هاشم رسائی‌فر/
کرونا که همه‌گیر شد نخستین تصمیم، تعطیلی مراکز آموزشی بود. اسفند سال گذشته و پس از آن ماه‌های فروردین، اردیبهشت و خرداد عملاً مدارس در تعطیلی به سر بردند؛ گرچه پس از تعطیلات نوروزی تلاش زیادی برای حضور دانش‌آموزان بر سر کلاس‌های درس صورت گرفت اما عملاً کلاس درسی شکل و شمایل پیش از کرونا به خودش نگرفت و سال تحصیلی گذشته با هر سختی و مشقتی بود کرونایی به پایان رسید.
آموزش و پرورش برای سال تحصیلی جدید اما پیشدستی کرد و ۱۵ شهریور شد آغاز سال تحصیلی. اما کرونا همچنان باقی بود و مشکلاتش پا برجا. تصمیم بر این شد که نظام آموزشی به دو شکل دنبال شود؛ حضوری و مجازی. سیستم حضوری که همان شیوه قبلی را دنبال می‌کرد، اما مجازی داستان خودش را داشت. با اینکه مدیران آموزش و پرورش این بار از احتمال مجازی شدن تحصیل دانش‌آموزان اطلاع داشتند اما نتوانستند زیرساخت‌های لازم برای این موضوع را فراهم نمایند یا حداقل تکمیلش کنند. موضوع به اینترنت و دسترسی دانش‌آموزان نیز مرتبط می‌شد کاری که می‌بایست آموزش و پرورش در کنار وزارت ارتباطات و زیرمجموعه‌های آن در کل کشور به سرانجام می‌رساند. با اینکه خیلی از مشکلاتی که اسفند گذشته و سال تحصیلی قبل همه نظام را غافلگیر کرد اما تا حدودی این بار از آن کاسته شد ولی حتی تا اینجا نیز که حدود دو ماه از شروع سال تحصیلی می‌گذرد در برخی از نقاط کشور و استان این مشکلات قابل لمس است. واقعیتی که البته با آمارهایی که برخی از مسئولان ارائه می‌کنند فاصله قابل ملاحظه‌ای دارد.
دغدغه‌هایی از نوع ناآمادگی آموزش مجازی در مدرسه
مدیر یکی از مدارس بخش احمدآباد در شهرستان مشهد با ابراز گلایه نسبت به شرایط موجود در فراهم‌سازی امکانات برای دسترسی دانش‌آموزان به آموزش مجازی می‌گوید: آموزش و پرورش برای مدرسه ما اینترنت از خط ثابت تلفن راه‌اندازی کرده است اما به دلیل اینکه سرعت پایینی دارد حتی در برقراری ارتباط در شبکه شاد مشکلات زیادی وجود دارد!
او می افزاید: اکنون که مدرسه ما به دلیل زیاد شدن مشکلات کرونا در روستا تعطیل شده نمی‌دانیم چکار باید بکنیم که ارتباط دانش‌آموز با معلم حفظ شود، موقعیت و شرایط به صورتی است که آنتن‌دهی مناسبی ندارد و این بر مشکلات و دغدغه‌های ما، دانش‌آموزان و معلمان افزوده است.
دانش‌آموزانی که امکانات ندارند به آموزش مجازی نمی‌رسند
یکی از معلمان مقطع ابتدایی در شهر یونسی شهرستان بجستان نیز با ابراز گلایه از شرایط تدریس مجازی به قدس گفت: به هیچ وجه بستر مناسبی برای دسترسی معلمان و دانش‌آموزان به اینترنت و شبکه شاد وجود ندارد! گذشته از اینکه دانش‌آموزان شناخت لازم و کافی از برقراری ارتباط به صورت مجازی با معلمان خود ندارند، بیشتر همکاران هم آشنایی با نحوه کار با شاد و تدریس مجازی ندارند و این بر مشکلات این حوزه افزوده است.
او همچنین اظهار کرد: نکته تأسف‌بار دیگری که می‌شود به آن اشاره کرد این است که تعداد قابل ملاحظه‌ای از دانش‌آموزان دسترسی به تبلت و گوشی هوشمند ندارند، به طور مثال در مدرسه ما که حود ۱۸۰ دانش‌آموز دارد تقریباً نیمی از دانش‌آموزان برای تهیه تبلت، گوشی یا هر وسیله‌ای مشکل دارند و توانایی تهیه آن را ندارند. با خودمان فکر کردیم که برای اینکه این دانش‌آموزان از تحصیل عقب نمانند نمونه پرسش‌ها و مباحث درسی را به صورت چاپی در اختیار آن‌ها قرار دهیم اما این کار هم با توجه به هزینه‌بر بودنش تقریباً سخت و غیرممکن است.
دزدیده شدن کابل مخابرات و کتاب‌هایی که هنوز توزیع نشدند!
نداشتن امکانات از جمله گوشی هوشمند و تبلت درد مشترکی است که گویا برخی از دانش‌آموزان نیشابوری به خصوص در روستاها نیز با آن مواجه‌اند.
محمدی یکی از اهالی نیشابور با اشاره به این موضوع می‌گوید: شهرستان نیشابور یکی از شهرهای بحرانی در زمینه شیوع کرونا در استان است که مدارس آن تعطیل شده اما این تعطیلی به دغدغه‌ای برای والدین تبدیل شده است؛ چرا که برخی از آن‌ها امکانات لازم برای ارتباط با آموزش مجازی فرزندانشان را ندارند و این موجب می‌شود تا دانش‌آموز از تدریس عقب بماند.
وی همچنین اظهار کرد: حتی در برخی از مناطق شهر نیشابور بر اثر دزدیده شدن کابل‌های مخابرات ارتباط تلفن ثابت نیز قطع شده و نمی‌شود از اینترنت خانگی برای برقراری ارتباط استفاده کرد. این در حالی است که سرعت اینترنت موجود نیز پاسخگوی نیاز برای حضور در کلاس‌های مجازی در شبکه شاد نیست. در کنار این مشکلات دیر توزیع شدن کتاب‌های درسی و کسری‌هایی که کتاب‌های درسی تاکنون دارند را نیز باید اضافه کرد.
پیگیری مشکلات
اوضاع در تربت‌حیدریه هم مشابه با آنچه بیان شد، است. در بخش رخ این شهرستان با وجود اینکه بخشدار این بخش از زیر پوشش قرار گرفتن ۸۵ درصد از دانش‌آموزان در شبکه شاد خبر می‌دهد اما گلایه‌ها از مشکلات این بخش از آموزش مجازی زیاد است.
محمود قهار با اشاره به اینکه آموزش مجازی تنها از طریق سامانه شاد انجام می‌گیرد، گفت: بعضی از روستاهای دورافتاده قطعاً مشکل دارند که وزارت کشور وهمچنین ما پیگیر هستیم و دانش‌آموزانی که امکان اآموزش مجازی را ندارند از طریق درس‌نامه آن‌ها را حمایت می‌کنیم و عوامل اجرایی مدارس مشکلات دانش‌آموزان را حل می‌کنند.
معضلات آموزش مجازی حتی در مشهد
مشکلات آموزش مجازی دانش‌آموزان فقط به شهرهای کوچک و روستاها ختم نمی‌شود بلکه در مرکز استان هم معضلات باقی است.
شهروندی در این مورد می‌گوید: شبکه شاد که برای آموزش مجازی در نظر گرفتند خیلی مواقع قطع می‌شود زمانی هم که شاد وصل می‌شود سرعت اینترنت خیلی پایین است و عملاً آموزش با مشکل مواجه می‌شود.
توحیدی ادامه می‌دهد: روزی ۱۰ بار معلم دخترم به هوای بهتر بودن فضای واتس‌آپ آموزش را به واتس‌آپ منتقل می‌کند اما باز می‌گوید شاد بهتر شد برگردیم به شاد! گروهی در واتس‌آپ تشکیل داده که اگر شاد مشکل داشت می‌روند آنجا، با این کار بچه‌ها سردرگم می‌شوند و ما هم نمی‌دانیم باید چکار کنیم! هزینه‌های اینترنت هم که سر به فلک کشیده، مثلاً ۵ گیگ یک ماهه می‌گیریم ۲۵هزار تومان؛ یک هفته نمی‌شود که تمام می‌شود! با اینکه قرار بود شبکه شاد رایگان باشد اما گویا این گونه نیست. وقتی معلم سؤال مطرح می‌کند، بچه‌ها با سرعت کم اینترنت نمی‌توانند جواب را با ضبط صدا بفرستند. حتی امتحاناتی هم که برگزار می‌شود متأسفانه بچه‌ها یاد گرفتند با تقلب جواب بدهند چون کسی بالای سر آن‌ها نیست و این اصلاً خوب نیست.
نظر شما