قدس آنلاین-گروه استان‌ها: سال گذشته افزون بر ۸۰ هزار بال پرنده مهاجر در این زیستگاه که نامش به‌عنوان پناهگاه وحش است بی‌پناه مانده و جانشان را از دست دادند و امسال هم باری دیگر همان تجربه تلخ گذشته در حال تکرار بوده و تاکنون افزون بر ۱۰ هزار پرنده قربانی دست‌اندازی انسان در تالاب شدند.
در نگاهی بومی و جزئی آنچه که این روزها در خبرها بیشتر به گوش ما می‌رسد زیست‌بوم نادر میانکاله در استان مازندران یک قطعه متفاوت، استراتژیک و بی‌نظیر در کشور است.
خطه‌ای از مازندران که همواره به دلیل اهمیتی که داشته مورد هجوم دولت‌های مختلف بوده است. زیست بومی که به گفته کارشناسان از ۵۰ سال پیش تاکنون به علت تعارض منافع به‌تدریج در مسیر نابودی قرارگرفته است.
تلفات مشکوک
تلفات مشکوک پرندگان مهاجر در تالاب میانکاله برای دومین سال متوالی از نهم بهمن‌ماه شروع شد و در بیستمین روز تعداد لاشه‌های جمع‌آوری‌شده به ۹ هزار و ۴۷۸ قطعه رسیده است.
محیط‌زیست مازندران هفته گذشته با انتشار اطلاعیه‌ای اعلام کرد که تنها در یک روز تعداد یک هزار و ۴۴۵ لاشه از ضلع جنوبی و شرقی تالاب جمع‌آوری‌شده است.
طبق این گزارش ، لاشه‌های جمع‌آوری‌شده عمدتاً از گونه چنگر معمولی، فلامینگو ،مرغابی و حواصیل بوده است.
اطلاعیه‌های محیط‌زیست مازندران نشان می‌دهد که تاکنون تلفات مشکوک در میان ۱۳ گونه از پرندگان مهاجر مشاهده‌شده است.
سؤال دوستداران محیط‌زیست
دو اتفاقی که طی ماه‌های اخیر به‌صورت جدی حیات این زیست‌بوم را با تهدید مواجه کرده است، نخست مسمومیت زیست‌بوم و پس‌ازآن آتش‌سوزی‌های سریالی بود.
مسمومیتی که برخی کارشناسان بر این باور هستند توسط عوامل انسانی و شکارچیان غیرمجاز صورت گرفت اما با بررسی‌های صورت گرفته توسط سازمان دامپزشکی کشور عنوان شد که سم بیوتوکسین یا سم طبیعی سبب مرگ پرندگان مهاجر شده است. سمی که در مکان‌های راکد همچون باتلاق و یا تالاب، بوته‌های پوسیده‌شده و یا لاشه حیوانات آبزی میکروبی به نام کلوستریدیوم بوتولینوم تولید می‌کند که سبب ایجاد بیماری بوتو لیسم می‌شود و پرندگان نیز به علت این بیماری جان خود را ازدست‌داده‌اند.
پس از عبور از بحران مسمومیت این بار میانکاله شاهد یک سلسله آتش‌سوزی‌هایی بود که ۹ مرتبه این منطقه را به خاک و خون کشید. در آخرین مورد ۳۴۰ هکتار از اراضی این منطقه طعمه حریقی عمدی شد که بار دیگر نگرانی‌ها در مورد این زیست‌بوم دوچندان کرد.
آتش‌سوزی‌هایی که به عقیده برخی به‌صورت عمدی رخ‌داده است و بار دیگر بر تعارض منافع به‌عنوان علت اصلی نابودی محیط‌زیست این منطقه صحه می‌گذارد. آتش‌سوزی که در نبود امکانات کافی در این منطقه اثرات تخریبی چند برابری بر جا گذاشت.
علت مرگ این پرندگان هر چه که بوده باشد در این زمینه کوتاهی رقم خورده است. کوتاهی که در پایین‌ترین سطح ریشه در عدم پایش زیست‌محیطی این منطقه دارد که با آزمایش‌های نه‌چندان سخت و یا مراقبت‌های محیطی، امکان جلوگیری از مرگ هزاران پرنده مقدور بود.
بنا بر گفته دوست دران محیط‌زیست کمبود امکانات مهار آتش‌سوزی، عدم انجام پایش زیست‌محیطی، تعارض منافع و یا هر مقوله دیگری که به جان میانکاله افتاده است به‌قدری گریبان این محیط را فشرده است که طبق گفته متخصصین امر دیگر قدرت تنفس را از این منطقه گرفته است و باید هر چه زودتر برای نجات آن چاره‌ای اندیشید.
تلاش برای شیرین کردم کام میانکاله
اگر تا یک دهه پیش و زودتر این روزها که این تالاب به این وضعیت دچار شود کمی بر روی مصرف علف‌کش‌ها ، سموم کشاورزی، توسعه زمین‌های کشاورزی، جوامع محلی و شکارچیان کمی جدی‌تر می‌اندیشیدیم شاید امروز نیازی به‌زانوی غم بغل گرفتن بود.
به هر ترتیب این روزها مسئولان سعی دارند که با رهاسازی آب شیرین سد گلورد به تالاب بین‌المللی میانکاله کام آن را شیرین کرده و تا حدی از غلظت سم در آب بکاهند اما بنا بر گفته بسیاری از دوست دران محیط‌زیست باید چاره اساسی برای این موضوع اندیشید.
نظر شما