وی تصریح کرد: اجرای نقش های منفی حتی سخت تر هم هستند چرا که پیچیدگی های خاصی برای باور تماشاگر دارد و هرچه بیشتر مخاطب حس انزجار می گیرد به نوعی نشان از باورپذیری نقش برای آنان دارد. به صورت کلی ما که شاگردی بزرگان را کرده ایم و هنوز مشغول تلمذ هستیم؛ دنیا پذیرنده و پذیرش کننده ایده ها و طرح های نو است که این موضوع می تواند در قالب تهیه کنندگی یا بازیگری یا هر عرصه هنری خود را نشان دهد.

ایدۀ برتر کارگردان باعث ماندگاری آثار می‌شود

بازیگر فیلم سینمایی (گل به خودی ۱۳۹۹) اظهار داشت: شاخصه یک اثر هنری این است که هرچقدر یک کارگردان پشتوانه‌ای با ایده برتر داشته باشد و کار نو تری کند به نظرم ماندگارتر و پربیننده تر می شود؛ مثلا عبدالرضاکاهانی، محمدحسین مهدویان، جمشید معصومی، سعید روستایی، بهرام توکلی کارگردانانی درجه یک، باسواد و خوش ذوق هستند.

وی در توضیح این پرسش که مشکل امروز سینمای ایران را درچه می‌بیند، خاطرنشان کرد: ادبیات که پایه اکثر هنرهای ما و فیلمنامه که نشات گرفته از آن است مشکلاتی دارد که باید رفع شود؛ در هنرهای سینمایی بعد از مشکل فیلمنامه، دچار تنگ نظری های سلیقه ای و برخوردهای محدودکننده‌ای هستیم که با ایده هایی خوب می‌شود؛ باید به کارگردانان اجازه رشد و شکوفایی بدهند.

بیانیه خشونت عیله زنان اگر مقطعی نباشد، می تواند مثمرثمر باشد

استادی در توضیح پروژه‌ای که در حال حاضر مشغول بازی در آن است، بیان کرد: این روزها مشغول بازی در فیلم سینمایی دختری با لباس ارغوانی به کارگردانی خداداد جلالی هستم که داستان آن در ارتباط با جهان موازی است و تمی ماورایی دارد و این روزها در مراحل پایانی فیلمبرداری آن هستیم.

بازیگر فیلم سینمایی چک برگشتی (سیروس مقدم ۱۳۹۱) در پاسخ به این پرسش که چه نظری در مورد بیانیه‌ای که زنان دست اندرکار سینما نسبت به خشونت در سینما نوشته‌اند، دارد، گفت: اتفاق جالبی نیست که بخواهیم که درباره اش صحبت کنیم اما امیدوارم روزی برسد که سینمای ما جایگاه خودش را پیدا کند و از اتفاقات حاشیه ای به دور باشد که بخشی از آن امنیت و مسائل بانوان است.

وی ادامه داد: به مراتب آقایان هم در این عرصه آسیب های روحی متداومی را می بینند که این آسیب ها به منزلت و شان آنان وارد می شود و در شاخه های مختلف کارگردانی، پشت صحنه و... جریان دارد.

هنرپیشۀ فیلم سینمایی بدون تاریخ، بدون امضاء (وحید جلیلوند ۱۳۹۵) بیانه زنان را منوط به شرایطی، ارزشمند تلقی کرد و گفت: اگر به عنوان حرکتی انفجاری و مقطعی به آن نگاه نکنیم می تواند مثمر ثمر باشد اما کاش سازماندهی و آسیب شناسی شود و باز روابط جای ضوابط را نگیرد و به رویکردهای فامیلی و آشنابازی کشیده نشود که سینما بتواند حال بهتری داشته باشد.

و در اشاره به نقش و علت حضور خود در فیلم سینمایی قدغن که این روزها روی پرده نقره‌ای اکران قرار دارد، بیان کرد: حضورم در فیلم سینمایی قدغن به دلیل محبتی بود که حسین فرحبخش (تهیه‌کننده قدغن) به من داشت و از دیرباز دوست داشتم در کارهای ایشان نقش آفرینی داشته باشم.

وی ادامه داد: فرحبخش یکی از کسانی است که در خدمت به تولیدات سینمای مستقل بدون هیچ حمایتی از نهادها یا سازمانها از کارگردانان جوان و خوش فکر کمک و حمایت می کند. خوشبختانه این فرصت فراهم شد و من در این فیلم با لطف مجید مافی (نویسنده و کارگردان قدغن) و کریم امینی (نویسنده قدغن) بازی کردم.

بازیگر فیلم سینمایی هیوا (رسول ملاقلی پور ۱۳۳۷) تصریح کرد: نقش من مانند همیشه یکی از نقش های خاکستری و بدمن کار بود؛ در نقش داماد خانواده ای هستم که بدجنسی‌ها و خباثت‌هایی را در رفتارش به نمایش می گذارد.

وی افزود: کلیت فیلمنامه برایم مهم است و این که فیلم را کار نکرده باشم و یا اگر کار کرده ام شبیه کاراکترهای قبلی نباشد؛ به همین دلیل این نقش برایم جذاب بود و کارگردانی خلاقانۀ مجید مافی باعث حضورم شد.

 علیرضا استادی از سال ۱۳۷۷ مشغول به فعالیت در آثار مختلف فیلم، تلویزیون و تئاتر بوده و برای مجموعهٔ تلویزیونی آرماندو (۱۳۹۷) نامزد دریافت جایزهٔ بهترین بازیگر کمدی مرد از نوزدهمین جشن حافظ شده است.