شهرستان زرخیز جغتای، جزو شهرستان‌هایی‌ به شمار می‌رود که نوع مطالبات آن به دلیل وجود ظرفیت‌ها و نیز برخی چالش‌ها و محدودیت‌ها متفاوت است. مطالبات این شهرستان علاوه بر نوع مدیریتش عمدتاً دارای برخی مطالبات توسعه‌ای است که متأسفانه در دولت گذشته وارد مرحله‌ سکون شده و در چند سال اخیر تغییر محسوسی در حوزه عمرانی و اشتغال‌زایی در جغتای شاهد نبودیم.

در این نوشته از سَرِ یادآوری به عنوان یک شهروند در مورد وضعیت و سیمای شهرستان جغتای به خصوص در زمینه ظرفیت‌ها، موانع و چالش‌های توسعه و پیشرفت به چند نکته اشاره می‌شود.

توجه به ظرفیت‌های اقتصادی جغتای به ویژه صنعت، معدن، کشاورزی و گردشگری که به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه‌ای مطرح است، اگر با جدیت دنبال نشود به آسیب‌های اجتماعی از جمله بیکاری روزافزون به عنوان یکی از ابرچالش‌های موجود در شهرستان و توسعه‌نیافتگی این خطه دامن خواهد زد.

بیش از 12 سال از ارتقای جغتای می‌گذرد ولی هنوز بسیاری از اداره‌های مهم (تأمین اجتماعی- صنعت، معدن و تجارت- تعاون، کار و رفاه اجتماعی و...) که مردم بیشتر با آن‌ها سر و کار دارند به‌صورت نمایندگی اداره می‌شود و شهروندان برای پیگیری امور خود باید به سبزوار مراجعه کنند و این درصورتی است که به هنگام معرفی نخستین فرماندار، وزیر کشور وقت خطاب به استاندار گفت باید جغتای از همه لحاظ؛ اداری و غیراداری به شهرستان ارتقا یابد و نباید صرفاً به یک تابلو فرمانداری بسنده  کرد، اما متأسفانه امروز جغتای فقط به یک تابلو فرمانداری اکتفا  کرده است.

مدیران پروازی و غیرساکن دومین مسئله مهم در این شهرستان است. بیشتر رؤسا و کارمندان اداره‌ها و بانک‌ها به اصطلاح پروازی هستند و در شهرستان محل خدمت خود ساکن نیستند و از بسیاری مشکلات موجود اطلاعی ندارند که این امر موجب شده بیشتر اوقات شهروندان به دلیل غیرساکن بودن کارکنان به مشکلات فراوان برخورد کنند. ضمن اینکه بهره‌وری سازمانی هم کاهش می‌یابد.

سومین مشکلی که می‌توان از آن یاد کرد بهداشت و درمان این شهرستان است، متأسفانه باوجود بیمارستانی با ساختمان خوب و استاندارد با 64‌تخت، به علت نبود امکانات در این بیمارستان بسیاری از بیماران به سبزوار اعزام می‌شوند وقتی علت را جویا می‌شویم پاسخی که پزشکان و کادر درمان بیمارستان جغتای می‌دهند در خور تأمل است امکانات نداریم... .

هنوز بسیاری از بخش‌های این بیمارستان به دلیل نگاه تبعیض‌آمیز مسئولان مورد بهره‌برداری قرار نگرفته و درآستانه تخریب قرار دارد.

نبود راه‌های استاندارد روستایی و بین‌شهری در شهرستان را می‌توان چهارمین مشکل اساسی نامید. متأسفانه روستاهای براکوه غربی جغتای شامل الله‌آباد، کهنه، شادمان، جاورتن و منیدر راه خاکی سخت‌گذر دارند و به هنگام کوچک‌ترین بارندگی در فصل بارش‌ها به مدت چند هفته ارتباط این روستاها با مرکز شهرستان قطع می‌شود. همچنین محور جغتای- برغمد که تنها راه ارتباطی جغتای با مرکز استان است متأسفانه تعریف آنچنانی ندارد و تاکنون بیشتراز 100 کودک را یتیم کرده است؛ ازجمله مشکلات این محور می‌توان به آسفالت سرد و نامرغوب، پیچ‌وخم‌های فراوان و دست‌اندازهای زیاد، نداشتن علائم جاده‌ای و کم عرض بودن جاده اشاره کرد. پنجمین و امنیتی‌ترین مشکل که می‌توان به آن اشاره کرد موضوع بحران و کمبود آب شرب در بیشتر روستاهای شهرستان است که شهروندان با آن درگیرند و این مشکل به قدری در تابستان حاد می‌شود که گاهی موجب اعتراض‌های مردمی و درگیری می‌شود.