حالا که تحریم ها هر روز شکل و رنگ جدیدی به خود می گیرد و با روی کار آمدن دولت جدید در ایالات متحده از یک سو و ماه های پایانی دولت یازدهم در ایران از سوی دیگر بسیاری از رویه ها و رویکردهای اقتصادی شفافیت لازم را ندارند، همچنین اکنون که ابهام ها در نحوه ی از سرگیری مذاکرات و تکلیف نامعلوم برجام پیش روی ماست بی شک بیش از هر زمان دیگری نیازمند حمایت از کار و سرمایه ایرانی، اقتصاد مقاومتی و تمرکز و حمایت حداکثری از توان تولید داخلی به منظور دسترسی به رونق و جهش تولید هستیم. عرصه تولید و صنعت مقدس است. با خود مفاهیمی ارزشمند از جنس اشتغال، هم افزایی، مشارکت، استقلال، توسعه خانواده، کاهش معضلات اجتماعی و... را به صورت مستقیم یا غیر مستقیم به همراه دارد. همان عرصه ای است که فرای جریان های مختلف سیاسی و اجتماعی سبب افزایش رفاه عمومی می گردد و می توان با تکیه بر آن بسیاری از مشکلات را برای مردم حل و فصل کرد و سبب افزایش لذت زندگی در آحاد جامعه گردید.

اما مسلماً این همه ی واقعیت نیست. به هر حال آن هایی که دستی بر تولید دارند همواره با سختی ها، پیچیدگی ها، مشکلات و محدودیت هایی مواجه می شوند که خیلی وقت ها با خود می گویند ای کاش ما هم چون برخی افراد شیوه های دلالی، واسطه گری و ... را برای توسعه اقتصاد شخصی در پیش می گرفتیم که هم نفع اقتصادی شخصی بیشتری داشتیم و هم دغدغه های کاری کمتر. اما به هر حال تولید هم علاقه می خواهد و هم همت و تلاش حداکثری و کسانی که مجاهدانه در این حوزه سبب ایجاد ارزش عمومی هستند به خوبی می دانند از چه نعمت بزرگی در حوزه کارآفرینی و اثرات مطلوب اجتماعی بهره مند شدند. بزرگان کشور، صاحبان تصمیم و آن هایی که سیاست های کلی نظام را تعیین می کنند سال هاست این مقوله را به عنوان مهم ترین راه رشد و پیشرفت کشور شناسایی کرده و بر آن تأکید داشته و دارند.

نشان به آن نشان که چندین سال است در آغاز هر بهار اسمی با هدف تمرکز بیشتر بر اقتصاد داخلی و تولید ملی انتخاب می گردد و برای آن چارچوب های نگرشی و رفتاری تعیین می شود تا همه آحاد اجتماعی برای تحقق آن تلاشی هدفمند و همه جانبه داشته باشند. این که امسال مقرر شده برای مانع زدایی از تولید اقدامات گسترده ای صورت پذیرد و پشتیبانی های لازم از فعالان و مجاهدان این عرصه به عمل آید می تواند اقدام مهمی در جهت حرکت اقتصاد کشور به سمت خودباوری و توسعه باشد. آن هایی که صنعت را می شناسند، در آن حوزه فعال هستند به خوبی می دانند چه موانعی در جهت رشد و رونق آن وجود دارد و یا این که چه پشتیبانی هایی در این مسیر لازم است اما نکته مهم برخی قانون گذاران، اصحاب دولت و صاحبان تصمیم هستند که متأسفانه نقش بسیار پررنگی در این امر داشته ولی آگاهی مطلوب یا راهگشایی لازم را ندارند. چه خوب است قبل از مانع زدایی به مانع تراشی فکر کنیم.

شاید بسیاری از قوانین یا مصوبات جدید ما چه در حوزه تقنین و چه در حوزه اجرا بیشتر مانع تراشی می کند تا تسهیل فرآیندها. من این جمله را بسیار ساده عرض کردم ولی همه به خوبی می دانیم که همین جمله ساده چگونه سبب اتفاقات مهمی در عرصه تولید می شود. آن هایی که اثرگذارند و حرف و تصمیم شان در جهت تولید اثرات فراوانی دارند باید از پیشت میزهایشان کمی جدا شوند در سرزمین رنگارنگ صنایع و کارخانجات تولیدی قدم بزنند، با چشمان خود مسائل را ببینند، با افراد خط مقدم ملاقات کنند و حرف هایشان را بشنوند و بعد از عالم انتزاعی در فضایی واقعی قرار گرفته تا بتوانند حرف و عملی در جهت مانع زدایی داشته باشند یا اولویت عرصه های پشتیبانی را شناسایی نمایند. این گونه مانع تراشی ها هم کمتر خواهد شد. که به راستی "ما را به خیر شما امیدی نیست لطفاً شر مرسانید" گاهی بهترین حمایت است. تولید داخلی را باورکنیم، تولید کنندگان را حمایت و بر آگاهی و انعطاف فکری خود بیافزاییم و هر کسی در هر جایگاهی که قرار دارد در اندازه میز خود باید مسئولیت پذیر و ریسک پذیر باشد تا همانی رخ دهد که این عرصه لازم دارد.

انتهای خبر/