به گزارش قدس آنلاین، به نقل از سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، حمزه مرادی بهرام فهرست نویس نسخ خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی با اعلام این خبر گفت: کتابخانه ملی ایران دارای نسخه‌های فراوانی از مثنوی است که تاریخ کتابت آنها از قرن هشتم تا سیزدهم قمری را شامل می‌شود.

فهرست نویس نسخ خطی سازمان افزود: قدیمی‌ترین نسخه تاریخ‌دار موجود در کتابخانه ملی ایران مربوط به سال ۷۱۵ و ۷۱۶ قمری (حدود ۳۸ سال پس از مرگ مولانا) است و اخیرا نیز دومین نسخه تاریخ‌دار با تاریخ کتابت ۲۰ شعبان ۸۳۸ قمری شناسایی شده است.
مرادی بهرام تصریح کرد: این نسخه نویافته مثنوی از دو جهت کتابشناسی و نسخه‌شناسی قابل بررسی است. کتاب هر ۶ دفتر مثنوی را دربردارد و در آغاز هر مثنوی نیز دیباچه هر دفتر به خط رقاع آمده است.
فهرست نویس نسخ خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ادامه داد: از جهت نسخه‌شناسی، نسخه در ۳۰۱ برگ روی کاغذ بخارایی نخودی به خط نستعلیق چهارستونی توسط محمد بن علا قرطاسی کتابت شده است. همچنین صفحه افتتاح هر دفتر دارای سرلوح و کتیبه مذهب و مرصّعِ دوره تیموری و به سبک شیراز است.
مرادی بهرام اظهار داشت: آغاز نسخه با بیت معروف نی‌نامه «بشنو این نی چون شکایت می‌کند/ از جدایی ها حکایت می‌کند» آغاز شده و با بیت «جان را ریزد اندر بحر جان/ تا شوی دریای بی‌حد و کران» پایان می‌پذیرد.  مثنوی معنوی اثر مولانا جلال‌الدین بلخی، شاعر و عارف پارسی‌گوی است. این کتاب ۲۶ هزار بیت و ۶ دفتر است و یکی از برترین کتاب‌های ادبیات عرفانی و حکمت ایرانی پس از اسلام است.

منبع: ایرنا

انتهای خبر/