به گزارش خراسان رضوی، کافی است برای تهیه یک دست لباس بیرون زنانه با پوشش مناسب به بازار سر بزنید تا قحطی آن چه می خواهید توی ذوقتان بزند. آن چه هست انبوهی از مانتوهای خوش رنگ و لعاب اما کوتاه، بی دکمه یا چسبان، شلوارهای کوتاه و چسبان، روسری های کم متراژ، جوراب های نازک و... است. شاید بگویید خانم هایی که قصد رعایت چارچوب های شرعی را دارند، می توانند به فروشگاه های عفاف و حجاب بروند اما واقعیت این است که این فروشگاه ها نه تنها به تعداد انگشت شمار هستند بلکه نه تنوع دارند، نه می شود با مضیقه های اقتصادی این روزها از عهده قیمت های کمرشکن آن ها بر آمد.

یا شیک پوشی یا حجاب!

خبرنگار خراسان برای بررسی بهتر این مسئله به خیابان های شهر می رود. خانم ۳۲ ساله ای که مانتو پوشیده، می گوید:کل بازارهای مشهد را بگردی یک مانتوی دکمه دار نمی توانی پیدا کنی، مانتوهای انگشت شماری که دکمه دارند هم مناسب سن مادربزرگ من هستند، یعنی من یا باید قید زیبایی لباسم را بزنم یا قید پوششم را.

خانم ۴۵ ساله ای مشغول سفارش لباس در یک خیاطی زنانه است و می گوید: من و خواهرهایم همگی پوشش مانتو داریم و خیلی وقت است به ناچار پارچه می خریم تا خیاط برایمان مانتو بدوزد اما این کار هزینه بیشتری دارد و همه از عهده آن برنمی آیند. خانم خیاط هم می گوید: خیلی از مشتری های من مانتوی جلو باز ارزان می خرند و پیش من می آورند تا برایشان دکمه بدوزم.

مانتوی بیش از یک میلیونی

خانم جوانی در خیابان آبکوه مانتوی عبایی به تن دارد و می گوید: این مدل مانتو را به دلیل پوشیدگی و راحتی اش انتخاب کرده ام، منتها یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان برایش هزینه کرده ام در حالی که با همین قیمت می شد برای مصرف چند سال مانتوی بازاری خرید. از طرفی وقتی می خواهیم پوشش اسلامی داشته باشیم، همه محصولات تیره رنگ هستند. یک خانم چادری همراه دختر ۱۰ ساله اش در ایستگاه اتوبوس نشسته و می گوید: انگار بازارهای مشهد در خدمت پوشش های آزادتر است و خانم های محجبه فراموش شده اند. منی که دوست دارم لباسی زیبا اما پوشیده به تن کنم، اصلا چیزی پیدا نمی کنم. خودم به کنار، دوست دارم دخترم مثل بقیه دخترها لباس هایی شاداب و زیبا اما با رعایت عفاف داشته باشد که چنین لباسی وجود ندارد.

نبود خلاقیت و تنوع در تولید

فروشنده یکی از فروشگاه های عفاف و حجاب خیابان آبکوه هم می گوید: تقاضا خیلی خیلی زیاد است و خانم ها در حسرت ذره ای خلاقیت و تنوع هستند اما تولید بسیار کم است، طوری که ما برای پر کردن مغازه مشکل داریم. خانم های شاغل به ما سر می زنند تا چادری که برای محل کار راحت باشد بخرند، مادر جوان به دنبال چادر یا مانتوی راحت برای شیر دادن به نوزادش می گردد، دنبال پوشش خنک برای تابستان، پیاده روی اربعین و ... هستند اما متاسفانه تولیدکننده ایرانی هیچ خلاقیتی به خرج نداده است. یک مشکل اساسی هم جنس گران قیمت عباها و چادرهاست، هیچ جنس ارزان تری برای این لباس ها در بازار نیست تا بشود برای مصارف روزمره خرید کرد بنابراین خانم به ناچار یک لباس می خرد و تا چند سال در اداره، مهمانی، بقالی ، عروسی و ... باید همان یک دست لباس را بپوشد. محصولات دیگر هم خیلی گران هستند، مثلا ساق دست مرغوب از ۸۰ هزار تومان به بالا قیمت دارد.

همزمان خانم و آقایی میان سال وارد فروشگاه می شوند تا چادر خنک و سبکی برای راهپیمایی اربعین بخرند اما قیمت یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومانی چادر آن ها را دست خالی برمی گرداند.

خانم فروشنده ادامه می دهد: یک مشکل دیگر هم این است که در مشهد تولیدی نداریم و همه اجناس از تهران می آید. قشر جوان و خوش ذوقی هم که می خواهند وارد این کار بشوند و پوشش طراحی کنند، آن قدر گرفتار اخذ مجوزهای مختلف می شوند که میدان را رها می کنند.

دولت مردمی حمایت کند

مشکلات بانوان مشهدی برای یافتن پوشاک مناسب را با نایب رئیس اتحادیه خیاطان و تولیدکنندگان پوشاک مشهد در میان می گذاریم، مرادی می گوید: در جامعه تقاضا برای این کاری که شما می فرماییدآن قدری نیست که تولید کننده با توجه به کمبود سرمایه برای آن هزینه کند. وی ادامه می دهد: دولت مردمی، جناب آقای رئیسی باید از تولیدکننده حمایت کنند، آن قدر سازمان تامین اجتماعی، اداره کل مالیاتی استان، شهرداری و... سنگ جلوی پای تولیدکننده می اندازند و به عنوان مثال بانک ها از ابتدای سال تاکنون هیچ تسهیلاتی نداده اند که تولیدکننده ما به سمت ربا رفته است.

حمایت از تولیدکننده، باز هم نه!

در ادامه با دبیر ستاد امربه معروف و نهی از منکر استان صحبت می کنیم تا ببینیم داعیه این ستاد برای رعایت پوشش اسلامی، در حد حرف بوده است یا تلاشی برای فراهم شدن زمینه های این مهم داشته اند. مهدی رضایی می گوید: در ستاد پیگیری کرده و مصوبه ای از شورای فرهنگ عمومی کشور گرفته ایم مبنی بر این که مرکز ملی کیفیت را در حوزه مد و لباس در خراسان رضوی و مشهد به صورت پایلوت(آزمایشی) راه اندازی کنیم و محور اصلی فعالیت این مرکز هم استانداردسازی محصولات مد و لباس باشد.

وی در پاسخ به این سوال که با رعایت استانداردهای پوشش، هزینه هایی از جمله افزایش متراژ پارچه، دکمه و ... به قیمت پوشاک اضافه می شود، آیا تسهیلاتی برای حمایت از تولیدکننده و مصرف کننده در این زمینه در نظر گرفته شده یا خیر؟ تاکید می کند: متاسفانه در حوزه نمایشگاه های مد و لباس که متولی آن ارشاد است، قیمت ها به نوعی است که هیچ کس نمی تواند خرید کند ولی نکته ما این است که اگر در راستای استانداردسازی پیش برویم و فضای رقابتی برای همه تولیدکنندگان و فروشندگان یکنواخت باشد، تولیدکننده مجبور می شود طوری پیش برود که با قیمت کمتری محصول عرضه کند و اصلا حمایت لازم نیست.

ساختار خراب نظام صنفی، زخم کشنده بازار پوشاک بانوان

در پایان با عضو هیئت مدیره اتحادیه فروشندگان پوشاک مشهد و مدیرعامل واحد تولیدی پوشاک اطمینان، گفت و گو می کنیم که زاویه دیدش به بازار پوشاک اسلامی بانوان متفاوت است.

جواد حسین پور حجار می گوید: ما اول از همه به ساختارهای نظام صنفی درست نیاز داریم که هم اکنون در مشهد این ساختار خراب خراب خراب است، از این ساختار خراب کالای عفاف و حجاب درست در نمی آید. ما نیاز به یک تیم قوی متشکل از افرادی داریم که رسانه را بلد باشند، دانشگاه و بازار را بشناسند و همچنین طراحی و... را. به جرئت می گویم در بین تولیدی های مشهد حتی نمی توانید پنج تولیدی را پیدا کنید که یک فرد طراح را استخدام کرده باشند، من می گویم پنج تا، شما بگیرید یکی! این است که پوشاک ترک کل بازار ما را می گیرد، آن ها اتاق فکر و طراحی دارند، ما نداریم. هیچ آمار و ارقام دانشگاهی و دقیقی هم از میزان تقاضای جامعه و میزان عرضه وجود ندارد که بتوان در همان راستا برنامه ریزی کرد.وی ادامه می دهد: مشکل صددرصدی بحث پوشاک غیراستاندارد را تولیدی های زیرزمینی ایجاد کرده اند، من نمی گویم این ها را جمع کنیم، بلکه باید آن ها را پویا کنیم، وقتی شناسنامه دار شوند دیگر حاضر نمی شوند تخلف کنند.

محمد حسین زاده مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در گفت و گو با خراسان رضوی دراین‌باره اظهار کرد: اگرچه ما در حوزه طراحی و مد لباس اسلامی در وضعیت مطلوبی قرار داریم اما نیازمند آن هستیم که همه دستگاه‌های متولی این حوزه در کنار اداره فرهنگ و ارشاد به‌صورت میدانی به مسئله عرضه لباس و پوشش ورود کنند. از سویی در حوزه ترویج و تبلیغ پوشاک اسلامی ما مشکل‌ داریم. برای تولید پوشاک ما نیازمند سرمایه‌گذاری بخش خصوصی هستیم و بخش خصوصی هم باید از بازگشت سرمایه‌اش مطمئن شود. بااین‌حال طراح‌هایی که در این حوزه فعالیت می‌کنند به‌صورت فردی عمل می‌کنند و اگر بخواهیم این طراحی و تولید را صنعتی کنیم نیازمند سرمایه‌گذار هستیم و در این بخش ما دچار چالش می‌شویم.

منبع: خراسان