گویا تحولات عراق هر چه می‌گذرد، حساس‌تر می‌شود. مصطفی الکاظمی، نخست وزیر عراق هم نشان داده در حمایت از منافع ایالات متحده از هیچ امری دریغ نمی‌کند. او جمعه شب برای اینکه زهرچشمی از گروه‌های مقاومت بگیرد، یکی از فرماندهان بارز عصائب اهل‌الحق را بازداشت کرد که البته با واکنش قاطع روبه‌رو شد و ظاهراً شکست خورد. اکنون حسام الزبرجاوی یا آزاد شده یا قول آزادی او داده شده است. آنچه مشخص است، این است که در حمله راکتی به سفارت آمریکا در بغداد، تمام گروه‌های مبارز عراقی آن را محکوم کردند. با وجود این، ممکن است چنین حملاتی اقدام خود آمریکا برای دریافت بهانه برای فعالیت‌هایی باشد که به دنبال آن است. اما به هر حال، آمریکا راهی ندارد. سامانه دفاع نزدیک C-RAM را در سفارت مستقر کرده و این پدافند پیشرفته نتوانسته جلو راکت‌های ساده کاتیوشا را بگیرد. انواع و اقسام تلاش‌ها را انجام دادند. حتی با مقاومت عراق به تفاهمی رسیدند که نتیجه آن، آتش‌بس موقت با مقاومت بود. اما برخلاف وعده قبلی، آن‌ها نه تنها نیروهای خود را خارج نکردند بلکه در حال تقویت مواضعشان در پایگاه‌های خود هستند. از همین رو، مقاومت در عراق قصد دارد این قدر فشارهای خود را افزایش دهد که در نهایت ایالات متحده مجبور به خروج از این کشور شود. در سوی مقابل، آمریکایی‌هایی که فعلاً چنین قصدی ندارند، تلاش می‌کنند با اقداماتی ایذایی و تلاش و هماهنگی از طریق مصطفی الکاظمی بتوانند گروه‌های مقاومت را سر جای خود بنشانند و هیچ مانعی پیش روی خود بر سر اقدامات ضد مقاومت نبینند. آنان چنین هدفی دارند اما اینکه به کجا خواهد رسید، پیش‌بینی بر این است در نهایت مقاومت پیروز میدان خواهد بود؛ چرا که قدرت و پشتیبانی مردمی از این گروه‌ها بوده و در آن سوی میدان، مصوبه رسمی پارلمان عراق مبنی بر خروج نظامیان آمریکایی همچنان معتبر است. نکته دیگر هم آن است که گروه‌های مقاومت در حال حاضر با فعالیت‌های خود در راستای ضربه زدن به آمریکا در حال اجرای مصوبه قانونی پارلمان هستند. در نتیجه، تلاش‌های مشترک مصطفی الکاظمی و ایالات متحده به جایی نخواهد رسید.

مصطفی الکاظمی با چنین اقداماتی به قول خود به دنبال سر جای خود نشاندن گروه‌های مقاومت و همچنین ایجاد تمرکز قدرت در دستان نخست وزیر است. البته الکاظمی که پس از ایاد علاوی غرب‌گراترین نخست وزیر عراق محسوب می‌شود، به دنبال این است که حضور آمریکا را در این کشور تداوم ببخشد. از سوی دیگر او به دنبال فاصله انداختن بین عراق و ایران و نزدیکی بیشتر به کشورهایی نظیر اردن و مصر است؛ کما اینکه با سران این کشورها نیز جلساتی را برگزار کرده است. این، برنامه‌ و خط مشی او است اما با توجه به قدرت محور مقاومت بعید به نظر می‌رسد چنین مسئله‌ای رنگ و بوی واقعیت بگیرد.

آنچه مبرهن است، اینکه مصوبه پارلمان عراق باید اجرا شود و به هیچ عنوان نباید اجرای آن به تأخیر افتد. آمریکا و الکاظمی امید زیادی به انتخابات خرداد بسته‌اند؛ انتخاباتی که شطرنج آینده سیاسی را شکل می‌دهد و آمریکا می‌خواهد دست‌کم تا انتخابات در عراق باقی بماند تا بتواند بر آن اثرگذار باشد و در ورای آن، نخبگان متصل به واشنگتن قدرت را در اختیار بگیرند. الکاظمی هم از طریق قسمتی از معترضان و جوکرها به دنبال یک حزب است تا بتواند بر همه انتخابات‌ها تأثیرگذار باشد و منافع دراز مدت طیف خود را در ساحت عراق تضمین نماید.