به گزارش قدس آنلاین، در تازه‌ترین موارد از این دست روز گذشته روسیه، پایگاه‌هایش در لاذقیه و درعا را واگذار کرد. این اتفاق به‌اندازه‌ای مهم هست که بتوان درباره آن درنگ کرد؛ زیرا جنبه‌های نظامی، سیاسی و امنیتی فراوانی دارد.
دولت روسیه به واسطه گرفتاری در جنگ اوکراین اقدام به فراخوان نیروهای نظامی خود از پایگاه‌های خارجی کرده است و علت اصلی این واگذاری‌ها، بحران ایجادشده در روابط مسکو و کی‌یف است.
در همین راستا می‌توان گفت سفر اخیر بشار اسد به تهران برای هماهنگی با دولت و فرماندهی معظم کل قوا بوده است.
بشار اسد رئیس دولت سوریه با این سفر این پیام را اعلام کرد باید همزمان با خروج روسیه از این نقاط، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و حزب‌الله لبنان خلأ نظامی و امنیتی به‌وجود آمده را پرکنند.
این اتفاق برای جمهوری اسلامی ایران اولاً ابعاد امنیتی دارد؛ یعنی امروز دیگر این شائبه که پیش از این ایران در سوریه بازی را تحویل رقیب گردن‌کلفتی چون روسیه داده، رنگ باخته و دیگر خبری از این رقابت نیست؛ زیرا نیروهای مقاومت حرف اول تأمین امنیت سوریه را می‌زنند. در حوزه اقتصادی نیز حضور پر رنگ ایران در کنار مردم سوریه می‌تواند مراودات بین دو کشور را تقویت کند و به‌گونه‌ای بازار جدیدی برای رفع نیاز اقتصادی تهران و دمشق را فراهم خواهد کرد.
در حوزه سیاسی نیز جمهوری اسلامی، می‌تواند با دقت در امور دو کشور و تقویت همدلی، وزن و موقعیت بهتری نزد نهادهای بین‌المللی و دولت‌های منطقه برای خود به ارمغان بیاورد. آنچه در حوزه مبارزه با تهدیدات امنیتی بین‌المللی به‌خصوص تهدید رژیم تروریستی اسرائیل حائز اهمیت است، این است که ما امروز شاهد تقویت نقطه تماس مرزهای مقاومت با مرزهای رژیم غاصب اسرائیل هستیم.
با مستقر شدن نیروهای مقاومت در مواضع تخلیه شده روس‌ها شاهد استقرار بخشی از نیروها در مرزهای شمالی رژیم اشغالگر قدس خواهیم بود.
به همین ترتیب اسرائیلی‌ها از جنوب هم توسط نیروهای مقاومت فلسطینی غزه محاصره هستند و از طرف مرزهای شرق نیز نهضت مردمی خودجوش فلسطین دست به اسلحه شده و در حال تقویت زیرساخت‌های نظامی خویش است و به زودی نوار غزه جدیدی در آن مناطق خلق خواهد شد که باید رشد و حرکت آن را به مرور زمان بررسی و تحلیل کنیم.
دولت بشار اسد نیز باوجود استقرار رژیم صهیونیستی در جولان همچنان مالکیت معنوی و قانونی منطقه را در دست دارد. شایان ذکر است به لحاظ بین‌المللی این حق برای دولت بشار اسد وجود دارد که هروقت اراده کند این سرزمین‌ها را پس بگیرد. دولت سوریه و رژیم صهیونیستی در وضعیت «نه‌جنگ، نه‌صلح» هستند و در آینده نه‌چندان دور ممکن است نظام سوریه بتواند ایده بازپس‌گیری سرزمین‌های اشغال‌شده توسط رژیم صهیونیستی را اجرایی کند. حضور این مثلث در اطراف مرزهای رژیم کودک‌کش اسرائیل امکان نسبی برتری بشار اسد بر تل‌آویو را فراهم کرده است.
به همین خاطر می‌توان گفت شرایط کلی مقاومت در منطقه روزبه‌روز در حال بهترشدن است و این سقف از بازدارندگی بی‌سابقه است. نکته دیگری که باید یادآوری شود، این است که شبکه مقاومت اسلامی در منطقه زنجیره‌وار عمل می‌کند و در صورتی که رژیم صهیونیستی بخواهد اقدامی علیه جمهوری اسلامی ایران انجام دهد از سه ضلع نظامی و سرزمینی مورد تهاجم سنگین قرار خواهد گرفت. امروز سامانه‌های موشکی زمین‌به‌زمین و زمین‌به‌هوای ایران که در سوریه مستقر هستند، یکی از عوامل بازدارندگی علیه اقدامات رژیم اسرائیل محسوب می‌شود.
مسلح شدن مقاومت فلسطین به موشک‌های برد کوتاه و پهپادهای انتحاری نقطه عطف دیگری است که برای مقابله با تهدیدها کاربرد دارند. توسعه زیرساخت‌های مقاومت مسئله بسیار مهمی است و رشد خطی و مستمر توانمندی‌های این محور، تأمین‌کننده امنیت همه کشورهای عضو محور مقاومت خواهد بود.
جمهوری اسلامی ایران می‌تواند با درنظر گرفتن همه ظرفیت‌های خود در سوریه روابطش با دمشق را بیش از پیش تقویت کند و به فراخور این روابط از مواهب ارتباط بین دو کشور بهره‌مند شود.
انتهای پیام/
نظر شما