به گزارش قدس آنلاین، نارندرا مودی نخست وزیر هند از بالی با چکش گروه ۲۰ که نماد افتخاری برای ریاست بر بزرگترین مجمع همکاری های اقتصادی جهانی است به هند بازگشت اما این نشان، بیش از هر چیز یادآوری مسئولیت و فرصت بی سابقه ای است که برای هند فراهم شده تا پاسخی بین المللی به چالش های فوری را دهد، این لحظه ای است که هند می تواند قدم به جلو بگذارد و به یک قانون گذار تبدیل شود.

آیا هند می تواند این ماموریت را با موفقیت انجام دهد؟

با توجه به همپوشانی ژئوپلیتیک در دستورکار اصلی گروه ۲۰ در سال جاری، کار دشواری است.

اعلامیه رهبران گروه ۲۰، بر اساس اجماع نهایی، به خودی خود یک دستاورد مهم بود، زیرا بسیاری نگران بودند که این گروه در انتشار یک بیانیه فراگیر شکست بخورد. چند نکته در این بیانیه قابل توجه است، به ویژه مواردی که درباره تنش‌های سیاسی کنونی، بحران‌های اقتصادی و تغییرات آب‌وهوایی و غیره اعلام نظر شده است. به طور قابل توجهی، پس‌زمینه بحران‌های چند بعدی جهانی که این اجلاس برای یافتن راه حل آن برگزار شد، از قبل شناسایی شده بود، در این میان باید به تأثیر مشهود در رکود اقتصادی، افزایش فقر جهانی و تأخیر در دستیابی به اهداف توسعه پایدار به عنوان مشکلات اصلی اشاره کرد.

گروه ۲۰ به درستی تصمیم گرفت که روی تضمین رشد اقتصادی بلندمدت متمرکز بماند، تلاش ها برای تضمین امنیت غذا، کود و انرژی برای همه، به ویژه اقتصادهای آسیب پذیرتر، ادامه خواهد یافت. به ویژه، از اجرای کامل و ادامه ابتکار «غلات دریای سیاه» برای صادرات از اوکراین حمایت شد.

در مورد تغییرات آب و هوایی، گروه ۲۰ تعهد خود را برای دستیابی به تولید صفر جهانی در گازهای گلخانه‌ای و خنثی‌سازی کربن تا حدود اواسط قرن(سال ۲۰۵۰) و حفظ دمای ۱.۵ درجه سانتی‌گراد تکرار کرد. به کشورهای توسعه یافته یادآوری شد که تعهد قبلی خود را بر اقدامات ۱۰۰ میلیارد دلاری در سال «تا سال ۲۰۲۰ و تا سال ۲۰۲۵» انجام دهند.

شکاف‌های مشابهی در همکاری امنیت بهداشتی بین وزارت‌های دارایی و بهداشت کشورها برای صندوق همه‌گیری برای پیشگیری، آماده‌سازی و واکنش به همه‌گیری‌های آینده مشهود است. شکاف مالی ۱۰ میلیارد دلاری باید از طریق تلاش های جمعی پیگیرانه پر شود.

در نهایت، بر ارزش فناوری دیجیتال برای بخش‌های مختلف - کشاورزی پایدار، تجارت، ایجاد شغل، توسعه ظرفیت انسانی و صنعتی‌سازی فراگیر - به‌ویژه برای کشورهای در حال توسعه تاکید شد.

دستیابی به فرمول نهایی در مورد موضوع کلیدی سیاسی-امنیتی اوکراین نیز در این اجلاس یک وظیفه بود. یک نتیجه کاملاً متعادل، اجلاس بالی را نجات داد. مهر دیپلماسی هند در سطر آخر قابل مشاهده است: امروز نباید دوران جنگ باشد. اما، در حالی که مقامات آن را ارائه کردند، گروه ۲۰ به زیرگروه هایی با چندین رهبر تقسیم شده بود که مسئولیت ترسیم مسیر برای حل و فصل مسالمت آمیز مساله اوکراین را کنار گذاشتند. رهبران سیاسی باید علت اصلی بحران غذا، سوخت و کود را بشناسند: درگیری در اوکراین و تحریم‌های مرتبط با آن. ادعای بحران موشکی در آخرین روز اجلاس سران، بر خطرات تاخیر در تلاش جدی برای صلح مهر تایید زد.

هند ارزیابی درستی انجام داده است. بدون صلح و امنیت، نسل‌های آینده ما نمی‌توانند پیشرفت کنند.

آیا هند برای این سرم آماده است؟ این کشور سرمایه گذاری زیادی در نهادهای چندجانبه وضع کننده قوانین مانند گروه ۲۰ نداشته است، اما برای شروع هرگز دیر نیست.

هند در برخی جنبه ها، به ویژه فناوری با کالاهای عمومی دیجیتال و حاکمیت آن، پیشتاز است اما مطمئناً به کمک و تخصص نیاز خواهد داشت که می تواند از سوی دو عضو دیگر ترویکای بعدی، اندونزی و برزیل، و همچنین از فرانسه و ترکیه، ارائه شود.