او ادامه داد: شایع‌ترین آرتروز، آرتروز زانو است؛ هنگامی که سن بالا می‌رود آرام آرام، زانو خورده می‌شود و ممکن است برای مابقی مفاصل نیز این مشکل ایجاد شود. مایع مفصلی کم شود، غضروف‌ها تحلیل روند و استخوانِ اضافه ایجاد شود، که به این مسئله آرتروز می‌گویند.

وی با بیان اینکه در سنین بالا آرتروز ایجاد می‌شود و طبیعی است، افزود: افراد علامت دار از سنین پایین به طور نمونه از سی سالگی علامت آرتروز دارند و در سنین ۵۰ سال به بالا بروز آرتروز طبیعی است.

کردی با تاکید بر اینکه عامل ژنتیک گاهی باعث بروز آرتروز می‌شود، ادامه داد: فشار زیاد روی مفاصل نیز منجر به آرتروز می‌شود. همچنین استفاده‌ کم از مفاصل نیز باعث آرتروز می‌شود؛ کم راه رفتن، راه نرفتن یا استفاده بیش از حد و زیاد هر دو باعث آرتروز می‌شوند. کف پای صاف و پاهای کج هم به زانو فشار می‌آورد و افرادی که دارای کف پای صاف و پاهای کج هستند، زودتر به آرتروز مبتلا می‌شوند.

وی با بیان اینکه غضروف‌های زانو رگ خونی ندارند، گفت: با فشار راه رفتن، غضروف‌ها تغذیه می‌شوند. نیم ساعت راه رفتن در پنج روز هفته یکی از درمان‌های آرتروزاست، و از زمان ابن سینا، این درمان وجود دارد.

این فلوشیپ ورزشی در خصوص آرتروز لگن و راه‌های درمانی آرتروز، افزود: آرتروز لگن یک مفصل است و مثل زانو در بعضی افراد، بعد از مدتی، پارگی و خوردگی ایجاد می‌شود. درمان آرتروز، نخست با داروی‌های ضدالتهاب هستند که ورم کاهش یابد و بعد از آن، ورزش و پیاده روی یکی از درمان هاست که درد، در آن ناحیه را کم می‌کند. اگر با این درمان‌ها آرتروزخوب نشد، سراغ درمان‌های دیگر مثل کپسول‌های غضروف ساز یا ماساژها می‌رویم؛ و اگر شدیدتر شود در بیمارستان، تزریق مایعات داخل مفصل انجام می‌شود.

وی با بیان اینکه ورزش‌های مشخص برای مفصل بیشترین تاثیر را در طولانی مدت برای فرد دارای آرتروز دارد.راه رفتن روی تردمیل یا زمین هیچ فرقی ندارد و خوب است و برای پیشگیری از آرتروز، راه رفتن و ورزش کردن مداوم و معاینه پزشکی کمک کننده است.