کتاب «در فاصله دو نقطه...!» تا کنون به ۲۹ چاپ  رسیده است البته تعدد چاپ برای کتاب زندگی یکی از صاحب سبک‌ترین نقاشان معاصر ایران که «آنتونیو رودریگرز»؛منتقد بزرگ نقاشی مکزیک او را «بی‌گمان یکی از چهار نقاش بزرگ دنیا» می داند، نباید چندان عجیب باشد اما در این اوضاع نابسامان نشر و سرانه پایین مطالعه در میان ایرانیان، این رویداد را باید به فال نیک گرفت.  

خواندن زندگی‌نامه‌ها از آن جهت اهمیت دارد که سرشار است از نکته‌های درخشانی که نتیجه سال ها تجربه، باور و یقین است. ایران درودی در این اثرهم تاکید کرده که به باور خودش داستان و روند سرگذشت او بسیار معمولی‌ است اما نوع برخورد او با جهان هستی و محیط اطراف، زندگی و تجارب او را متفاوت، خاص و خواندنی کرده است.

در این کتاب مخاطب شرح ملاقات درودی را با بزرگانی چون آندره مالرو، سالوادور دالی و پیکاسو می‌خواند و لذت می‌برد و از دریچه درودی این بزرگان را هم می‌شناسد.  

 دیدار ایران درّودی با زن باغبان و حرف‌های «فال نخود بگیر» و تضادهای ذهنی و روحی او در مواجهه با زندگی، این اثر را شبیه به یکی از تابلوهای نقاشی‌اش کرده است. درواقع کتاب «در فاصله‌ی دو نقطه...!» یکی دیگر از نقاشی‌های ایران درودی است که واژه‌ها جایگزین رنگ‌ها و فرم‌ها شده‌اند.   

برای آشنایی با سبک نوشتاری یکی از بزرگترین نقاشان معاصر بخش ‌هایی از کتاب «در فاصله دو نقطه...!» را با هم می‌خوانیم: «تا این مرحله از زندگی دانسته‌ام که می‌باید کوله‌بار غم‌ها و دلتنگی‌ها را بر زمین گذارد و به استقبال آینده رفت حتی اگر این آینده یک روز یا یک ساعت یا فقط یک لحظه باشد. مطمئن هستم بهترین لحظه، لحظه‌ی بعدی زندگی‌ام خواهد بود. شاید لحظه‌ی بعدی، نوید خلق اثری باشد که هنوز نیافریده‌ام، ولی در لحظه‌ی بعدی، اثری به ابعاد آرزوهایم، اثری به رنگ عشق‌هایم، اثری به شفافیت تمام آینه‌ها، خلق خواهم کرد و سپس این اثر را در بالاترین نقطه‌ی آسمان برخواهم افراشت تا تصویر تمامی این جهان در آن انعکاس یابد.»