به گزارش قدس آنلاین، منتظر کیست و انتظار چیست؟ این را بدانیم بقیه مسائل زندگی هم روی ریل قرار می‌گیرد و می‌فهمیم که چگونه باید عمل کنیم. انتظار یعنی آمادگی تمام... یعنی پویایی، زنده بودن و سرزنده بودن... گاهی برای خودمان اتفاق افتاده و گاهی پای تلویزیون دیده‌ایم. یک نفر عزیزی دارد می‌خواهد از راه برسد می‌رود فرودگاه چون خیلی محبوبش را دوست دارد، بیشتر وقت می‌گذارد که یک وقت دیر نشود.

گلی می‌خرد زیبا در حد اعلای سلیقه... جمعیت را می‌شکافد تا خودش را برساند به محوطه‌ای که قرار است عزیز سفرکرده را ببیند. همه ایستاده‌اند ولی ایشان گاهی داد می‌زند، دست تکان می‌دهد، فریاد می‌زند.

بی‌توجه به اینکه اطرافیان هستند... انتظار یعنی فعال بودن نه منفعل بودن... یک فرازی از زیارت امام زمان(عج) فوق‌العاده است: السَّلَامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ... سلام بر تو ای بیرق برافراشته. منتظر واقعی کیست؟ به امید این بیرق برافراشته، زیر این بیرق، فعال است ...تأثیرگذار است. همین که رهبری فرمودند در هر محله‌ای، در هر مسجدی، در هر منطقه‌ای، انسان باید تأثیرگذار باشد.

به خصوص در این وضع امروز و در این مشکلاتی که هست. «... وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ»... سلام بر تو ای دانش‌ریزان... برکتی که دانش دارد، این است که روشنایی دارد و به مدد آن آینده را می‌بیند. امام زمان(عج) «الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ» است پس منتظران هم باید چنین باشند. هر روز به آگاهیشان اضافه کنند. هر روز به روشن‌بینی‌شان اضافه کنند.

در متن جامعه حضور داشته باشند... و بعد می‌فرماید: «وَ الْغَوْثُ»... فریادرس بودن. خدا نکند فردی، جامعه‌ای مأیوس شود. شیطان و شیطان‌صفتان، بهائیت که علیه شیعه است دقیقاً این نکته را دارد دنبال می‌کند که شیعیان مأیوس باشند. یأس مثل خاکستری است بر دل‌ها و دیده‌ها. در حالی که امام، غوث و فریادرس هستند... انتظار به معنای فریادرسی هم هست و دست‌گیری از دیگران و نکته‌ بعد: «وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَهُ» رحمت واسعه و گسترده... شیعه کسی است که مهربان است اول نسبت به خودش و بعد نسبت به دیگران... پس انتظار در واقع یک آمادگی صددرصد است و همراه با پویایی است.

خمودی، بی‌حالی و بی‌خیالی نیست و منتظر کسی است که این ویژگی‌ها را دارد. این خیلی مهم است. اینکه گاهی تلقین می‌شود که ما کاره‌ای نیستیم، درست نیست. ما هم باید زمینه‌ساز باشیم... انسان منتظر و فعال مسیری در زندگی برای خودش تعریف می‌کند... مقصدی دارد... تقوایی که از بشر خواسته‌اند در واقع آن است که راه را گم نکند، هدف را فراموش نکند.