدریج این حضور به حوزه نظامی مبدل شود. ایزدی‌ها به دنبال تداوم حضور حشدالشعبی و دولت مرکزی در این مناطق هستند. نکته دیگر این است که در قبال این اختیاری که الکاظمی به کردها داده، ظاهراً قرار شده در انتخابات آینده ائتلافی تشکیل داده و آرای کردها برای نخست وزیری الکاظمی در نظر گرفته شود که در واقع نوعی معامله سیاسی است. البته ذکر این نکته لازم است که دولت مصطفی الکاظمی، دولتی است که با کمال تأسف تحت نفوذ اشغالگران آمریکایی قرار دارد. این امر تا آنجایی است که سرنگونی داعش را نتیجه اقدام‌های آمریکا دانسته و نقش گروه‌های مقاومت را کمرنگ جلوه می‌کند. دولت مصطفی الکاظمی آشکارا می‌گوید ما از رابطه با ایالات متحده آمریکا خجالت نمی‌کشیم. در حالی که شهید ابومهدی المهندس که به نوعی معاون نخست‌وزیر عراق محسوب می‌شد و حائز پست رسمی دولتی بود، توسط همین آمریکایی‌ها ترور شد. بنابراین، به مصطفی الکاظمی و قراردادهایی که دولت او مثل پروژه شام جدید می‌بندند، به هیچ عنوان نباید خوشبین بود. هر اتفاقی که در این دولت می‌افتد نباید به آن با عینک خوشبینانه نگریست.

پایگاه‌های آمریکایی و حشدالشعبی

به‌تازگی اتفاق مهمی در منطقه اقلیم کردستان و در حومه اربیل رخ داد و پایگاه الحریر نیروهای آمریکایی مورد حمله موفق راکتی قرار گرفت. این در واقع هشداری برای آمریکایی‌ها بود که در هیچ منطقه‌ای حتی در اقلیم کردستان نیز امنیت نخواهند داشت. آمریکا در چند ماه گذشته نیروها و تجهیزات خود را از 13-12 پایگاه به دو پایگاه اصلی الحریر در اربیل اقلیم کردستان و عین الاسد در بادیه الانبار منتقل کرد که این اقدام به منظور دور کردن خود از تیررس حملات گروه‌های ناشناس مقاومت انجام می‌شود. حضور نیروهای حشدالشعبی در این مناطق به باور آمریکایی‌ها یک تهدید بود.  آن‌ها معتقدند این اتفاق دست نیروهای پیشمرگه کرد را برای اعمال حاکمیت در این مناطق باز خواهد کرد و هدف هم این است که به اخراج نیروهای حشدالشعبی از این مناطق منتهی شود؛ چیزی که دولت الکاظمی و کردها دنبال آن هستند این است که این اتفاق رخ بدهد. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که این روزها هسته‌های خفته داعش در حال بیدار شدن است و از غفلت به وجود آمده در دولت عراق درپی اعتراض‌های داخلی و مشکلات ناشی از کرونا در حال سوءاستفاده هستند که این اقدام برای امنیت عراق کاملاً خطرناک است؛ چرا که تجربه نشان داده پیشمرگه نخواهد توانست در مقابل داعش ایستادگی کند و نیروی محوری که توان منکوب و سرکوب کردن داعش را دارد، حشدالشعبی است. بنابراین، می‌توان اعلام کرد محور الکاظمی، اکراد و آمریکا به دنبال اخراج حشدالشعبی از مناطق پیرامونی پایگاه‌های ایالات متحده هستند. به هر حال، اقلیم یک حیاط خلوتی برای سرویس‌های جاسوسی غربی مانند آمریکا و رژیم صهیونیستی محسوب شده و این چیزی است که حشدالشعبی آن را برنخواهد تافت. البته این سازمان در حمله‌ها به نیروها و پایگاه‌های آمریکایی نقشی را ایفا نکرده و دخالتی نداشته، اما محور آمریکایی معتقد است نیروهای وابسته به حشدالشعبی مانند النجباء، کتائب حزب‌الله و... پشت این داستان هستند. واشنگتن به دنبال آن است سازمان الحشد به پایگاه‌های آمریکا نزدیک نباشد و در وهله بعد از اقلیم کردستان نیز اخراج شود.