اما نکته اینجاست که برخلاف گذشته اتحاد خاصی بین این کشورها در خصوص تقابل با روسیه شکل گرفته است. در اواسط دهه ۲۰۰۰ کشورهای اروپایی در مقابل روسیه موضعی بسیار متفاوت داشتند. صدر اعظم آن زمان آلمان یعنی گرهارد شرودر قصد رویارویی مستقیم با روسیه را داشت اما کشورهای اروپای میانه و شرق این قاره موضعی خنثی را مقابل کرملین در پیش می‌گرفتند. اکنون با وجود دو مبحث اصلی خط لوله انتقال گاز روسیه به آلمان و همین‌طور شکل برخورد دولت حاکم بر این کشور در مقابل الکسی ناوالنی، این دودستگی میان کشورهای اروپایی در مقابل روسیه روی کاغذ باید بیشتر شود اما قضیه بسیار متفاوت با گذشته است. کشورهای اروپایی می‌دانند خط مقدم دولت کرملین زیر آتشی قرار دارد که رفتارهای تحریک‌کننده‌اش موجب به وجود آمدن آن شده است. اروپا اکنون در این زمینه متحد است که باید جلو ماجراجویی‌های خارجی بیشتر روسیه گرفته شود. اتحادیه اروپا به دلیل ورود روسیه به اوکراین و ضمیمه کردن کریمه به کشور خود، سه برنامه تحریمی سخت را به صورت کامل به اجرا گذاشتند.اگر کشورهای اتحادیه اروپا به خاطر رفتار روسیه با ناوالنی تحریم‌های خود را گسترش دهند این خطر وجود دارد که روسیه همان بهانه دشمن خارجی که برای کنترل داخل این کشور نیاز داشت را به او اعطا کند. روسیه زمان زیادی ندارد و بهترین راه برای رهبران اروپایی نشان دادن بی‌میلی به رابطه سازنده با کرملین است تا نشان دهند بی‌تاب رابطه برقرار کردن با روسیه نیستند. آن‌ها باید اجازه دهند روسیه اول به سراغ آن‌ها بیاید نه آن‌ها به سمت این کشور بروند.