معصومه مظفری یکی از داوران این دوسالانه در خصوص لازمه برگزاری این جشنواره هنری-ادبی می‌گوید: برای ما ایرانی‌ها، فردوسی و شاهنامه دارای جایگاه ویژه و خاص است و توانسته در طول سال‌ها تأثیر بسزایی روی ادبیات و هنرهای تجسمی ما داشته باشد.
وی توضیح می‌دهد: شاهنامه فردوسی روی هنر تمام ادوار پس از خلق این اثر بازتاب داشته و تا چندین قرن یکی از مهم‌ترین منابع نقاشان و خوشنویسان برای تولید اثر بوده است. به گفته این داور، با توجه به اینکه این جشنواره برای نخستین بار است برگزار شده در بعضی موارد دیده شده هنرمندان شرکت‌کننده نتوانسته‌اند به محتوا یا هدف این رقابت فرهنگی نزدیک شوند. وی معتقد است: موضوعی مانند شاهنامه نیازمند شناخت و مطالعه است که این شناخت در صورت استمرار جشنواره‌ها برای هنرمندان حاصل می‌شود.
مظفری در پاسخ به این پرسش که آیا نقاشی‌ها توانسته‌اند در معرفی بیشتر شاهنامه به مردم، نقش داشته باشند، می‌گوید: به نظر نمی‌رسد این موضوع نقشی در معرفی شاهنامه داشته باشد، چون شاهنامه در بین مردم اثری شناخته‌شده است. از سوی دیگر هر کدام از هنرمندان شرکت‌کننده در این دوسالانه برداشت خود را از داستان‌های شاهنامه داشته‌اند.
داور دوسالانه نقاشی شاهنامه فردوسی پیشنهاد می‌دهد: باید از خروجی جشنواره‌های مرتبط با شاهنامه در مدارس و سیستم آموزشی کشور استفاده کرد. البته برای ترویج فرهنگ و نگاه شاهنامه فردوسی در دروس دانش‌آموزان نیازمند برنامه‌ریزی و سیاست کلان در سطح کشور هستیم.
الهام نقاشان از فردوسی
این هنرمند در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه شرکت‌کنندگان در این دوسالانه به چه جنبه‌هایی از شاهنامه توجه کرده‌اند، می‌گوید: داستان‌های شاهنامه و بزرگ‌ترین پیام فردوسی « امید به آینده و زنده نگه داشته شدن آمال و آرزوها» مدنظر هنرمندان شرکت‌کننده بوده است. این مفاهیم در همه داستان‌های شاهنامه از ضحاک گرفته تا رستم و سهراب مستتر است. علاوه بر این، فردوسی در شاهنامه به رنگ‌ها اشاره دارد. اگر هنرمند نقاشی بخواهد برداشتی از داستان‌های شاهنامه در اثر نقاشی خود داشته باشد، ناگزیر است از این رنگ‌ها الهام بگیرد.
عضو شورای عالی خانه هنرمندان ایران امیدوار است برگزاری چنین دوسالانه‌هایی در سال‌های آینده نیز به صورت مستمر ادامه یابد. وی می‌گوید: برای ایجاد سواد هنری-ادبی در کشور می‌توان از این منبع غنی به بهترین نحو استفاده کرد.
نظر شما