به گزارش قدس آنلاین، سیده فرشته حسینی بانوی شاعره نوسروده‌ای را به شهدای شاهچراغ تقدیم کرد.
در زیر متن ابیات او به همراه فیلم شعرخوانی‌اش در محفل "حریم" را می‌بینید:
غم است و هرچه بگویم از این قضیه کم است
نگو دروغ که راوی کبوتر حرم است
به بال خونی گلدسته حرم بنگر
از این روایت صادق چه شاهدی بهتر
شکسته آینه‌کاری، عزا گرفته حرم
به دوش، پیکر زوار را گرفته حرم...
اگر چه مصحف جان‌ها ورق ورق شده است
ولی زیارت زائر قبول حق شده است
کجاست آنکه تسلی دهد دل ما را
که غم گرفته دل احمد بن موسی را...
به این شکسته دلی، ای شکسته دل
تو مساز، تفألی بزن اینک به خواجه شیراز
تفألی زدم و گریه کرد دیوان، گفت
شکسته سینه حافظ ز داغ ایران گفت:
«ز گریه مَردُمِ چشمم نشسته در خون است»
ببین که در طلبت حال مردمان چون است
چه کرده‌اند که امروزِ ما پُر از درد است
چه کرده‌اند که رخسارِ لاله‌ها زرد است
در این زمانه سُفله دگر دلی خوش نیست
و کام سعدی شیرین‌سخن، پر از تلخی‌ست:
«دلا خموش، دلا خون بخور در این غوغا
که گفته سعدی شیراز شرح این غم را
دل شکسته که مرهم نهد دگر بارش؟
یتیم خسته که از پای بر کَنَد خارش؟»
حریم دوست همیشه محل احرام است
گلوله خورده ببین کودکی که بی‌نام است
گلوله خورده خدایا سُرور و سبزی باغ
گرفته شاهِ خراسان عزای شاهِ چراغ
و خادمی که از این داغ شعله‌ور شده بود
شهید بود و در آن دم شهیدتر شده بود
گلوله خورده در این بین نخبه ایران
آهای نخبه‌پرستان، کجاست غیرتتان؟
گلوله خورده زن مهربانِ آبادی
کجاست مدعی حُقّه «زن... آزادی»
گلوله می‌زند و سینه منفجر شده است
دوباره درد در این خِطّه منتشر شده است
مباد، مرثیه ما را اسیر غم سازد
حماسه شهدا را مباد کم سازد
و روی سرخ شقایق مباد زرد شود
و خون گرم شهیدان مباد سرد شود
به دشمنان قسم خورده حرف ما این است
که ضرب سیلی مردم، مهیب و سنگین است
بترس از آنکه ز کف تاب مردمان برود
صدای خشم به گوش جهانیان برود
برای دزدی از این سرزمین تلاش نکن
در این قبیله دگر فکر اغتشاش نکن...
آهای! مدعی حقه زن آزادی
بگو چه دسته گلی دست بانوان دادی؟
که دین ماست پر از بانوان آزاده
ز دستشان علم دین زمین نیفتاده
خدیجه، آسیه، معصومه، حضرت زهرا (س)
سکینه، مریم عَذرا و زینب کبری (س)
خدیجه آن زن تاجر که جهل را خط زد
به دست ختم رسل، دست عشق و بیعت زد
و کیست فاطمه؟ در واژه‌ها بیان نشود
شبیه او کسی الگوی بانوان نشود
روایت است که در کربلا، رسیده به لب
هزار مرتبه جان مبارک زینب (س)
ولی از آن همه رنج و خطر، هراس نکرد
به دشمنان قسم خورده التماس نکرد
