شامگاه پنج‌شنبه کشتی تجاری مرسر استریت متعلق به  ایال اوفر، تاجر اسرائیلی که از مبدا تانزانیا عازم امارات متحده عربی بود، به وسیله پهپاد مورد حمله عوامل ناشناس قرار گرفته و متعاقب آن، ۲ خدمه کشته شدند. به طور مشخص این نخستین بار است که در جنگ کشتی‌ها، رژیم صهیونیستی متحمل تلفات جانی شده و هر چند که افراد کشته شده، تبعه این رژیم نبوده‌اند، اما بایدتوجه داشت اقتصاد رژیم صهیونیستی تا حد زیادی آزاد بوده و بخش خصوصی دست‌اندر کار مدیریت آن است.

در واقع، این نخستین مرتبه است که حمله به کشتی‌های اسرائیلی در منطقه دریای عمان همراه با تلفات جانی بوده و یا حداقل، تلفات آن به طور رسانه‌ای اعلام می‌شود. این حمله که به طور مشخص از طریق پهپاد بوده از سلاح بسیار دقیق و پیشرفته‌ای در آن استفاده شده زیرا با توجه به کشته شدن ناخدای کشتی، صرفاً قسمت هدایت کشتی مورد هدف قرار گرفته است. از سوی دیگر، این حمله در آب‌های شرق عمان انجام شده و مقصد کشتی نیز امارات بوده که حاکی از حساسیت قدرت‌های منطقه‌ای نسبت به حضور رژیم اسرائیل در خلیج فارس است. از همین رو، می‌توان چنین نتیجه گرفت به نوعی ورود کشتی‌های متعلق به رژیم صهیونیستی به شاخاب پارسی خط قرمز قطعی دانسته می‌شود و تلاش منسجمی در این راستا به کارگیری شده تا عبور و مرور کشتی‌های اسرائیلی عادی‌سازی نشود.

در این میان، آن چه مشخص است، این است که قدرت دریایی رژیم صهیونیستی در مقایسه با محور مقاومت به هیچ عنوان متوازن نبوده و در صورت تداوم جنگ دریایی، این رژیم توان تحمل خسارات را نخواهد داشت. نباید فراموش کرد در جنگ ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶، ناوچه بسیار پیشرفته ساعر ۵ که از کلاس کوروت ساخت آلمان بود و از به‌روزترین تجهیزات جنگی دنیا بهره می‌برد، چگونه با موشک کروز زمین به دریای نور متعلق به جنبش حزب‌الله لبنان در برابر دیده همگان و در پخش زنده تلویزیونی شبکه المنار مورد اصابت موفق قرار گرفت و نیروی دریایی اسرائیل را از صحنه معادلات نظامی و نبرد خارج کرد. همچنین این عملیات در آب‌های نزدیک به فلسطین اشغالی انجام شد ولی شناورهای صهیونیستی در دریای عمان، دریای سرخ و دریای عرب کاملاً بی‌دفاع بوده و از همین رو، آسیب‌پذیری بالایی خواهند داشت. پیش از این نیز گفته شده بود تعرضات صهیونیست‌ها در زمان و مکان مناسب پاسخ داده خواهد شد و در حملات قبلی به کشتی‌های این رژیم تلفاتی وجود نداشت، اما باعث تغییر رفتار آن نشد و کشته‌های حمله اخیر، هشداری جدی در خصوص قطعی بودن استراتژی مقاومت در راستای ممانعت از ورود رژیم اسرائیل به خلیج فارس است. مسلم است صهیونیست‌ها بلافاصله ایران را مسئول این حمله دانسته و از واکنش شدید سخن گفتند؛ اما مدت‌هاست قابلیت بازدارندگی این رژیم کمرنگ شده تا جایی که گروه‌های مقاومت غزه هم هر گاه اراده کرده‌اند، توانایی‌های ارتش یهود را به سخره گرفته‌اند. در مجموع، به نظر می‌رسد این رخدادها، طلیعه ورود به پیروزی‌های بزرگ‌تر محور مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی است و کاستن تنش‌ها و یا فروکش کردن آن اصلاً قابل پذیرش نیست. به ویژه پس از نبرد ۱۲روزه سیف‌القدس، مقاومت توانست معادله جدیدی را با اسرائیل برقرار سازد و شکست این رژیم تا حدی واضح بود که شخصی مانند نتانیاهو، قربانی آن شد.