سریال خوشنام که بعد از افطار روی آنتن شبکه یک سیما می رود، یک ملودرام شیرین اجتماعی است که بنا ندارد فقط مخاطبان را بخنداند بلکه از دل درام، موقعیت های کمدی خلق می کند  و مثل زندگی مملوء از شادی، غم، شیرینی و تلخی است. این سریال به مسئله محوری «توبه» می پردازد و در لایه های محتوایی اش می توان مضامین اخلاقی و معنوی را یافت. ساخت سریال «خوشنام» به کارگردانی علیرضا نجف زاده و تهیه کنندگی احمد زالی از سال گذشته آغاز شده و تولید آن همچنان ادامه دارد. برخی از عوامل این مجموعه برای ضبط سکانسهای پایانی در حرم مطهر رضوی راهی مشهد شده اند. درباره جزئیات بیشتر درباره ساخت این مجموعه تلویزیونی با احمد زالی، تهیه کننده آن گفت و گو کردیم که می خوانید.

سریال «خوشنام» در ابتدا قرار نبود برای پخش در ماه مبارک رمضان انتخاب شود اما در نهایت سریال رمضانی شبکه یک شد، به نظر شما سریالهای این ماه چه تفاوت و تمایزی با دیگر سریالهای تلویزیون دارند؟

همانطور که اشاره کردید ما سریال «خوشنام» را با هدف پخش در ماه مبارک رمضان تولید نکردیم بلکه کم کم که کار به مرحله تولید رسید و مدیران خروجی را دیدند، متوجه شدند که این سریال به دلیل انطباق مضمونی با مفاهیم ماه رمضان، یکی از گزینه های پخش رمضانی است چون به موضوعاتی همچون کسب مال حلال، بحث نظام پاداش کار نیک و بد و تغییر یک بزهکار در مسیر درست می پرداخت. اوایل تولید کار هم  این حس را داشتیم که «خوشنام» سریالی جامع الشرایط برای پخش در ماه مبارک رمضان است. سریالهای رمضانی اینطور نیست که یک سبک و قالب مشخص داشته باشند بلکه به لحاظ تجربی متوجه شدیم که مخاطب انتظار تماشای یک کار متفاوت را در این ماه دارد. مردم انتظار تماشای سریالی را دارند که مباحث معنوی و اخلاقی داشته باشد ضمن اینکه جذاب باشد تا مردم به عادت همیشگی این ماه مبارک، بعد از افطار به تماشای سریالهای تلویزیون بنشینند که البته مسوولیت مدیران شبکه و سازندگان سریالها را دشوارتر می کند.

از همان ابتدا بنا بود که سکانسهای پایانی سریال در حرم مطهر امام رضا (ع) ضبط شود؟

این پایان بندی در نسخه اول فیلمنامه که آقایان کیایی و کوچکی نوشته بودند، نبود. در بازنویسی کار، احساس کردیم که شخصیت شهرام با وجود تغییری که در سبک زندگی اش رخ می دهد از شرارت و بزهکاری، پشیمان می شود بنابراین این فضا را می طلبید که قصه به بارگاه امام رضا (ع) گره بخورد. ضمن اینکه این شخصیت، علاقه خاصی به امام هشتم داشت و در بازنویسی اثر هم این شخصیت با همه بدی هایش، بند دلش از عشق به امام رضا (ع) بریده نشد. در واقع زمینه های علاقه این شخصیت به امام هشتم را آرام آرام به کار اضافه کردیم. در ادامه سریال هم ماجراهایی پیش می آید که در آخرین سکانس، قصه را در حرم امام رضا (ع) به پایان می رسانیم.

سکانسهای پایانی سریال ضبط شده است؟

همزمان با ولادت امام حسن (ع) سکانس پایانی در حرم امام رضا (ع) ضبط شد چون بعد از آن، حرم مطهر در شب های قدر سیاهپوش می شود. امیدوارم خداوند و امام رضا (ع) کمک کنند و بتوانیم کار را با پایان بندی خوبی جمع کنیم. ما این سریال را به نیت امام هشتم (ع) آغاز کردیم و تحفه ناچیزی است که امیدوار داریم از ما قبول کنند.

شخصیت ماشال که یک جوان خراسانی است به دلیل ارتباط قصه به حرم مطهر رضوی به سریال اضافه شد؟

نه این شخصیت هیچ ارتباطی به ماجرا رفتن شهرام به حرم مطهر رضوی ندارد. این شخصیت، نیشابوری است و یکی از افرادی است که شهرام سالها پیش به او ظلمی کرده و در پی حلالیت گرفتن از اوست. البته داستان ماشال در این سریال بسیار چالش برانگیز و جذاب می شود.

با توجه به اینکه شهرام در قصه دچار تحول می شود، چه کردید که مضمون به دام شعارزدگی نیفتد؟

ویژگی اصلی این سریال، فیلمنامه بسیار خوب آن است. خانم سلیمانی هم بازنویسی خوبی روی کار داشتند تا باگ ها و ریتم کند کار را بگیرند. ما در این سریال دنبال تحول شهرام نیستیم بلکه این شخصیت دچار تغییر می شود زیرا تحول، پروسه ای طولانی و پیچیده است. تغییر شخصیت، راه رفتن روی لبه تیغ است و اگر اشتباه کنیم، کاراکتر باورپذیر نمی شود. اصلی ترین ویژگی این سریال، رئالیته بودن آن است چه در فیلمنامه و چه در کارگردانی سعی شده که مخاطب اتفاق غلو شده ای در سریال نبیند مثلا زمانی که شهرام با رساندن بار یک پیرزن به مقصد، اولین پول حلالش را به دست می آورد، زمینه های تغییر در این شخصیت ایجاد می شود یا اتفاقات مشابه دیگر. ضمن اینکه اگر تغییری در بینش این شخصیت ایجاد می شود تغییری در ادبیات و نوع پوشش او رخ نمی دهد. بازی خوب هومن حاجی عبداللهی در نقش شهرام هم باعث شد که روند تغییر رفتار در این شخصیت به درستی طی شود و یک شبه اتفاق نیفتذ. ما سعی کردیم این پروسه تغییر رفتار و منش شخصیت را به آرامی و با ایجاد پیش زمینه طی کنیم تا غلوشده به نظر نرسد.

جایی گفته بودید که این سریال، طنز نبوده و به مولفه های ژانر کمدی پایبندی نیست اما سریال، مخاطب را می خنداند و سعی در خلق موقعیت های کمدی دارد، دلیلش چیست؟

فیلمنامه سریال اصلا کمدی نبود چون کمدی، تعریف مشخصی دارد و مبنای آن خنداندن است. ما یک فیلمنامه اجتماعی داشتیم که موقعیت های کمدی داشت، این سریال یک درام شیرین و سرگرم کننده است که پیام های اخلاقی اش را در زیرلایه های متن به مخاطب می دهد. کار کردن در این حوزه بسیار سخت است چون از دل یک تم جدی، لحظات کمدی خلق می شود و مخاطب را می خنداند. علیرضا نجف زاده در مقام کارگردان اثر سعی کرد از هر لوکشین و موقعیتی که ظرفیت کمدی داشت استفاده کند زیرا سلیقه مخاطب ایرانی، تماشای آثار شیرین و خنده دار است. مردم دوست دارند چند ساعتی که پای تلویزیون می نشینند، سرگرم شوند و بخندند به همین دلیل از عوامل و بازیگران کمدی تلویزیون استفاده کردیم.