اغلب جشنواره‌های غربی به دنبال آثار ضداسلام و ضدایرانی هستند و هیچ فیلم جشنواره ای را ندیده‌ایم که تصویری تر و تمیز از ایران و اسلام ارائه کند.
هیچ گاه جشنواره‌های غربی آثار آسیب شناسانه متعادل را پذیرا نیستند و فقط دنبال چرک نگاری از ایران و ایرانی هستند و البته چنین آثاری هیج گاه نتوانسته اند بازاری جهانی داشته باشند و اغلب در همان محافل چرخیده اند.
 آنچه ما تولید کردیم همچون عطش، آواز قو، آب نبات چوبی و زندگی خصوصی فیلم‌های ضداسلام و ضدفرهنگ ایرانی نیست و حتی اگر درام سیاسی-اجتماعی ساختیم کاملا انتقادی و برای اصلاح امور بود و در عین حال زشتی و زیبایی را کنار هم نشان دادیم. گردانندگان جشنواره های غربی، چنین فیلم‌هایی را نمی‌خواهند و به دنبال فیلم‌هایی ضدفرهنگی و ضدارزش و سراسر تیرگی هستند.
همین امسال در جشنواره کن دیدیم که چطور یک تله‌فیلم ضدائمه را گل درشت کردند؟! توهین به ساحت مقدس و اعتقادات در هیچ مکتبی پذیرفته نیست و واقعا باید تأسف خورد به حال ایرانیانی که شریک چنین توهین‌هایی می‌شوند.
توهین به ائمه حتی از توهین به نظام، شرم‌آورتر است. چرا مدیران فارابی هنگام نمایش این فیلم ضدائمه در کن، هیچ واکنشی نشان ندادند و تازه بعد از برگشت به ایران می‌گویند بلیت گیر نیاورده‌ایم که فیلم را ببینیم! اگر مدیری آن قدر توانایی ندارد که بلیت فیلم‌ها را تهیه کند اصلا چرا با صرف هزینه بیت المال به سفرهای جشنواره ای می‌رود؟ آیا آقایان هزاران یورو دریافت کردند که فقط بروند کن برای تفریح و گردش!
انفعال برخی از مدیران فارابی حاضر در کن در قبال این توهین جای تاسف دارد.این وظیفه مدیران فارابی بود که بلافاصله بعد از نمایش فیلم عنکبوت مقدس در همان چتری که به بهانه ارتقای فرهنگ ایران در کن برپا کرده‌اند یک کنفرانس مطبوعاتی می‌گذاشتند و علیه فیلم موضع گیری می‌کردند ولی نه تنها موضع گیری نکرده‌اند که هنگام بازگشت به وطن تازه مدعی عشق به ائمه می‌شوند. آقایان چرا در همان کن و در برابر دوربین خبرنگاران جهانی، از عشق به ائمه نگفتند و چرا کلمه ای در رد آن فیلم ضدائمه حرف نزدند؟؟
هیچ گاه زیر بار تولید فیلمی که حیثیت ایران و اسلام را به هم بزند نخواهیم رفت و نمایندگان نظام که با هزینه نظام به سفر کن رفتند هم باید بلافاصله بعد از نمایش آن فیلم موهن، کنفرانس مطبوعاتی گذاشته و سپس جشنواره را ترک می‌کردند، نه اینکه در جشنواره مانده و در اختتامیه هم شرکت کرده و حق ماموریت هم می‌گیرند. به نظر می‌رسد بنیاد بین المللی فارابی باید درباره این تناقضات، پاسخگو باشد.
هیچ گاه در مسیر هنری نباید اصالت و ریشه‌های فرهنگی-اعتقادی را زیرپا گذاشت، چون هویت ماست که به ما انگیزه کار هنری میدهد و اگر بخواهیم به خاطر خوشامد یک محفل جشنواره ای خاص، علیه اعتقادات خود،دروغ پراکنی کنیم آینده ای روشن در انتظارمان نخواهد بود.