به گزارش قدس آنلاین، سراج الدین حقانی پس از دو دهه تعقیب و اختفاء، بالاخره در ۱۴ اسفندماه ۱۴۰۰ در برابر رسانه های دنیا ظاهر شد. او در اولین سخنرانی خود در مراسم فراغت دانش آموختگان آکادمی پلیس به زبان پشتون سخن گفت و علت حضور یکباره خود در برابر رسانه ها را، اعتماد سازی و کمک به باور افغان‌ها ذکر کرد.

سراج الدین در بین اکثر جریان های انشعابی و درون طالبانی از محبوبیت بالایی برخوردار است و به همین دلیل او را «خلیفه صاحب» نام می برند. او سال‌ها تحت تعقیب اف بی آی آمریکاست و سازمان خزانه داری آمریکا در ازای هر گونه اطلاعات که منجر به دستگیری او شود ۱۰ میلیون دلار جایزه برای او تعیین کرده است.

حقانی در این مراسم گفت: «هدف ما از دو دهه جهاد و مبارزه، پایان دادن به اشغال، آزادی وطن و برپایی نظام اسلامی بود و من خوشحال از این هستم که شما افسران، آموزش‌های لازم را فرا گرفتید و مسئولیت بیشتری نسبت به گذشته به دوش گرفته اید تا در راستای امنیت کشور به کار گیرید».

وی در مراسم مزبور به مسائل گوناگون و پر اهمیت افغانستان اشاره نمود که اصلی ترین محورهای سخنان وی، مسائل چهارگانه ذیل هستند؛

۱_ عفو عمومی متضمن عفو شرعی است نه عفو سیاسی

۲_ پایان ایدئولوژی تهدید از سوی طالبان

۳_ بی توجهی به رسمیت نشناختن طالبان توسط دیگر کشورها

۴_ آزادی زنان از نگاه سراج الدین

سراج الدین حقانی

سراج الدین حقانی متولد ۱۳۵۲ش در منطقه میرانشاه از نوار مرزی افغانستان در وزیرستان شمالی است. او فردی پشتون از قبیله غلجایی است که پس از مرگ پدرش جلال‌الدین حقانی، به عنوان رهبر شبکه حقانی منصوب شد. او نیز همچون دیگر اعضای طالبان از تحصیلات دینی برخوردار بوده و توانست در مدرسه دیوبندیۀ دارالعلوم حقانی پاکستان، دروس خود را به پایان رساند.

سراج‌الدین از سال ۲۰۰۰ میلادی تاکنون به نقش داشتن در بمب گذاری های خونین و چندین عملیات انتحاری متهم است. حمله انتحاری سال ۲۰۰۸ میلادی به هتل(کابل سرینا) و کشته شدن چند تن آمریکایی، از اتهامات ثبت شده در کارنامه او است.

تلاش او برای ترور حامد کرزی، رئیس‌جمهور وقت افغانستان و ربودن(دیوید اسورد) خبرنگار نیویورک تایمز، اف‌بی‌آی را بر آن داشت تا برای او جایزه ۱۰ میلیون دلاری تعیین کند. در سال ۲۰۱۰ میلادی سراج‌الدین که تحت تعقیب هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی بود موفق شد جان سالم به در ببرد و پس از ناکامی آمریکایی‌ها از ترور او، به شورای رهبری کویته طالبان درآمد.

او پس از انتخاب ملا هیبت الله آخوندزاده به جانشینی ملا اختر منصور و رهبری طالبان، به مقام معاون رهبر طالبان گمارده شد و اکنون جانشین رهبر طالبان و رهبر شبکه حقانی است.

شبکه حقانی که یک شبکه پیچیده نظامی است، از دو شاخه نظامی بدری و منصوری تشکیل شده که از یک ساختار بسیار قدرتمند برخوردار است. شبکه نامبرده توانسته گردان‌های انتحاری را در خود جای دهد؛ گردان‌های انتحاری که از سوی طالبان به گردان‌های استشهادی نام گرفته‌اند، تحت فرماندهی مستقیم سراج الدین حقانی در دو دهه گذشته بوده‌اند.

سراج الدین در دیدار اخیر خود با خانواده ها و بستگان عاملان انتحاری در خصوص اهتمام گردان های انتحاری و نقش تأثیر گذار آن گفت:«در ۱۵ سال اخیر حدود ۱۰۵۰ عملیات انتحاری از سوی طالبان انجام گرفته است».

حقانی ادامه داد:«اکنون وقت پاسداری و صیانت از خون شهیدان فرارسیده است، نباید اجازه داد به خون های ریخته شهدای امارت اسلامی افغانستان خیانت شود».

محور اول: عفو عمومی متضمن عفو شرعی است نه عفو سیاسی

سراج الدین حقانی عفو عمومی صادره از سوی رهبر طالبان را مورد تشریح قرار داد و گفت:«بر اساس دستور خلیفه هیبت الله آخوندزاده تمامی کارمندان دولت سابق در تمامی صنوف از عفو عمومی برخوردارند و در ایمنی کامل به سر می‌برند و از فرهیختگان و صاحبان حرفه که از افغانستان گریخته اند درخواست داریم تا دوباره به کشور بازگردند».

سراج الدین ادامه داد:«ما با ملت خود هیچ گونه دشمنی نداریم، جناب امیرالمومنین صاحب هیبت الله آخوندزاده به تمامی کارمندان دولت سابق عفو عمومی داده است تا به راحتی در افغانستان به زندگی خود ادامه دهند و به آبادانی کشور کمک کنند».

سراج الدین در خصوص عفو صادره از سوی رهبر طالبان گفت: «این دستور و عفو صادره از سوی جناب صاحب هیبت الله آخوندزاده عفو سیاسی نبوده بلکه عفو شرعی است که باید نسبت به لوازم آن مراقب بود».!

وی برای تحقق فرمان رهبر طالبان متعهد شد، قوانین و زمینه‌ای فراهم کند تا امنیت کارمندان گذشته را شخصاً مورد پیگیری قرار دهد زیرا او معتقد است که کارمندان دولت پیشین فرزندان افغانستان اند و در خدمت رسانی به مردم با یکدیگر شریک اند.

نگرانی سراج‌الدین از این جهت است که در حال حاضر شمار زیادی از کارمندان دولت گذشته به ویژه نظامیان در خارج از افغانستان به سر می‌برند و افرادی که فرصت خروج را نداشتند به صورت مخفیانه از ترس حملات انتقام جویانه طالبان تندرو زندگی می‌کنند.

هرچند برخی از کارمندان دولت پیشین به دست افراط‌گرایان طالبان کشته شده اند و عده دیگری در زندان‌ها به سر می‌برند؛ اما برخی تحلیلگران بر این باورند در ابتدا طالبان بنای به کارگیری نیروهای مبارز طالب در ساختارهای نظامی و دولتی را داشت؛ اما به دلیل ناکامی این افراد در پست ها و کمبود افراد متخصص و کاربلد، طالبان با خلأ جدی مواجه گشته و تصمیم به جذب کارمندان سابق گرفته است.

محور دوم: پایان ایدئولوژی تهدید از سوی طالبان

برخی تحلیل گران هدف سراج الدین از ظهور در مقابل دوربین ها و رسانه های بین المللی را جلب حمایت های کشورهای منطقه و جهان دانسته اند. به نظر می‌رسد هدف دیگر سراج الدین برای آرام و به نرمی سخن گفتن در برابر دنیا، خنثی سازی تلاش شبانه روزی مخالفان برای معرفی طالبان به عنوان عنصری سراسر از تهدید و خشونت باشد. او به آرامی به دنیا گفت امارت اسلامی طالبان هیچ تهدیدی برای کشورها به شمار نمی رود.

سراج‌الدین ادامه داد:«ما به همان توافقی که میان طالبان و ایالات متحده آمریکا در دوحه قطر منعقد شد پایبندیم».

وی گفت:«ما طبق تعهدی که بین ملا عبدالغنی برادر و زلمی خلیل زاد نماینده آمریکا به امضا رسید پذیرفتیم که اجازه ندهیم از خاک افغانستان هرگز علیه هیچ کشوری استفاده شود».

محور سوم: بی توجهی به رسمیت نشناختن طالبان توسط دیگر کشورها

از دیگر تلاش‌های سراج‌الدین آن است تا علاوه بر تلاش برای به رسمیت شناخته شدن امارت طالبان، مسائل را به، رسمیت شناختن افغانستان، معطل نکنند. سراج الدین حقانی از دیپلمات‌های مستقر در افغانستان خواست تا در مجاب ساختن کشورهای خود و همکاری در پروژه های داخلی و خارجی امارت اسلامی افغانستان را به رسمیت بشناسند.

سراج‌الدین خطاب به دیپلمات‌ها گفت:«درخواست ما از غیر افغانها و دیپلمات های حاضر در کشور این است که همان تلاش گذشته در دولت های سابق را امروز برای آبادی و رفاه و امنیت افغانستان به کار گیرید تا با همکاری شما دنیا ما را به درستی بشناسد».

سراج الدین ادامه داد:«منتظر به رسمیت شناختن طالبان از سوی دیگر کشورها نباشید، بلکه تمام توان را جزم کنید تا کمک های تان را به افغانستان ارسال دارید. شما دیپلمات‌ها که ما را از نزدیک دیده اید و مشکلات افغانستان را به درستی لمس کرده‌اید گواهی دهید آیا در این مدت خلافی از ما سر زده است. اگر کوتاهی و بی توجهی از ما در رابطه با شما صورت گرفته یادآور شوید ما تمام عزم‌مان را جزم کرده‌ایم تا هرگونه تشویش برای شما به وجود آمده رفع نماییم».

محور چهارم: آزادی زنان از نگاه سراج الدین

سراج الدین معتقد است زنان افغان در حوزه آموزش و کار هیچ محدودیتی ندارند زیرا زنان متقاضی و داوطلب می توانند به عنوان نمونه در مرکز پلیس زنان آموزش ببینند و پس از فراغت به مراکز امنیتی و افسری معرفی شده و به کار مشغول شوند؛ اما باید دقت داشت که مسئله کار و آموزش به ویژه در حوزه زنان باید مبتنی بر فرهنگ اصیل اسلامی افغانی باشد.

سخنان سراج‌الدین برخی بانوان افغان را بر آن داشت تا دیدگاه حقانی در خصوص زنان را کلی و مبهم تعریف کنند. آنان بر این باور اند که طالبان بیشتر به کلی‌گویی و ابهام گویی روی آورده و ورودی به جزئیات ندارد.

آنها می گویند هنوز از اعتراض زنان شاغل در کابل و دیگر شهرها چیزی نگذشته که برای مطالبه حقوق و بازگشت به کار مورد مخالفت و دستگیری توسط طالبان مواجه شدند.

انتهای پیام/