قدس آنلاین: یکی از موضوعات مهمی که دولت آیت الله رئیسی باید حساسیت خاصی درباره آن داشته باشد، موضوعی است که جزو مطالبات مردمی و در راستای احقاق حقوق ملت ایران که باید در مسیر درست هدایت شود. برجام توافق نافرجامی است که هشت سال بهترین فرصت ها را برای توانمند سازی و درونی سازی اقتصاد از ایران گرفت. موضوعی که متأسفانه به بحران‌هایی مثل بیکاری و رکود، تورم و افزایش مشکلات معیشتی و نگرانی مردم تبدیل شد.
با اینکه هشت سال گذشته دولت می‌توانست در کنار ورود به بحث برجام، توسعه زیر ساخت‌های داخلی اقتصاد و ارتباط بهینه اقتصادی را برای تعامل و تجارت با کشورهای همسایه ومنطقه را دنبال کند اما متاسفانه درگیر شدن در بحث برجام و امروز و فردا کردن برای رفع تحریم ها و حل مسائل کشور بعد از این موضوع دست ما را خالی و هیچ دستاوردی غیر از خسارت محض برای ما به دنبال نداشت.
با این خصوصیات به صراحت می‌توان گفت تاکنون برجام ثمری برای اقتصاد و به تبع آن ملت ایران نداشته است. امروز مردم از منتخب خود یعنی رئیس دولت سیزدهم انتظار دارند ورود عقلانی به این موضوع داشته باشند یعنی یک بار دیگر در برابر آمریکایی قرار نگیریم که اولین ناقض پیمان برجام بوده است. به عبارت دیگر مطالبه مردم از دولت آقای رئیسی عدم افتادن در مسیری مشابه مسیر قبلی است مبادا آمریکا یک بار دیگر ما را وادار به انجام تعهداتمان کند و خود دورادور برجام را پاره کند!
ملت ایران امروز خواهان اعاده حق خود از آمریکا به عنوان ناقض برجام است. برهمین اساس به نظر می رسد تداوم برجام بدون ضمانت اجرایی که موجب انجام تعهدات طرف های دیگر در قبال ایران باشد نه تنها برای کشور ما نفعی به دنبال ندارد بلکه برای منافع ملی بسیار مضر است، لیکن دولت آقای رئیسی باید نگاه جامعی به این موضوع داشته باشد.
به نظر می رسد آیت الله رئیسی از فرصت عدم تعهد آمریکایی‌ها به برجام، پاره کردن برجام و خروج از آن به نفع پیشبرد مقاصد ملت ایران باید استفاده کند. دولت آینده باید برای دفاع از حقوق ملت ایران در برابر عهد شکنان غربی عمل همه جانبه به مصوبه اقدام راهبردی مجلس شورای اسلامی را در پیش بگیرد.
اگر دولت مذاکرات آتی را براین اساس دنبال کند به گونه‌ای که طرف غربی متوجه این مهم شود که دولت برای استیفای حقوق ملت خود پای میز مذاکره آمده است، ضمن اینکه حتی اگر جمهوری اسلامی ایران تعهدی به طرف غربی در خصوص بحث فعالیت‌های هسته‌ای و مدل‌های استفاده از آن می دهد، این موضوع نباید هرگز به معنای اجازه دادن به آمریکا برای ورود به بحث های دیگری شود که مربوط به سیاست داخلی ایران است.
طرف آمریکایی و غربی دردولت بعدی باید متوجه این موضوع مهم باشد که نشستن ایران پای میز مذاکره به معنای اجازه دادن به آمریکا برای محدود سازی سایر توانمندی‌ها و مؤلفه‌های قدرت جمهوری اسلامی ایران مثل توسعه تسلیحات دفاعی و موشکی و حضور در منطقه نیست تا جمهوری اسلامی همچنان بتواند اهداف خود را در منطقه و در جهان به صورت مستحکم دنبال کند.
انتهای پیام/
نظر شما