با خریدهای نجومی باشگاه‌های لیگ برتری در پنجره نقل و انتقالات تابستانی تصور می‌شد لیگ بیست و یکم یکی از لیگ‌های با کیفیت از نظر فنی باشد و بازی‌های تیم‌های مدعی عنوان قهرمانی به قدری چشم‌نواز باشد که در آستانه برگزاری رقابت‌های جام جهانی میزان امیدواری در سطح جامعه برای موفقیت تیم ملی دو چندان شود، اما عملکرد تیم‌های مدعی لیگ برتری در هفته‌های اخیر نه تنها مؤید این اتفاق نیست، بلکه شاهد فروپاشی توقعات گسترده اهالی فوتبال نیز هستیم.

سطح کیفی بازی‌های تیم‌های لیگ برتری در مقایسه با بازی‌های لیگ قبل به شکلی افت کرده که حتی کارشناسانی که همیشه با دیدگاه مثبت فوتبال ایران را آنالیز می‌کردند نیز اعتراف می‌کنند با وجود ریخت و پاش‌های فراوان توسط باشگاه‌ها برای جذب ستاره‌های گرانقیمت، فوتبال باشگاهی دچار افت محسوسی شده که به هیچ عنوان این عملکرد قابل دفاع نیست.این در حالی است که با توجه به پخش بازی‌های لیگ‌های اروپایی میزان توقع بیننده‌ها بسیار بالاتر از قبل است.
عملکرد فاجعه‌بار تیم‌های پرهزینه فوتبال باشگاهی ایران به گونه‌ای شده که آن‌ها با اشتباهات مرگبار مدافعان حریف موفق به پیروزی شدند، در حالی که توقع می‌رفت این باشگاه‌ها با بهره‌گیری از توانمندی مربیان خود و اثرگذاری ستاره‌های نامدار به راحتی مقابل حریفان صاحب برتری شوند، اما این موضوع در مقطع کنونی بیشتر شبیه یک رؤیایی دست‌نیافتنی شده است.
برای اثبات این اتفاق می‌توانید بازی پرسپولیس–مس در آزادی و ذوب‌آهن–استقلال درفولادشهر را یک بار دیگر تماشا کنید؛ هر دو تیم بزرگ پایتخت به لطف اشتباهات مرگبار مدافعان حریف موفق به کسب سه امتیاز بازی شدند، در حالی که در طول بازی هیچ یک از آن‌ها نتوانستند با تکیه بر کارهای تاکتیکی و فنی برتری خود را به حریف دیکته کنند. البته درخشش گاه و بی‌گاه برخی ستاره‌های تیم نظیر لوکادیا یا محبی شاید در برخی اوقات این دو بازی به چشم آید، اما اگر هجوم‌های حداقلی این دو ستاره را از جریان بازی فاکتور بگیرید، متوجه می‌شوید آن‌ها هیچ حرفی برای گفتن مقابل رقبا خود نداشتند و با خوش‌اقبالی و بهره گرفتن از اشتباهات حریف به امتیاز کامل بازی دست پیدا کردند.
حالا سؤال مهم و کلیدی اینجاست که اگر قرار به ارائه چنین عملکرد فاجعه باری بود چه اصراری بر انجام این هزینه‌های نجومی‌؟ تیم‌های بزرگ باشگاهی در دنیا اگر اقدام به جذب بازیکنان بزرگ و ستاره‌های گرانقیمت می‌کنند به دنبال هدفی به مراتب بزرگ‌تر هستند که با استخدام ستاره‌های سرنوشت‌ساز دسترسی به آن هدف راحت‌تر خواهد بود، اما در فوتبال ایران همه چیز برعکس است و استخدام ستاره‌های گرانقیمت با افت‌محسوس فنی تیم‌های بزرگ همراه می‌شود.
مجموع هزینه‌های صورت گرفته توسط پرسپولیس، استقلال، سپاهان، تراکتورو گل گهر برای جذب بازیکنان نامدار می‌بایست تأثیر مستقیم در با کیفیت شدن مسابقات داشته باشد، اما امروز نه تنها خبری از افزایش کیفیت نیست، بلکه تیم‌ها به قدری ناامید کننده ظاهر می‌شوند که افکار عمومی متقاعد می‌شوند سرمایه‌های هزینه شده در فوتبال به معنای واقعی کلمه به چاه ریخته شده؛ چون هیچ نشانه‌ای از افزایش کیفیت و مقبولیت فوتبال وجود ندارد و صرفاً باشگاه‌های پرهزینه با بودجه‌ای نجومی که صرف خریدهای پر طمطراق شده است، یک دورهمی ساده و شیک را به نام لیگ حرفه‌ای برگزار می‌کنند.

خبرنگار: سینا حسینی