به گزارش قدس آنلاین، می‌گویند به زیادی نماز و روزه و اعمال مستحبی نیست، گاهی شاید عاقبت به‌خیری گره بخورد به یک گره کوچک که از کار فروبسته بنده‌ای باز می‌کنی یا به قدمی که برای کسی برمی‌داری یا نیکی و مهربانی که در حق پدر و مادرت روامی‌داری یا اصلا حرمتی که نگه‌می‌داری و ادبی که در حق اهل بیت می‌کنی؛ درست مثل حر، یار توبه‌کرده امام‌حسین(ع) که با وجود عقبه‌ای تاریک و شرم‌آور و تنها به دلیل ادا کردن نام حضرت زهرا(س) با ادب و احترام، پایش از لبه پرتگاه دوزخ می‌چرخد و به درگاه بهشت اعلا می‌رسد.
بهانه‌های عاقبت به‌خیری هر کدام از اینها که می‌گویند و شنیده‌ایم، می‌تواند باشد؛ یکی از همین‌ها که نصیب فرامرز جنگجوی ۶۰ ساله هم شده است؛ نصیب استاد معماری که وقتی در ۱۵ سالگی و برای پیداکردن کار از سراب آذربایجان راهی تهران می‌شود، فکرش را هم نمی‌کند که ۲۰ سال بعد در صحن گوهرشاد، نگاهش را گره بزنند به دیوارهای زیبا و سر به آسمان ساییده مسجد و دلش را جلد همین صحن و سراها کند و افتخار نوکری در آستان ملکوتی امام مهربانی‌ها نصیبش شود؛ افتخار زدودن تیرگی و غبار از دیوارها و برق‌انداختن روی نماهای کاشی کاری‌شده و مزین به آیه‌های نور؛ سعادتی که از حدود ۲۰سال پیش دست جنگجو و گروهش را در دست امام رئوف گذاشته و دلش را لبریز از شوق حضور و خدمتی کرده که همچنان ادامه دارد و دل‌های بسیاری را به این آستان نورانی گره زده است.
اولین‌بار که به تمیز کردن دیوار صحن های حرم امام رضا(ع) مبادرت کردید، چه سالی بود و چطور و با چند نفر این کار را انجام دادید؟
اردیبهشت ۱۳۸۱ بود که با یک گروه ۴۰ نفره رفتیم به پابوس امام رضا(ع) و طی یکی دو هفته اقامت در مشهد، دیوارهای چهار صحن اصلی حرم یعنی انقلاب، آزادی، گوهرشاد و جمهوری را تمیز و پاکسازی کردیم.
این گروه ۴۰ نفره را چطور جمع کردید؟
ما در منطقه تهرانسر تهران زندگی می‌کنیم. البته اصالتا اهل سراب آذربایجان شرقی هستیم و یک حسینیه و هیات هم در همان محل یعنی شهرک سینا، پایین‌تر از تهرانسر داریم که بیشتر همشهری‌های خودمان یعنی اهل سراب هستند و اتفاقا معمار و نماکار ساختمان هستند و کار در ارتفاع برای‌شان راحت است. خودم هم گاهی در هیات می‌خوانم، برای همین هیاتی‌ها و عشق امام رضایی‌ها را می‌شناختم و گروه‌مان را هم از بین همان‌ها انتخاب کردم.
و آنجا دقیقا چه کاری انجام می‌دادید؟
کاری که ما به عهده گرفته بودیم، تمیز کردن دیوارهای صحن‌های حرم مطهر بود که در سال‌های اولیه چهار صحن بود و چندسالی است به تعدادشان اضافه شده و همچنین نما و گنبد سقاخانه در صحن انقلاب و آبخوری صحن قدس. تمیزکردن این دیوارها با مواد شوینده مخصوصی انجام می‌شود که به کاشی‌ها و نماکاری‌ها آسیبی نرساند و خوب هم تمیز کند. ابزار کار ما هم مواد شوینده و دستمال و چند بالابر است. البته آن اوایل که بالابر برقی نبود، از داربست استفاده می‌کردیم. معمولا تعدادی از اعضای گروه که دل نترسی دارند، سوار بر بالابر بخش‌های مرتفع دیوارها را تمیز می کنند. بقیه هم کار آماده‌سازی مواد شوینده و شست‌وشوی دستمال‌ها و هل دادن بالابرها را به عهده می‌گیرند. کار شست‌وشو هم فقط با دستمال مرطوب و آغشته به مواد شوینده صورت می‌گیرد چون از آب به طور مستقیم نباید استفاده کنیم مبادا به نماها، آیه‌ها و نوشته‌ها آسیبی برسد.
از سال ۸۱ که شروع کارتان بود تا همین حالا، کار نظافت دیوار صحن‌ها با شماست و همین گروه ۴۰ نفره همراهی‌تان می‌کنند؟
بله، از همان سال هرسال با گروه به مشهد می‌رویم و ان‌شاءالله این کار ادامه خواهد یافت و بنا دارم آن را بعد از خودم به نوه ۱۷ ساله‌ام پارسا که در برخی سفرها ما را همراهی می‌کند بسپارم. البته گروه ما دیگر ۴۰ نفر نیست و حالا چندسالی است که حدود ۲۰ تا ۲۵ نفر را می‌بریم و فقط سالی دو بار برای نظافت حرم به مشهد می‌رویم، به چند دلیل: اول این‌که صحن‌ها به دلیل شست‌وشوی چندباره طی سال دیگر به کثیفی چند دهه پیش نیستند و راحت‌تر و سریع‌تر تمیز می‌شوند و دیگر این‌که بچه‌ها در این کار خبره شده و کار را خیلی سریع پیش می‌برند، برای همین در عرض یک هفته با حدود ۲۰ تا ۲۵ نفر کل کار را جمع می‌کنیم.
حالا شما کجا و سرپرستی یک گروه افتخاری برای تمیز کاری حرم مطهر کجا؟ اصلا چه شد که پایتان به این وادی باز شد؟
شاید خیلی اتفاقی پایم به این میدان باز شد، شاید هم خواست و دعوت امام رضا(ع) در میان بود، اما هرچه بود ماجرا برمی‌گردد به فروردین سال ۸۱. من و همسرم نوروز هر سال می‌رویم مشهد پابوس امام هشتم و اتفاقا پاتوق‌مان هم صحن گوهرشاد است. یکی از همان روزهای فروردین سال ۸۱ که در صحن نشسته بودیم، خانمم رو کرد به من و گفت تو که پول‌هایت را خرج امامزاده داوود می‌کنی بیا این بار برای امام رضا(ع) خرج کن. نگاه کن، دیوارهای این صحن کثیف است، تمیز کردن این دیوارهای مرتفع کار سختی است و هر کسی از پس آن برنمی‌آید، اما تو می‌توانی.
سالی چند بار برای نظافت به مشهد می‌روید؟
ببینید فضایی که الان شست‌وشو می‌دهیم و تمیز می‌کنیم به پهنای تقریبی ۳۰ هزار مترمربع است. این متراژ شامل ۴ صحن اصلی، صحن‌های جامع رضوی و کوثر و همچنین ورودی‌های باب الکاظم، باب الهادی و باب الجواد و باب الرضا می‌شود. در سال اول یعنی سال ۸۱ چهاربار و هربار با یک گروه ۴۰ نفره به مشهد رفتیم. سال دوم هم چهارنوبت و هربار با یک گروه ۲۰ تا ۳۰ نفره. اما تا سال ۸۵، سالی سه بار می‌رفتیم و از آن سال تا همین حالا هم که دیگر دست‌مان روان شده و بالابرها هم برقی شده‌اند، با یک گروه ۲۵ نفره سالی دو بار(یکبار یک هفته پیش از دهه کرامت و میلاد امام رضا(ع) و یک بار هم در اسفند و پیش از نوروز) عازم مشهد می‌شویم و صحن و سراها را شست‌وشو می‌دهیم.
اعضای گروهتان ثابت هستند؟
معمولا ۵ الی ۶ نفر عضو ثابت داریم، اما بقیه افراد در هر سال یا هر سفر تغییر می‌کنند که البته دلیلش هم متقاضیان زیاد برای این سفر کاری افتخاری است.
منظورتان از متقاضی زیاد دقیقا چیست؟
از همان سال اولی که ما کارمان را شروع کردیم و این کار گوش به گوش به دیگر بچه‌های هیات و محله‌مان و بعدها هم به بقیه مردم رسید، خیلی‌ها آمدند و درخواست کردند که در این سفر ما را همراهی کنند. این جمعیت متقاضی به حدی زیاد است که همین حالا هزار نفر در نوبت هستند؛ هزار نفر از دلدادگان امام رضا(ع) از سراسر کشور، با مشاغل و سنین مختلف و رده‌های تحصیلی متفاوت؛ یعنی از جوان ۱۷ ساله بگیر تا پیرمرد ۸۰ ساله، از افرادی با سطوح تحصیلی ابتدایی بگیر تا تحصیلات دانشگاهی، از بازاریان و مشاغل آزاد تا نیروهای مشغول به خدمت در دیوان محاسبات کشور، شهرداری، نیروی انتظامی، سپاه و هیات علمی دانشگاه‌ها.
نقش خودتان در این گروه چیست؟ دیوار تمیز می‌کنید یا روی کار بقیه نظارت می‌کنید؟
من هر کاری از دستم برآید و لازم باشد انجام می‌دهم. از آماده کردن مواد شست‌وشو و دستمال دست بچه‌ها دادن و تمیز کردن دیوارها با بالابر تا نظارت روی کار بقیه و خدمت‌رسانی به آنها.
تا به حال فکر کرده‌اید که چرا شما برای این کار در حرم امام‌هشتم انتخاب شده‌اید؟ اصلا فکر می‌کنید از سوی امام رضا(ع) دعوت شده‌اید به این خدمت یا کاملا اتفاقی بوده؟
راستش دلیل این دعوت امام رضا(ع) را خودم هم خوب نمی‌دانم، اما می‌دانم که از ۱۵ سالگی حتی یک روز روزه‌ام را نخورده‌ام و نمازم قضا نشده است. از دو سه سالگی هم مادرم فوت شد و کنار نامادری‌ام بزرگ شدم و خیلی هوایش را داشتم. هم هوای ایشان و هم خواهرهایم و هر یک از اطرافیان که به کمکی نیاز داشته باشد. ضمن این‌که دوست داشتم در دم و دستگاه اهل بیت باشم. حالا هم خیرش را می‌بینم. هم خودم و هم چهار فرزندم از زندگی و کسب و کارشان راضی‌اند و آن را نتیجه عنایت خاص امام رئوف می‌دانند.
پس خدمت به امام رضا(ع) همه جوره برایتان برکت داشته است؟
بله، هم به لحاظ عافیت و سلامت و هم کاری و مالی. اتفاقا همین امروز که با شما صحبت می‌کنم هم به طور خیلی اتفاقی، طی یک تماس تلفنی کار تمیزکاری دیوارهای حرم مطهر حضرت معصومه(س) به ما واگذار شد. تصمیم دارم کار تمیز کردن مسجد جمکران و بعد هم شاهچراغ شیراز را هم انجام بدهم.
منبع: آستان نیوز
انتهای پیام/
نظر شما