سعید بیابانکی، شاعر نام‌آشنای هم‌روزگار ما در صفحه شخصی خود در اینستاگرام فیلمی از شعرخوانی‌اش در جلسه‌ای را منتشر کرده است. در فیلم می‌شود چهره‌های نام‌آشنایی را دید که حضورشان می‌توانست رونق و وزنی برای هر جلسه ادبی باشد و حالا دیگر در بین ما نیستند اما ما با یاد، خاطره، اشعار و آثار آن‌ها زندگی می‌کنیم و از آن جمله است محمد حقوقی، قیصر امین‌پور، حسین منزوی و ...

سالن پر از جمعیت است جمعیتی که می‌شود حدس زد بخشی از آن‌ها شاعر و بخشی دیگر عاشق شعر و ادبیات‌اند. با دیدن این فیلم ناخودآگاه یاد روزهای باشکوه جلسات شعر در همین مشهد خودمان افتادم. جلساتی که طیف‌های مختلف شعری را می‌شد در آن دید و به شخصه باید حتماً در آن‌ها شرکت می‌کردم. نمی‌دانم چرا پس از دیدن این فیلم احساس کردم که یادم رفته بود چیزی به نام شب شعر و جلسات پربار ادبی هم وجود داشت! این فراموشی و بی‌رونقی برمی‌گردد به عوض شدن زمان و زمانه و خیلی چیزهای دیگر در حوزه‌های مختلف و از جمله ادبیات و هنر و از طرف دیگر به وضعیتی که با شیوع ویروس کرونا به آن دچار شدیم. این دچار شدن، بر برنامه‌های ادبی و هنری هم تأثیر بسیار زیادی گذاشت تا آنجا که اگر مثلاً در این یکی دو سال گذشته رونمایی کتابی برگزار شد و به آن دعوت شدیم و احیاناً در آن شرکت کردیم، هم تعدادمان بسیار کم شد و هم با کمی ترس همراه بود. به خودمان هم قبولاندیم که دستورالعمل‌ها را رعایت می‌کنیم.

بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم بدون جولان کرونا هم دیگر آن شوق و شوری که در دهه ۷۰ در جلسات شعری بود وجود ندارد اما بعد خودم را متقاعد می‌کنم که شاید این حسی است برای من و هم‌نسلان من و هنوز جلسات شعری توان، توانایی و جذابیت این را دارند که تعداد زیادی شاعر و البته اهل شعر را برای ساعتی دور هم جمع کنند تا چند سال بعد وقتی اهل شعری فیلم آن را دید، همین فکری از سرش بگذرد که از سر من گذشت.