آه سرد فیلمی از یک کارگردان کار اولی به نام ناهید عزیزی صدیق است که سابقۀ دستیاری کارگردان را در رزومۀ خود دارد. او در اولین کار سینمایی اش به سراغ لوکیشنی سخت و برفی رفته است تا قدرت خود را در اولین تجربۀ عملی اش با فیلمی نه چندان آسان به بوتۀ آزمایش بگذارد. با این وجود انتخاب چنین لوکیشنی و فیلمسازی در شرایط سخت و برفی نمی تواند ضعف در فیلمنامه و بازی ها را توجیه کند. داستانی با درونمایه ای احساسی که تقلید زیرکانه ای از فیلم بازگشت آندری زویاگینتسف می باشد و رد پای آن به خوبی در فیلم احساس می شود. نماهای طولانی و بدون دلیل، فیلم را خسته کننده ساخته و ضعف در کارگردانی را بیشتر نشان می دهد. در نماهای طولانی مخاطب فرصت بیشتری برای دیدن نقاط ضعف کار دارد و این ریتم کند نه تنها به فیلم کمکی نکرده است بلکه قدرت تأثیرگذاری آن را با توجه به بازی های غیر عمیق و معمولی بازیگران کاهش داده است. با این حال بازی علی باقری قابل ستایش است به خصوص در نمایی که مجبور به پیاده روی در سرمای کوهستان می شود. فیلم هرچند نقاط ضعف فراوانی دارد ولی توانسته مخاطب را برای نشستن پای فیلم و دیدن پایان داستان تحریک کند. این فیلم از نظر من ویزگیهای یک فیلم سینمایی را دارا نیست و بیشتر کیفیتی تلویزیونی و محتوایی داورپسند دارد.