گروه ترجمه قدس آنلاین (امیرمحمد سلطانپور) - حمله روسیه به اوکراین که در ۲۴ فوریه اتفاق افتاد، سازوکار رقابت های ریاست جمهوری فرانسه را تغییر داده است. همه نامزدها مجبور شده اند نسبت به جنگ همه جانبه در اروپا توضیحات و نقطه نظرات خاص خود را ارائه دهند. رویکرد فرانسه به روسیه همیشه بخش بزرگی از مبارزات انتخاباتی این کشور بوده اما برخلاف کارزارهای قبلی، کل سیاست خارجی فرانسه را تحت تاثیر خود قرار داده و شکاف آشکاری بین نامزدها ایجاد کرده است. پس از تشدید درگیری ها که همه نامزدها را مجبور به شفاف سازی در مورد مواضع خود کرد، اکنون آن ها به اتفاق آرا این تهاجم را محکوم می کنند، هرچند در مورد اینکه چه کسی مسئول آن است، اختلاف نظر دارند. با بررسی اظهارات اولیه آنها در مورد این موضوع می توان تصویر کلی در مورد نقطه نظراتشان و اینکه چقدر می تواند در آینده تغییر کند به دست بیاوریم:

ناتالی آرتو - حزب مبارزه کارگران (چپ افراطی)
آرتو این تهاجم را محکوم کرده، اما گفته که غرب مسئولیت مهمی در قبال آنچه در اوکراین اتفاق افتاد، دارد. او ناتو، ایالات متحده و قدرت های غربی را به طور کلی متهم کرده که روسیه را با پایگاه های نظامی به مدت ۳۰ سال محاصره کرده اند. او همچنین با تحریم های اقتصادی روسیه و کمک های نظامی مرگبار به اوکراین مخالف است.

آن ایدالگو - حزب سوسیالیست (چپ) 
ایدالگو، که به نظر می رسد کمپین انتخاباتی اش فاقد سرعت لازم برای پیشرفت است، سعی کرده از نگرش مبهم نامزدهایی مانند ژان لوک ملانشن، مارین لوپن و اریک زمور نسبت به ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه فاصله بگیرد. او خواستار اتحاد بیشتر اروپا و تلاش برای تقویت توان دفاعی اروپا شد. از همان مراحل اولیه بحران در اوکراین، او حاکمیت انرژی را در تمرکز خود قرار داده است. 
ایدالگو تهاجم روسیه را قاطعانه محکوم کرده و آن را عملی غیر قابل توجیه و جنایتکارانه خوانده است. ایدالگو در سخنرانی خود در گردهمایی ۲۶ فوریه در بوردو که به اوکراین اختصاص داده بود، از تحریم‌های گسترده علیه روسیه که همچنین مستقیماً به پوتین ضربه بزند، حذف روسیه از سوئیفت و تحویل تسلیحات به اوکراین سخن به میان آورد. او همچنین در مورد ابتکاری سخن به میان آورد که به گفته او باید تقویت سیاست مشترک امنیتی و دفاعی و حضور فرانسه در ناتو را شامل شود. 

یانیک ژادو - حزب اُروپ اکولوژی (سبز)
قبل از تهاجم روسیه به اوکراین، ژادو از تحریم «اولیگارشی فاسد روسیه» و توقف نورد استریم ۲ حمایت می کرد. پس از آغاز جنگ، او خواستار تحریم پوتین، حذف روسیه از سوئیفت و تحویل تسلیحات به اوکراین نیز شده است. او معتقد است که پوتین دیکتاتوری است که نه علیه ناتو بلکه علیه دموکراسی می جنگد.

ژا لاسال - حزب مقاومت (راست)
در حالی که تنش ها در مرز اوکراین در حال افزایش بود، لاسال گفت که نه فرانسه و نه اروپا تأثیرگذاری کافی برای تغییر رفتار پوتین را ندارند و این ایالات متحده است که رهبری واکنش غرب به بحران را بر عهده گرفته است. لاسال حمله روسیه را محکوم کرده و آن را «نقض قوانین بین المللی» خوانده و خواستار کاهش فوری تنش ها شده است. او دیدگاه خود را مبنی بر اینکه ناتو و ایالات متحده «قاره اروپا را تحت تابعیت خود قرار داده اند» را دوباره تکرار کرده است. او همچنین خواستار اقدام سریع سازمان ملل برای دستیابی به آتش بس است.

مارین لوپن - حزب اجتماع ملی (راست افراطی) 
حزب لوپن مدت‌هاست که ارتباط ویژه‌ای با روسیه و پوتین دارد. او در سال ۲۰۱۷ یک وام از روسیه برای کمپین ریاست‌جمهوری خود دریافت کرد که البته نتوانست آن را پس بدهد؛ و در حالی که در آن زمان دیگر احزاب فرانسه شاهد حملات هکرها و دیگر مداخلات نیروهای روس به خود بودند، او با رئیس‌جمهور روسیه در مسکو ملاقات نیز داشت. با تشدید بحران در اوکراین، لوپن در ابتدا پروپاگاندای کرملین را  تکرار می کرد اما از زمان شروع تهاجم روسیه، آن را محکوم کرده و خواستار برگزاری نشست سازمان ملل درباره بحران شده و از همسایگان اوکراین مانند مجارستان، لهستان، رومانی و اسلواکی خواسته است تا به توقف درگیری کمک کنند. او با هر گونه مداخله مستقیم نظامی فرانسه در اوکراین مخالف است و از رهبران فرانسه می‌خواهد به مسیر دیپلماتیک خود ادامه دهند. این در حالی است که او یکی از منتقدان اصلی امانوئل مکرون و مذاکراتش در هفته های منتهی به جنگ بود.

امانوئل مکرون - حزب لا رپوبلیک آن مارش یا حزب مترقی (راست) 
مکرون در هفته های اخیر به تلاش های دیپلماتیک خود ادامه داده است. او در تلاش برای تقویت حاکمیت اروپای غربی با متحدین خود جلسات زیادی برگزار کرده و البته کانال های دیپلماتیک با پوتین را نیز حفظ کرده است.  از زمان آغاز جنگ، او با اعلام رسمی نامزدی خود در انتخابات ریاست جمهوری آینده، شدیدا حملات نظامی روسیه در اوکراین را محکوم کرده است. او همچنین به درخواست ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین با پوتین صحبت کرده، اما پیش بینی می شود با نزدیک شدن به انتخابات، به زودی بر سیاست داخلی تمرکز کند.

ژان لوک مِلانشن - حزب فرانسه تسلیم ناپذیر (چپ افراطی)
ملانشن مدتهاست که موضع مبهمی در مورد روسیه و مداخلات نظامی آن به ویژه در سوریه در سال ۲۰۱۵ داشته است. او از اوایل سال ۲۰۲۲ خواستار کاهش تنش ها در این بحران شد اما با این وجود تاکید کرده که درک می کند که چرا روسیه از نزدیک‌تر شدن ناتو به مرزهای آن احساس خطر کرده و چرا این عوامل منجر به افزایش حضور نظامی روسیه در نزدیکی اوکراین شده است. در حالی که ملانشن اذعان کرد که مسئولیت کامل این حمله با روسیه است اما نسبت به عضویت اوکراین در ناتو هشدار داد.
در موقع وقوع جنگ اما، ملانشن در یک چرخش کاملا چشمگیر، حمله روسیه را به عنوان «خشونتی محض» محکوم کرد و از فرانسه خواست تا درخواست برگزاری نشست سازمان امنیت و همکاری اروپا را بدهد تا شرایط را برای آتش بس هموار سازد. او همچنین از نیاز اروپا به برگزاری کنفرانسی در مورد امنیت مرزها صحبت به میان آورد. ملانشن مدت هاست که اظهارات ضد آمریکایی مطرح می کند و در همین راه از فرانسه خواست که این کشور در بحران اوکراین با آمریکا متحد نشود.

والری پکرس - حزب جمهوری خواهان (راست)
از آغاز بحران اوکراین، پکرس اقدامات پوتین را محکوم کرده و از «تحریم‌های بسیار قدرتمند» علیه روسیه حمایت کرده است. پس از آغاز جنگ، او خواستار تشکیل جلسه شورای امنیت سازمان ملل برای درخواست آتش بس شد. او همچنین گفت که اتحادیه اروپا باید نحوه ارائه کمک های بشردوستانه و تجهیزات دفاعی به اوکراین را با برنامه ای مشخص تدوین کند که این اتفاق نیز افتاد.
در ۲۷ فوریه، او از پیشنهاد اریک زِمور برای انتصاب رئیس جمهور سابق فرانسه یعنی نیکلا سارکوزی به عنوان فرستاده صلح حمایت کرد که بر اساس نقش او در بحران مربوط به حمله روسیه به گرجستان در سال ۲۰۰۸ بود.

فابین روسل - حزب کمونیست فرانسه (چپ افراطی)  
روسل گفت که او خواهان «راه حلی دیپلماتیک» برای پایان دادن به درگیری است. او همچنین پیشنهاد تصرف خانه های اولیگارش های روسی در فرانسه و استفاده از آن به عنوان پناهگاهی برای پناهجویان اوکراینی را مطرح کرد. روسل همچنین پوتین را فردی اقتدارگرا، ملی‌گرا و یار احزاب راست افراطی فرانسه لقب داد که باید با قاطعیت با او برخورد کرد. روسل خواستار آتش بس در درگیری و خروج نیروهای روسیه از اوکراین است.

اریک زمور - حزب بازپسگیری (راست افراطی) 
زمور همیشه طرفداری شدید خود از روسیه را نشان داده است. او مدعی است که روسیه متحد قابل اعتمادتری نسبت به آلمان، بریتانیا یا ایالات متحده برای فرانسه به حساب می آید. او می گوید که رویای یک "پوتین فرانسوی" را در سر می پروراند. زمور امکان حمله روسیه به اوکراین را رد کرده بود و تاکید داشت که ادعاهای پوتین «کاملاً مشروع» است و مدعی شد که اگر رئیس جمهور فرانسه بود، همه تحریم ها علیه روسیه را لغو می کرد. این در حالی است که زمور شروع تهاجم در ۲۴ فوریه توسط روسیه را محکوم کرد اما در این حال گفت که پوتین واکنشی عادی به دهه‌ها تحقیر آمریکا و غرب داشته است . او همچنین اضافه کرد که پوتین مقصر و ناتو مسئول این اتفاق است. او اکنون از یک معاهده صلح حمایت می کند که در آن گسترش ناتو به شرق متوقف شود. زمور معتقد است که اگر اوکراین با عدم پیوستن به ناتو موافقت می کرد، این امر باعث می شد که جنگی نیز به وقوع نپیوندد. همانطور که در بالا گفته شد، او اخیراً نامه ای به مکرون ارسال کرد و از او خواست که از سارکوزی، رئیس جمهور سابق فرانسه به عنوان فرستاده صلح استفاده کند.

*بازنشر مطالب دپارتمان ترجمه به منزله تأیید یا رد محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان قدس آنلاین منتشر می‌شود.