به گزارش قدس آنلاین، به نقل از جوان،  براساس مصوبه ستاد ملی کرونا، خواستن عذر مستأجر به دلیل نداشتن پول بیشتر ممنوع است، همچنین افزایش اجاره فقط تا سقف تعیین شده مجاز است و مستأجر تنگدست می‌تواند بدون ترس و نگرانی در همان خانه‌ای که هست بماند تا سه ماه بعد از پایان بیماری کرونا و سفید شدن اوضاع جامعه. مصوبه ستاد ملی کرونا این موارد را می‌گوید، اما فقط در حد حرف باقی مانده و خبری از نظارت و پیگیری نیست.

افزایش روزافزون اجاره‌بها
وقتی قیمت املاک به طور ناگهانی بیشتر از یک و نیم الی دو برابر افزایش می‌یابد، طبیعتاً رهن یا اجاره‌خانه نیز بالا می‌رود و این موضوع در حالی است که درآمد مستأجران هرگز به این اندازه بالا نرفته و همین نیز سبب مشکلات و نگرانی‌های متعددی برای آنها می‌شود.
ما انسان‌ها همیشه از بی‌فکری مسئولان گلایه می‌کنیم و انتظار داریم مسئولان به فکر ما باشند، در صورتی که وقتی نوبت به خودمان می‌رسد فراموش می‌کنیم که انسانیت و مرام و بزرگی به مسئولیت داشتن و کاره‌ای بودن نیست. انسانیت یعنی وقتی می‌توانیم و دستمان می‌رسد کاری کنیم و دلی را شاد کنیم. متأسفانه هرچه زمان می‌گذرد قیمت خانه نیز روز به‌ روز افزایش می‌یابد و مبلغ پول ودیعه مستأجران به همان صورت ثابت می‌ماند و همین سبب می‌شود تا بسیاری از مستأجران با پولی که دارند دیگر توانایی پیدا کردن مسکن مناسب را نداشته باشند. با توجه به اوضاع اقتصادی جامعه نمی‌توان به کمک و تسهیلات دولتی نیز امیدی داشت و تنها می‌توان گفت با ترویج رفتار منصفانه میان صاحبخانه‌ها می‌توان مشکلات را تا حدودی حل کرد.

دلسوزی نسبت به همنوعان و ناتوانان
دین اسلام مسلمانان را در همه حال به ترحم و دلسوزی نسبت به همنوعان و ناتوانان دعوت نموده و در آیات و احادیث و روایات متعددی از معصومین(ع) درباره نیکی و احسان به یکدیگر بر اساس روحیه دلسوزی و غمخواری سفارش شده است. نرم‌خویی و خوش‌رفتاری با مردم را بهترین و با فضیلت‌ترین اعمال انسان معرفی نموده و سختگیری و تندخویی نسبت به انسان‌ها را معادل شرک و کفر ذکر کرده‌اند، چنانچه حضرت امام باقر(ع) از پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین علی(ع) نقل کرده است: آن حضرت فرمود که برای متقین و پرهیزگاران و دینداران علائم و آثاری است که به وسیله آنها معلوم و شناخته می‌شوند و حضرت پس از شمردن چند نشانه یکی را هم دلسوزی و غمخواری ضعفا و ناتوانان و بیچارگان نام برد.
همچنین خداوند متعال در قرآن مجید، مهربانی و رحمت را به‌ عنوان آشکارترین صفت پیامبر اکرم(ص) معرفی می‌نماید و می‌گوید: «وَ مَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَه لِلْعَالَمِینَ؛ ما تو را نفرستادیم مگر اینکه رحمتی باشی برای همه جهانیان...»

مصوبه‌ای برای مستأجران در ایام کرونا
امروزه و در این شرایط که مردم با توجه به شیوع بیماری کرونا و تعطیلی بسیاری از مشاغل برای افرادی که توان مالی چندانی ندارند، مستأجر هستند و در حال حاضر نیز با توجه به اوضاع اقتصادی جامعه، درآمدی ندارند، تأمین مخارج زندگی و اجاره‌بهای مسکن به مراتب سخت‌تر از بقیه است. از همین رو، دولت و مجلس درصدد تنظیم قانون روابط موجر و مستأجر جدیدی برآمدند تا بتوانند هرچند اندک، به آنها برای بهبود و سامان بخشیدن به شرایط‌شان کمک کنند.
در 28 تیر ماه 99 مصوبه‌ای در این خصوص تصویب شد تا شرایط نامساعد و گوناگون موجود را تحت پوشش قرار دهد. این مصوبه به صورت زیر مطرح شد:
«با عنایت به شرایط اقتصادی تحمیلی بر کشور ناشی از شیوع ویروس کرونا و همچنین تحریم‌های ظالمانه و با ضرورت لحاظ حمایت از اقشار آسیب‌پذیر، تمامی قراردادهای اجاره مربوط به املاک مسکونی استیجاری که تا تاریخ 08/04/1399 هنوز تمدید نشده است، در صورت عدم‌توافق بین طرفین و تمایل مستأجر، تا سه ماه پس از اعلام رسمی وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی نسبت به پایان شیوع کرونا و اتمام شرایط اضطراری تمدید می‌گردد.
البته افرادی که ملک استیجاری آنها مورد نیاز خود و بستگان درجه یک آنهاست، از این مصوبه مستثنی می‌باشند. همچنین حداکثر افزایش میزان اجاره‌بها یا مبلغ رهن برای شهر تهران تا 25 درصد، کلانشهرهای دیگر (مشهد، تبریز، اصفهان، شیراز، کرج، اهواز، قم و کرمانشاه) تا 20 درصد و سایر شهرهای کشور تا 15 درصد خواهد بود.»
این مصوبه با تمام نواقصی که دارد نیازمند توجه عموم و بالاخص صاحبخانه‌ها جهت مراعات حال مستأجرین می‌باشد تا بتواند گره‌ای از مشکلات آنان باز کند.

به دیگران رحم کنیم تا به ما رحم شود
باید بدانیم این خود ما هستیم که در موقعیت‌های مختلف می‌توانیم در کنار هم و با دلگرمی، امید و همدلی و دلسوزی نسبت به یکدیگر شرایط سخت را برای هم آسان کنیم.
اگر صاحبخانه‌ها در این شرایط مدارا نمایند و اجاره را افزایش ندهند و اگر هم مجبور به افزایش اجاره بها هستند، کمترین رقم را برای افزایش در نظر بگیرند، همدلی و عطوفت میان مردم رواج یافته و می‌توان با خیال راحت از این شرایط سخت عبور کرد.
در آموزه‌های دینی و رهنمودهای دین مبین اسلام آمده است که نیاز مسلمانان را باید قبل از درخواست‌شان شناسایی و آنها را برطرف کرد و اینکه هرگاه اموالی اضافه داشتیم، آن را به دیگران انفاق نماییم.
به نقل از مفضل بن عمر، امام صادق(ع) فرمود: «هر کس دارای خانه‌ای اضافه باشد و مؤمنی برای سکونت به آن احتیاج داشته باشد و وی از او دریغ دارد، خداوند عزّوجل فرشتگان را خطاب می‌فرماید که‌ ای ملائکه من، بنده من به مسکنی برای بنده دیگرم در دنیا بخل ورزید، به عزتم سوگند او را هرگز در بهشت جای نخواهم داد؛ مَنْ کَانَ لَهُ دَارٌ وَ احْتَاجَ مُؤْمِنٌ إِلَی أَنْ یَسْکُنَ‌ها فَمَنَعَهُ إِیَّاها قَالَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ مَلَائِکَتِی عَبْدِی بَخِلَ عَلَی عَبْدِی بِسُکْنَی الدُّنْیَا وَ عِزَّتِی لَا یَسْکُنُ جِنَانِی أَبَداً. (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص 24)
در روایتی آمده است: اگر شخصی بتواند نیاز برادر مؤمنش را برطرف کند و این کار را نکند، خداوند متعال او را به این بلا دچار می‌کند که به جای نیاز دوستان خدا، نیاز دشمنان خدا و گناهکاران را بی هیچ جیره و مواجبی، مرتفع نماید و به عذاب الهی دچار شود. (الکافی، جلد 2، صفحه 366)
این گونه آیات و روایات ما را به مدارا و مردم‌داری با دیگران و آسان‌گیری نسبت به مردم رهنمون می‌سازد. حضرت رسول‌اکرم(ص) فرمودند: «ارحم من فی‌الارض، یرحمک من فی‌السماء» به اهل زمین رحم کن تا آنکه در آسمان است تو را رحم کند.