به گزارش قدس خراسان آنلاین، با هدف بزرگداشت روز سیاه کشمیر امروز پنجم آبان مقارن با ۲۷ اکتبر ۲۰۲۲ مراسمی با حضور نماینده دفترنمایندگی وزارت خارجه ایران، نمایندگی های کنسولی، مقامات بلندپایه استان، اصحاب رسانه و اعضای جامعه پاکستانی ها در کنسولگری پاکستان در مشهد برگزار شد.
این مراسم با تلاوت آیات قرآن کریم آغاز و در ادامه پیام های رئیس جمهور و نخست وزیر جمهوری اسلامی پاکستان قرائت شد.
در بخش دیگری از این مراسم رایزن سابق ایران در پاکستان با ایراد سخنانی، قساوت دولت هند را در جامو و کشمیر محکوم کرد.
امینی خواستار الزام موافقت دولت هند با برگزاری همه پرسی تحت حمایت و نظارت سازمان ملل در کشمیر شد.
در ادامه محمد شهریار، کنسول پاکستان در مشهد، با ارائه توضیحاتی درباره شرایط فعلی کشمیر، بر غیر قانونی بودن اشغال کشمیر توسط هند و شرایط مصیبت بار حقوق بشر در جامو و کشمیر تحت کنترل نیروهای اشغالگر هند تاکید کرد.
وی درباره مصیبت مردم کشمیر تحت مقررات منع عبور و مرور، محاصره خانگی و قطع خطوط ارتباطی توضیحاتی ارائه کرد.
کنسول پاکستان در مشهد ضمن تاکید بر این مهم که حقوق بشر باید در کشمیرحفظ شود، از جامعه بین الملل خواست تا نقش خود را در تضمین حق خود مختاری برای مردم کشمیر ایفا کند.
وی ضمن ابراز تاسف از اقدامات دولت هند درنقض حقوق بشردر کشمیر، تاکید کرد که حقوق بشر جهانی است و هر کسی حق دارد در صلح و آزادی زندگی کند.
وی همچنین تشدید هولناک خشونت از آگوست ۲۰۱۹ در کشمیر و در پی آن قطع خطوط ارتباطی توسط دولت راست گرای هند را محکوم کرد.
محمد شهریار در اظهارات پایانی خود مراتب تقدیر و تشکر خود را از جمهوری اسلامی ایران به خاطر حمایت مستمر از مردم مظلوم کشمیر که در جامو و کشمیر تحت اشغال هند زندگی می کنند، ابراز کرد.
در ادامه یک مستند ویدئویی نیز که به طور خاص به زبان فارسی آماده شده بود، برای حضار به نمایش گذاشته شد. این مراسم با دعای ویژه برای مردم جامو و کشمیر خاتمه یافت.
روز ۲۷ اکتبر در کشمیر که از سال ۱۹۴۷ مسئله مورد مناقشه میان پاکستان و هند بوده و سه بار به جنگ منجر شده است، همه ساله به عنوان "روز سیاه" این کشور گرامی داشته می شود.
عبارت «روز سیاه» در توصیف ۲۷ اکتبر، روز اشغال کشمیر از سوی هندوستان اولین بار توسط غازی حسین احمد، رهبر پیشین حزب جماعت اسلامی پاکستان که در سال ۲۰۱۳ درگذشت، مورد استفاده قرار گرفت.
دولت استعمارگر انگلستان پیش از تقسیم هندوستان اقدام به آماده سازی «طرح تقسیم » در تاریخ ۳ ژوئن ۱۹۴۷ کرد که بر اساس آن، شاهزاده نشینهایی که اغلب جمعیت آن را هندوها تشکیل می دادند، هندوستان نام گرفته و شاهزاده نشینهایی که اکثریت آن مسلمان بودند نیز بنگلادش امروزه ( بنگال شرقی) بوده و به پاکستان الحاق می شد.
در حالی که بر اساس این طرح منطقه جامو و کشمیر با ۸۷ درصد جمعیت مسلمان باید جزو خاک پاکستان به شمار می رفت، با مخالفت شاهزاده هندی این منطقه و کنگره ملی هندوستان مسئله جامو و کشمیر که امروزه به منطقه درگیری تبدیل شده است، به وجود آمد.
با استقلال هند و پاکستان از انگلستان در سال ۱۹۴۷ پاکستان خواستار الحاق منطقه مسلمان نشین جامو و کشمیر شد، اما مهاراجه وقت کشمیر با امضای توافقنامه با هندوستان این منطقه را به این کشور واگذار کرد.
مسلمانان جامو و کشمیر به دلیل خواسته خود مبنی بر الحاق به پاکستان در سال ۱۹۴۷ مجبور به پرداخت تاوان سنگینی شدند، نظامیان هندوستان و هندوهای افراطی ظرف مدت دو ماه در منطقه جامو دست به کشتار بیش از ۳۰۰ هزار مسلمان کشمیری زدند.
هدف این قتل عام که از سوی برخی از مورخان از آن به عنوان «نسل کشی» یاد می شود، به نفع مزیت جمعیتی هندوها در این منطقه تمام شد. به این ترتیب در صورت برگزاری همه پرسی احتمالی جامو و کشمیر در هندوستان باقی می ماند. قتل عام مذکور موجب بروز نخستین جنگ میان پاکستان و هندوستان شد.
انتهای پیام/ .
نظر شما