۲۰ سال پیش بود که آمریکا با ادعای مبارزه با تروریسم به افغانستان حمله نظامی کرد. واشنگتن پس از اعلام آنکه عملیات ۱۱سپتامبر به رهبری القاعده انجام شده و طالبان رهبران القاعده را تحویل نمی‌دهند به این کشور حمله کرد و با کمک شاخه آیساف ناتو «عملیات آزادی بلندمدت» و عملیات دیده‌بان آزادی را انجام داد. جالب آنجا بود که باوجود کشته شدن اسامه بن لادن در سال ۲۰۱۱ (علت اصلی بهانه جنگ) آمریکا هر بار به بهانه‌ای واهی باقی ماند. به‌راستی پس از ۲۰ سال، دستاورد آمریکا برای افغانستان چه بود؟ چرا صدای نمایندگان ولایت هلمند که گفتند محموله‌های اورانیوم معدن خانشین توسط هواپیماهای غول‌پیکر آمریکایی قاچاق می‌شود هرگز شنیده نشد؟ برای آمریکا از نظر اقتصادی به‌صرفه بود که به اورانیوم به‌راحتی دست پیدا کند و از طرف دیگر از مزارع خشخاش نیز سالانه حدود میلیاردها دلار نصیب خود کرد. آمریکا وقتی از افغانستان بیرون رفت که حضورش توجیه اقتصادی نداشت. انستیتو واتسون به‌طور رسمی اعلام کرد ۹۷درصد افغانستانی‌ها پس از خروج آمریکایی‌ها زیر خط فقر به سر می‌برند. آیا به‌راستی غرب برای افغانستان آزادی و دموکراسی را به ارمغان آورد؟ آیا کشتار ۲۴۱هزار نفر که ۷۱هزار نفر آن‌ها غیرنظامی بودند نیز دروغ است!؟ حالا پس از ۲۰ سال به تدریج دستاوردهای حضور سنگین نظامی آمریکا در افغانستان هویدا و اوضاع نیز روزبه‌روز برای مردم بی‌دفاع افغانستان بد و بدتر می‌شود و نگرانی‌ها از تشدید جنگ‌های ویرانگر داخلی افزایش می‌یابد. بایدن که پس از پایان عملیات غیرمسئولانه بدون جبران خسارت، افغانستان را به حال خود رها کرد درحال حاضر متهم است با خروج نابهنگام خود، آمریکا را بی‌اعتبار ساخته است!