روز پنجشنبه بود که یک اتفاق خبری به سرعت در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفت. گروهک تروریستی منافقین موفق شده بود تصویر و صدای سرکرده معدوم خودش را برای مدت هفت ثانیه روی آنتن تعدادی از شبکه‌های سیما پخش کند. گروهکی که از همان روزهای اول پیروزی انقلاب اسلامی همیشه مسیر اپوزیسیون شدن را به غلط پیموده است. از کشتار ۱۷ هزار نفر از مردم بی‌گناه در کوچه و خیابان‌ها تا همکاری با صدام متجاوز، از انجام اقدامات تروریستی و جاسوسی در داخل کشور تا همکاری با سرویس‌های اطلاعاتی دشمن برای اعمال تحریم‌های بیشتر علیه ملت ایران، این گروهک تروریستی را تبدیل به یکی از منفورترین دشمنان ملت ایران نموده است. به نظر می‌رسد آن‌ها این‌بار نیز از هوشمندی لازم برخوردار نبوده‌اند و بدون در نظر گرفتن میزان نفرتی که در بین مردم نسبت به این گروهک وجود دارد، صرفاً به پخش چند تصویر هنجارشکنانه بسنده کرده‌اند که در عمل هیچ ثمره‌ای برای آن‌ها نخواهد داشت.

از این مسائل که بگذریم باز هم طبق معمول گمانه‌زنی‌ها از شیوه انجام این اقدام و پیگیری‌ها برای مشخص شدن عوامل آن از همان ابتدا در دستور کار مسئولان ذی‌ربط قرار گرفت. فرضیه هک شدن سرورهای پخش سازمان صداوسیما از همان ابتدا از سوی برخی مطرح می‌شد، اما برخی معتقدند با توجه به ایزوله بودن محیط قرارگیری سرورها و عدم امکان دسترسی به آن‌ها از طریق اینترنت، باید سهمی از گمانه زنی‌ها را به نفوذ عوامل انسانی در سازمان صداوسیما بدهیم. مسئله نفوذ سایبری یکی از روش‌های اقدامات ضدایرانی از سوی دشمنان ملت بوده و همواره دستگاه‌های نظارتی و پدافندی به دنبال بستن راه‌های بروز چنین اقداماتی بوده اند. حتی پررنگ شدن بحث ملی شدن شبکه خدمات و درگاه‌های مهم مرتبط با حیات روزمره مردم و مسائل امنیتی کلان کشور نیز بر مدار جلوگیری از نفوذ سایبرنتیک بوده است.

اما مسئله نفوذ فیزیکی در دستگاه‌های جمهوری اسلامی مسئله‌ای است که رهبر معظم انقلاب نیز در سال‌های گذشته بارها نسبت به آن هشدار داده‌اند و پس از برشمردن انواع نفوذ، نفوذ فرهنگی را خطرناک‌ترین نوع نفوذ ذکر نموده‌اند. امام خمینی(ره) درباره اهمیت رادیو تلویزیون می‌فرمایند: «اهمیت رادیو- تلویزیون بیشتر از همه است. این دستگاه‌ها دستگاه‌های تربیتی است. باید تمام اقشار ملت با این دستگاه‌ها تربیت بشوند: یک دانشگاه عمومی است».

از مهر امسال که تیم جدیدی در رأس مدیریت سازمان صداوسیما قرار گرفت، امیدها برای اصلاح ساختار اداری و تحقق آرمان‌های صداوسیما دوباره زنده شده و تحولات خوبی نیز در همین مدت اندک پدیدار گشت. صراحت در پرداخت به مشکلات مردم و شنیده شدن صدای آن‌ها در رسانه‌ ملی، واکنش و پرداخت به موقع به حوادثی همچون هک سامانه‌های سوخت‌رسانی، مطالبه‌گری از مسئولان و... اتفاقات مثبتی بود که نشان دهنده وجود اراده‌ای جدی برای انجام اصلاحات در دوره جدید مدیریتی سازمان صداوسیماست. باید به این نکته نیز اشاره کرد که طبیعی است هر تحولی مخالفانی دارد که سعی می‌کنند در مقابل روند تحولات کارشکنی کنند. بعید نیست در صورت ادامه روند اصلاحات در سازمان، در آینده نیز شاهد اتفاقات مشابه اینچنینی باشیم و این هزینه‌ای است که باید برای جراحی‌های دردناک پرداخت و مستلزم همراهی و درک متقابل از سوی دستگاه‌های بالادستی و مراقبت بیشتر از سوی اداره صیانت سازمان صداوسیماست.

در پایان به نظر می‌رسد توجه جدی به مقوله آسیب‌پذیری سایبرنتیک و لزوم پر کردن حفره‌های امنیتی و حراستی از یک سو و گزینش نیروی انسانی متعهد، اهتمام به تربیت و تعالی نیروی انسانی، تقویت و عمق بخشی به سرفصل‌های درسی و جایگاه دانشگاه صداوسیما، بهبود وضعیت معیشتی کارکنان، رفع آسیب‌پذیری‌های فنی و زیرساختی، توانمندسازی و استفاده از ظرفیت‌های مردمی در جهت تولید محتوا و در نهایت ایستادگی و پایداری در مسیر تحول سازمان صداوسیما اصولی است که در صورت رعایت آن‌ها می‎‌توان به تحقق آرمان دانشگاه عمومی امیدوار بود.