پروژه ۱۹ ساله، ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی
کارخانه سیمان سمنگان از مهم‌ترین صنایع اشتغال‌زایی شهرستان مانه‌وسملقان به‌عنوان تغذیه‌کننده سایر بخشهای صنعتی می‌توانست در به حرکت درآوردن موتور ساخت‌وسازهای اقتصادی و زیر بنای ارزآوری، اشتغال‌زایی، تبدیل مواد اولیه ساختمانی به کالاهایی با ارزش‌افزوده بالاتر و افزایش صادرات و تأثیر مستقیم آن بر اقتصاد کشور نقش مهمی ایفا کند و ازجمله پروژه‌هایی است که زیرساخت‌های آن تکمیل و آماده نصب تجهیزات و آغاز به کار است.
این پروژه در تاریخ ۱۲اسفند ۸۲ در محروم‌ترین بخش شهرستان مانه‌وسملقان در زمینی به مساحت بیش از ۱۰۰ هکتار از اراضی ملی کلنگ‌زنی شد و امید به اشتغال‌زایی جوانان و درآمدزایی استان و شهرستان را نیز به همراه داشت، اما در حال حاضر با ۷۰درصد پیشرفت فیزیکی همچنان سوله‌های ساخته شده پروژه خاک می‌خورند. با وجود اینکه مردم شهرستان مانه‌وسملقان انتظار داشتند با راه‌اندازی کارخانه سیمان سمنگان بخش زیادی از معضل بیکاری جوانان شهرستان برطرف و زمینه اشتغال به طور مستقیم و غیرمستقیم ایجاد شود، اما متأسفانه عدم راه‌اندازی پروژه سیمان سمنگان فرصت شغلی هزاران نفر را بر باد داده و جز امروز و فردا کردن مسئولان استانی و نمایندگان منتخب مردم در مجلس شورای اسلامی از سال ۱۳۸۲ تاکنون هیچ بازدهی نداشته است.
با بهره‌برداری از این پروژه برای بیش از یک هزار و ۵۰۰ نفر زمینه اشتغال مستقیم و برای بیش از ۳ هزار نفر به‌صورت غیرمستقیم در شهرستان مانه‌وسملقان اشتغال ایجاد می‌شود. قرار بود مرحله نخست این پروژه بزرگ تا پایان سال۸۳ افتتاح و علاوه بر درآمدزایی، بخش زیادی از مشکل اشتغال استان و شهرستان مانه‌وسملقان را برطرف کند اما تاکنون هیچ نشانه‌ای از تحقق وعده‌ها در آینده نزدیک دیده نشده است.
تصرف اراضی ملی به بهانه ساخت کارخانه
دومین پروژه نیمه‌تمام شهرستان، پروژه کارخانه خانه‌های پیش‌ساخته در حاشیه شهر آشخانه است که پس از بررسی و مطالعات لازم در دولت نهم با پیش‌بینی هزارو۲۷۰ نفر اشتغال مستقیم در تاریخ ۴ مهرماه ۸۷ در زمینی به مساحت ۲۵هکتار در اراضی ملی کلنگ‌زنی شد که متأسفانه سرمایه‌گذار پروژه عملاً تمایلی برای راه‌اندازی آن ندارد و همچنان پروژه روی عدد ۲۵درصد پیشرفت فیزیکی خوابیده است. هرچند هنگام کلنگ‌زنی یک پروژه، تمام جوانب منابع مالی، سرمایه کافی سرمایه‌گذار و موقعیت اجتماعی، بررسی و کارشناسی می‌شود اما جای سؤال اینجاست اگر این سرمایه‌گذاران توان انجام کار را نداشته‌اند چرا اراضی ملی را متصرف شده‌اند.
بی‌توجهی مسئولان
سومین پروژه تحت عنوان کشت و صنعت مرغداری شرکت اتکا، ۴۱۰ هکتار اراضی ملی را از سال ۱۳۹۲ در اختیار گرفته و تاکنون برای مردم منطقه و شهرستان مانه‌وسملقان آبی گرم نکرده و همچنان اراضی ملی را در تصرف دارد.
سهل‌انگاری، سکوت، کم‌کاری و بی‌توجهی دستگاه‌های متولی در واگذاری زمین، از یک سو و عدم تمایل یا رغبت سرمایه‌گذاران به اجرای تعهدات خود به سبب محرومیت منطقه از سوی دیگر موجب شده تا شاهد چنین شرایطی باشیم.
اجرا و راه‌اندازی این پروژه‌ها می‌توانست بستری برای اشتغال‌زایی و عامل جلوگیری از مهاجرت صدها جوان شهرستان شود که متأسفانه تعطیلی این پروژه‌ها این فرصت طلایی را از مردم شهرستان گرفته است.
با این وصف به نظر می‌رسد بهترین راه‌حل برای پایان دادن به توقف طولانی عملیات اجرایی این پروژه‌ها (بنا به برخی اظهارنظرها حدود ۲۰پروژه کوچک و بزرگ در این شهرستان وضعیت مشابهی دارند)، پیگیری از سوی استاندار جدید و شخص رئیس‌جمهور است که در اولویت کاری آن‌ها قرار گیرد و تصمیم نهایی را اتخاذ نمایند تا حتی اگر قرار نیست پروژه‌های تعریف شده به سرانجام برسد حداقل اراضی ملی واگذار شده به این افراد پس گرفته شود تا باز شاهد از دست رفتن اراضی ارزشمند عمومی و سود بردن عده‌ای خاص نباشیم.
نظر شما