به گزارش قدس آنلاین، سه ماه تلاش بی‌وقفه برای محروم کردن جمهوری اسلامی از یکی دیگر از حقوق خود، روز چهارشنبه-۲۳ آذر- در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک آمریکا، نتیجه داد و قطعنامه لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن با ۲۹ رای موافق، ۸ رای مخالف و ۱۶ رای ممتنع به تصویب رسید.

کمیسیون مقام زن یکی از زیرمجموعه‌های شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل (Economic and Social Council) موسوم به اکوسوک (ECOSOC) است که در سال ۱۹۴۶ و با ادعای حمایت از حقوق زنان در جهان تشکیل شد. ایران سال ۲۰۲۲ به صورت قانونی به عضویت این نهاد درآمد، اما بهانه‌جویی‌های آمریکا از شهریورماه سال جاری، سبب حذف این عضویت شد. گرچه نهاد کمیسیون مقام زن، نهادی اثرگذار و دارای قدرت اجرایی نیست، اما رویه‌ای که منجر به حذف جمهوری اسلامی از این نهاد شد؛ رویه‌ای اثرگذار و بسیار مهم در جهان امروز است.

صبح روز چهارشنبه به وقت محلی، نشست کمیسیون مقام زن برگزار شد و تقلای آمریکا برای حذف ایران از این نهاد نتیجه داد. این نشست پیش‌نویس قطعنامه ضد ایرانی پیشنهادی آمریکا با عنوان «پایان دادن به عضویت جمهوری اسلامی ایران در کمیسیون مقام زن برای باقی دوره ۲۰۲۲-۲۰۲۶ عضویت آن» ارائه شد و پس از سخنان نمایندگان کشورها، در این رای‌گیری بولیوی، چین، قزاقستان، نیکاراگوئه، نیجریه، عمان، روسیه و زیمبابوه رأی مخالف، آمریکا، اتحادیه اروپا و کانادا و کشورهای آرژانتین و شیلی، کلمبیا، گواتمالا، پرو و پاناما رای مثبت دادند و برخی دیگر از کشورها مانند مکزیک، تایلند و تونس رای ممتنع دادند.

در این نشست «سعید ایروانی» سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل، درخواست ایالات متحده برای حذف ایران از این کمیسیون را کاملاً غیرقانونی دانست و تصریح کرد: اعضای اکوسوک کاملاً آگاه هستند که هیچ سابقه‌ای در رویه کار این شورا برای خاتمه دادن به مشارکت یک عضو منتخب در کمیسیون کارکردی آن وجود ندارد و همچنین آیین کار مربوطه نیز از این اقدام پشتیبانی نمی‌کند».

نماینده روسیه در این نشست گفت: پیشنهاددهندگان قطعنامه علیه ایران اول وضع خودشان را بهبود ببخشند، نماینده چین هم با تاکید براینکه قطعنامه ضد ایرانی آمریکا بر مبنای هیچ قانونی نیست، گفت که ایران می‌تواند مسائل داخلی خود را مدیریت کند. نماینده سوریه در شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل (اکوسوک) نیز در سخنانی گفت که این قطعنامه چندجانبه گرایی را تضعیف می‌کند. نماینده بلاروس هدف آمریکا را به بهبود وضعیت زنان ایران ندانست، نماینده مکزیک هم تصریح کرد که با لغو عضویت ایران، وضعیت زنان بهبود نمی‌یابد. نماینده پاکستان: هم این پرسش را از موافقان حذف پرسید که آیا در سایر کشورهای جهان نقض حقوق بشر رخ نمی‌دهد؟

واکنش‌های ایران و آمریکا به تصویب قطعنامه

پروپاگاندایی که نزدیک به سه ماه در رسانه‌ها و نهادهای بین‌المللی از سوی آمریکا هدایت و منجر به حذف ایران از عضویت در کمیسیون مقام زن شد، واکنش‌هایی در پی داشت. «ناصر کنعانی» سخنگوی وزارت امور خارجه تصویب قطعنامه غیراجماعی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران را در نشست شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل (اکوسوک) شدیدا محکوم کرد و آن را اقدامی سیاسی، فاقد وجاهت قانونی، برخلاف منشور و ایجاد کننده رویه‌ای نادرست در این نهاد بین‌المللی دانست.

کنعانی خطاب به مقام آمریکایی پرسید: «کشوری که خود ناقض بزرگ حقوق ملت و جامعه زنان ایران است و از ابتدای انقلاب اسلامی ایران تاکنون، از هیچ اقدام خصمانه‌ای علیه حقوق و منافع مردم ایران دریغ نکرده، چگونه اکنون داعیه دار حمایت از حقوق زنان ایرانی شده است؟».

«کاظم غریب‌آبادی» معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر، در توئیتی با بیان اینکه طنز تلخی است که رژیم آمریکا خود را حامی و مدافع حقوق زنان و دختران ایرانی معرفی می‌کند؛ تصریح کرد: «آمریکا با حمایت همه جانبه از ترور هزاران زن و کودک ایرانی توسط گروهک‌های تروریستی، اعمال تحریم‌های ظالمانه و وحشیانه با آثار جبران ناپذیر بویژه بر زنان و کودکان و حمایت همه جانبه از کشتار زنان و کودکان ایرانی توسط رژیم صدام در جریان جنگ تحمیلی نشان داده است به تنها چیزی که در ایران نمی‌اندیشد، حقوق زنان و دختران است و در پس بیانیه‌ها و اظهارات مزورانه و ریاکارانه خود، تنها منافع و اهداف غیرانسانی و ضد حقوق بشری خود را پیگیری می‌کند».

«علی بهادری جهرمی» سخنگوی دولت هم در توئیتی و در واکنش به پایان عضویت جمهوری اسلامی ایران در کمیسیون مقام زن سازمان ملل، آمریکا را بانی این اقدام معرفی کرد و نوشت: یک سوم زندانیان زن جهان در آمریکا زندانی هستند. از ۲۰۱۵ تا کنون دست‌کم ۲۵۰ زن با وحشی‌گری پلیس آمریکا، در خیابان و بدون محاکمه به قتل رسیده‌اند؛ «لئونا هیل» مادر باردار ۲۶ ساله، یکی از آنهاست».

فاطمه قاسم‌پور رئیس فراکسیون زنان و خانواده هم در صفحه توییتر خود نوشت: «حرکت بدعت‌گونه در پایان‌دادن به عضویت ایران در کمیسیون مقام زن، با فشار کشورهایی انجام شد که خود ید طولایی در نقض ظالمانه حقوق زنان دارند. این اقدام، کمیسیون را در مسیری سیاست‌زده و معیوب وارد کرد و نشان داد مسئله حقوق زنان عملاً ابزاری برای بازی‌های سیاسی کشورهای امپریالیستی است».

پس از تصویب این قطعنامه مقامات آمریکایی هم به آن واکنش نشان دادند. «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی کاخ سفید از اقدام ضد ایرانی کشورش در لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل ابراز خرسندی کرد و مدعی شد که این نشانه اجماع فزاینده بین المللی درباره ایران است.

«کامالا هریس» معاون رئیس‌جمهور آمریکا نیز مدعی شد: رأی امروز به حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد یک پیروزی برای معترضان در ایران و همه کسانی است که در کنار آن‌ها ایستاده‌اند.

«آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه آمریکا مدعی شد که امروز ما به شرکای خود در شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد پیوستیم تا ایران را از کمیسیون وضعیت زنان حذف کنیم.

«رابرت مالی» نماینده ویژه دولت آمریکا در امور ایران هم در واکنش به لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن مدعی شد که نوع رفتار حکومت با زنان در ایران، رسالت این نهاد را خدشه دار می‌کرد.

ژست‌های «فِیک» حمایت از زنان ایران

این نخستین بار نیست که ایالات متحده آمریکا، حقی را از مردم ایران نقض می‌کند و با توجه به تداوم دشمنی‌ها آخرین مورد هم نخواهد بود. این رویه چهل سال است که ادامه داشته و گرچه برای مردم ایران هزینه‌های زیادی تحمیل کرده، اما در مسیر حرکت آنان خللی ایجاد نکرده است. با این همه تداوم چنین رویه‌هایی بیش و پیش از آنکه ایران را بی‌اعتبار کند، قوانین، نهاد و رویه‌هایی را بی اعتبار می‌کند که نظم بین‌الملل روی آن‌ها بنا شده و با حذف و تغییر هریک، بخشی از این نظم دچار خدشه می‌شود. با تحمیل خواسته‌های سیاسی یکجانبه و نادیده گرفتن رویه انتخابات در نهادهای بین المللی، این تهران نیست که متضرر می‌شود بلکه در این بدعت سیاسی، از تشکل‌های بین المللی اعتبارزدایی شده و مسیری جدید برای حاکم شدن بیشتر یکجانبه گرایی و سوءاستفاده‌های آتی از نهادهای بین المللی گشوده خواهد شد.

مرور استدالال‌های آمریکا در تلاش برای حذف ایران از کمیسیون زنان، حتی اگر غول‌های رسانه‌ای جهان و شبکه‌های فارسی زبان خارج از ایران آن را با آب و تاب منتشر کنند، تناقضاتی دارد که تا ابد نمی‌توان پاسخ درستی به آن‌ها داد. از آن رو که ایالات متحده «فیک‌ترین» مدافع حقوق بشر در جهان است. دولتی که بیش از چهار دهه سخت‌ترین تنبیهات و تحریم‌ها را علیه مردم ایران اعمال و تحمیل کرده و این میان تفاوتی میان دختران و زنان با مردان ایرانی نگذاشته، از معیشت آن‌ها تا نیازهای بهداشتی و دارویی همه را تحت شدیدترین تحریم‌ها قرار داده است تا زندگی ایرانیان دشوار ساخته و ناامیدشان کند.

بخش دیگر این تناقضات را می‌توان در رفتار آمریکا با ناقضان واقعی حقوق بشر در همین غرب آسیا به وضوح مشاهده کرد. کاخ سفید در حالی ایران را به نقض حقوق زنان متهم می‌کند که در همان کمیسیون مقام زنان کشورها و رژیم‌هایی حضور دارند که حتی اجازه رای هم به زنان نمی‌دهند، کشورهایی که محدودیت‌های عجیب زنان در آن، از سوی بلینکن و هریس و سالیوان به عمد نادیده گرفته می‌شود تا مشخص شود که ژست‌های حمایتی از زنان ایران تا چه اندازه پوچ و فیک است.