به گزارش قدس آنلاین، نامزدی سردار بردی محمداف، معاون نخست وزیر و پسر رئیس جمهور ترکمنستان از سوی حزب دموکراتیک این کشور برای انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری که در ۱۲ مارس(۲۱ اسفند) برگزار می‌شود، اعلام شد.

ظاهرا از این پس باید شاهد گسترش نوعی از جمهوری سلطنتی در جمهوری های به جا مانده از شوروی به صورت عام و به صورت خاص در آسیای مرکزی باشیم؛ اما اقدام هوشمندانه بردی محمداف در  مسئله جانشینی سازی در قدرت بسیار قابل توجه و نیاز به تحلیل عمیق تر دارد.

برخلاف الهام علی اف در آذربایجان که‌منتظر مرگ پدر شد تا برتخت بنشیند در ترکمنستان پدر، خود پسر را بر تخت می نشاند و برای اطمینان از چرخش اصولی نخبگان در قدرت همچنان خود به عنوان دومین مقام کشور موقعیت خود را حفظ خواهد کرد.    

شبیه همان کاری که نظربایف برای خود در نظر گرفته بود تا مادام العمر ریاست شورای امنیت ملی قزاقستان را برعهده داشته باشد تا سایه حضور او همچنان مستدام باشد؛ اما نشد آن چه طراحی کرده بود، ولی در ترکمنستان احتمالا پسر یعنی جناب سردار بردی محمداف هوای پدر را خواهد داشت و بعید است او مجبور به کناره گیری کامل از قدرت شود.

در این جا این سوال مطرح است پس چرا رئیس جمهوری ترکمنستان به محض آن که پسر به سن قانونی برای تصدی پست ریاست جمهوری سلطنتی رسید، برای انتقال مسالمت آمیز قدرت اقدام کرد؟ علت تعجیل او چیست؟ به نظر می رسد قربان بیک بردی محمداف اولا تجربه سلف خود یعنی صفرمراد نیازاف را پیش رو داشت که اجل به کسی مهلت نمی دهد، ثانیا تحولاتی که پس از دی ماه سال ۱۳۹۹ در قرقیزستان شاهد بودیم که منجر به تغییر رئیس جمهور شد و حتی نظام جمهوری پارلمانی را به جمهوری ریاستی تغییر داد و نیز تحولات مهم سال بعد از آن در  قزاقستان جزیره ثبات آسیای مرکزی در دی ماه ۱۴۰۰ علامت های روشنی برای آقای بردی محمداف بود که نسیم تغییرات این بار در منطقه آسیای مرکزی وزیدن گرفته و اگر خود تغییر ندهد تغییر اجباری پیش خواهد آمد، بنابراین محمداف از مدل های مختلف مرسوم در انتقال قدرت در جمهوری های به جا مانده از فروپاشی شوروی، کم هزینه ترین و مطمئن ترین مدل را برگزید و قرار است از ۲۱ اسفند به اجرا گذاشته شود.