قدس آنلاین: صباح زنگنه کارشناس ارشد مسائل منطقه و جهان عرب توافق عراق و واشنگتن برای خروج ۵۰۰ نیروی نظامی آمریکا از این کشور و اجرای قطره چکانی مصوبه پارلمان عراق را نشان دهنده جدی نبودن مصطفی الکاظمی در اجرای این مصوبه و البته نبود تفاهم و هن نظری در میان نهادهای نظامی، اطلاعاتی و سیاست خارجی آمریکا می‌داند.
وی در گفتگو با خبرنگار قدس آنلاین با اشاره به وعده ترامپ برای کاهش و خروج نیروهای آمریکا از منطقه، اظهار داشت: ترامپ به دنبال کاهش هزینه‌ها و حضور نیروهای آمریکا در عراق و افغانستان است اما روند قطره چکانی و کند این خروج این سوال را مطرح می‌کند که آیا این توافق در مجموعه نهادهای آمریکایی هم حاصل شده یا نه؟ و هنوز بخشهای ذینفع در این زمینه به یقین و نظر واحد نرسیده‌اند و اختلاف نظر بین کاخ سفید و پنتاگون و وزارت خارجه و سی‌آی‌ای و از طرف دیگر کنگره در این مورد کماکان وجود دارد.
زنگنه با بیان اینکه کنگره تاکیدش بر این بوده و هست که نیروهای آمریکایی در غرب آسیا کاهش پیدا کند و از تلفات سربازان این کشور جلوگیری شود، خاطرنشان کرد: این موضوع شامل افغانستان و عراق و مرز سوریه هم می‌شود اما آیا این توافق بین نهادهای اجرایی حاصل شده یا نه به نظر می‌آید به قطعیت نرسیده است. لذا تعابیر واشنگتن و بغداد در مورد توافق اخیر بین دولت مصطفی الکاظمی و ترامپ عجیب غریب و مبهم است.
وی گفت: ترامپ گفته بود خروج نیروهای نظامی آمریکا ظرف سه سال و تدریجی خواهد بود اما حالا که زمان سپری شده و ترامپ دیگر در قدرت نخواهد بود آمریکایی‌ها قرار است فقط ۵۰۰ نیروی دیگر خود را از عراق ببرند و ۲۵۰۰ نیروی دیگر در این کشور با این عنوان که نیروی عملیاتی نظامی نیستند باقی می‌مانند و معلوم نیست این نیروها تا چه زمان خواهند رفت؟
به گفته وی دومین تعبیر یا بخش مببهم در این توافق جدیدموضوع محل جابجایی این نیروها در منطقه است. به بیان دیگر اعلام نشده و معلوم و روشن نیست که جانمایی این ۵۰۰ نظامی آمریکایی چگونه است و آیا آنها به آمریکا باز خواهند گشت و از منطقه می‌روند یا به پایگاه دیگری در منطقه مثلاً در سوریه با جای دیگر منتقل می‌شوند تا در دسترس باشند.
این کارشناس مسائل منطقه با اشاره به اینکه آمریکایی‌ها مدعی هستند تمامی نیروهای رزمی خود را از عراق خارج می‌کنند و ۲۵۰۰ نفر باقی مانده نیروهای غیر رزمی هستند و تنها در زمینه مستشاری و تبادل اطلاعات امنیتی و کمک‌های تسلیحاتی و آموزشی با نیروهای عراقی همکاری می‌کنند، اظهار داشت: موضوع عجیب این است که بخش اعظم این نیروها در سفارت آمریکا متمرکز و مستقر هستند و عملاً سفارت آمریکا در بغداد یک پادگان بزرگ و کاملاً مسلح در مرکز بغداد و نزدیک کاخ ریاست جمهوری و پارلمان است و به تنهایی می‌تواند در صورت لزوم دست به یک کودتا بزند.
صباح زنگنه با یادآوری اینکه ابهام دیگر وضعیت پایگاه‌های آمریکایی در اربیل و اقلیم کردستان است و هیچ حرفی از تخلیه آنها گفته نشده است، گفت: تعداد نیروهای باقی مانده به تفکیک تخصص و مأموریتشان علامت سؤال و پرسش بی پاسخ دیگری است آمریکا در مورد ان سکوت کرده است در حالی که اطلاعات موشوجد نشان می‌دهد تعداد زیادی از افرادی که پرسنل سفارت معرفی می‌شوند، کماکان نیروهای نظامی و عملیاتی هستند که در پوشش امور دیگر حضورشان ادامه می یابد.
وی خاطرنشان کرد: موضوع دیگری که در توافق دولت الکاظمی با پامپئو مشخص نشده تعریف تهدیدها است. سؤالاتی از این جمله که آیا تهدید داعش تمام شده یا نه؟ و آیا کاهش نیروی نظامی آمریکایی معادل با ورود نیروهای داعشی خواهد بود؟ این مسائل نشان می‌دهد نوعی ارتباط ارگانیک بین این‌ابهامات وجود دارد و آمریکایی‌ها از داعش برای اعمال فشار بر اراده سیاسی پارلمان عراق استفاده می‌کنند.
وی با تاکید بر اینکه باید به این ابهام‌ها پاسخ داده شود، اظهار داشت: بغداد تأمین کننده بخش عظیمی از بودجه نیروهای آمریکایی در عراق است که تحت عنوان قراردادهای امنیتی و مستشاری و اطلاعاتی در این کشور حضور دارند. در شرایطی که بودجه عراق آنطور که وزیر دارایی اعلام می‌کند دچار کمبود است و مجبور به استقراض از بانکهای داخلی و خارجی هستند تحمیل این هزینه سنگین بر کشور عراق هیچ توجیهی ندارد. این کشورهای ائتلاف هستند که باید این بودجه را بدهند نه دولت عراق که دچار بحران است و اوپک هم سهمیه فروش نفت این کشور را کاهش داده است.
صباح زنگنه با تاکید بر اینکه مصطفی الکاظمی با حالتی از حجب و حیا در برابر آمریکایی‌ها ظاهر می‌شود و در مذاکرات هیچ سخن جدی که بیانگر اراده پارلمان باشد را تاکنون از او ندیده‌ایم، افزود: یک نخست وزیر که می‌خواهد در کشور آرامش ایجاد کند، باید با پارلمان رو راست باشد.
وی اظهار داشت: با این شکل از توافق این سوال مطرح است که آیا آقای کاظمی تمایل دارد از نیروهای آمریکایی در سفارت آمریکا و دیگر پادگانها به عنوان اهرم فشار بر احزاب و پارلمان برای تحکیم پایگاه خودش استفاده کند؟. این موضوع اکنو در میان جریانها و احزاب عراق محل بحث است که مصطفی الکاظمی می‌خواهد با اتکای به قدرت خارجی جای خودش را محکم و نخست وزیر را بعد از انتخابات ادامه دهد و به دنبال استقرار یک سیستم اطلاعاتی و امنیتی و ساکت کردن معترضان به طرف مختلف است.
این کارشناس مسائل جهان عرب در مورد موضع و سیاست احتمالی جو بایدن در مورد خروج نیروهای آمریکایی از عراق که در دوره اوباما به شدت افزایش یافتند، با یادآوری اینکه در دوران اوباما حضور نیروهای آمریکایی در منطقه و عراق نوسانی بود، خاطرنشان کرد: ظهور جدی داعش و سقوط موصل در دوران اوباما رخ داد و دولت عراق مجبور به درخواست کمک از سازمان ملل شد که در نتیجه آن نیروهای نظامی آمریکا در عراق افزایش یافتند.
وی یادآور شد: در همان دوران هم شاهد برخورد مجلس و دولت عراق با حضور نیروهای آمریکایی پس از فروکش کردن بحران داعش بودیم که به توافق خروج نیروهای آمریکایی منتهی شد. بنابراین هم افزایش و هم کاهش نیروهای آمریکایی را در دوره اوباما داشتیم. هم صدور فتوای جهاد وکفایی و حضور نیروهای مردمی در صحنه نبرد با داعش را. لذا عوامل مؤثر دعوت و اخراج نیروهای آمریکایی اولا داشتن یک دولت قوی قادر به تصمیم گیری و فهم درست مسئله است. دوم حضور مستمر مرجعیت و همکاری و هماهنگی احزاب با دولت است.
صباح زنگنه اظهار داشت: بایدن هم سیاست خود را دارد. اولاً او طرفدار جدایی کردستان بود و باید دید آیا این موضوع دوباره در دوره بایدن برجسته خواهد شد؟ در این صورت موضوع پایگاه‌های آمریکا در کردستان متفاوت می‌شود. همچنین باید دید آیا نیروهای آمریکایی در داخل بغداد و عین الاسد کاهش خواهند یافت؟
وی تصریح کرد: به نظر می‌آید گرایش بایدن و دموکرات‌ها بر کاهش حضور مستقیم نیروهای نظامی است به استثنای کردستان که باید دقیق زیر نظر گرفته شود و این معادلات را تغییر می‌دهد.
دولت عراق هم باید در سطح استراتژیک با این مسائل برخورد کند نه علایق شخصی و گرایش‌های حزبی.
زنگنه در مورد میزان قدرت پارلمان عراق برای فشار بر دولت مصطفی الکاظمی به منظور اجرای کامل مصوبه اخراج نیروهای خارجی گفت: فشار و اصرار پارلمان تأثیر زیادی دارد هر چقدر مجلس عراق جدیت داشته باشد تأثیر بیشتری بر مطالبه عمومی خواهد داشت و می‌تواند دولت را مجبور به استفاده از روشهای مستقیم اعمال فشار به دولت آمریکا کند و اگر فشار پارلمان و افکار عمومی هم تواند به جایی برسد آنوقت میدان برای نیروهای مردمی عراق باز خواهد بود که با روش خودشان برای اخراج نیروهای اشغالگر و بیگانه اقدام کنند.
انتهای پیام/
نظر شما