حامد عابدین زاده ادامه می دهد: زبان ناشنوایان، زبان طبیعی مثل زبان اشاره ایرانی است؛ زبان اشاره ایرانی توسط محققان و زبان شناسان فرهنگستان فرهنگ و ادب فارسی و دانشگاه آزاد اسلامی و تشکل های غیر دولتی که همگی با یک صدای واحد،زبان اشاره ایرانی را به عنوان زبان ناشنوایان تأیید کردند، مورد تأیید و تأکید قرار گرفته است.

وی افزود: صدا و سیما به صورت جدا از ناشنوایان درحال استفاده از زبان فارسی اشاره ای است که هیچ کدام از ناشنوایان از آن استقبال نمی کنند و از ترجمه های آن ها نمی توانند استفاده ای ببرند؛ ارائه خدمت به ناشنوایان به گونه‌ای است که این گروه از انتقال مفاهیم از طریق رسانه ملی راضی نیستند و معتقدند زبان اشاره مورد استفاده در تلویزیون را متوجه نمی‌شوند.

مدیرعامل شبکه ملی تشکل های مردم نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی ادامه داد:به اعتقاد فعالان جامعه ناشنوایان آنچه در صدا و سیما ارائه می‌شود، زبان اشاره نیست، بلکه زبان فارسی است که با شکل و شمایل اشاره نمایش داده می‌شود و این با زبان اشاره‌ ناشنوایان تفاوت دارد و به اعتقاد این گروه مترجمی باید این کار را انجام دهد که کارش مورد تأیید جامعه هدف باشد.

وی با اشاره به اینکه به نظر می‌رسد تحریریه‌ اخبار ناشنوایان در صداوسیما با زبان اصلی و فرهنگ ناشنوایان ایران ناآشنا است، تصریح کرد: بیشتر جامعه ناشنوایان ایران نسبت به استفاده از زبان اشاره غیرمفهوم به جای زبان اشاره ایرانی در برنامه‌های صداوسیما معترض هستند و این موضوع لزوم بازنگری جدی در این زمینه را یادآور می‌شود.

وی افزود:تفاوت زبان فارسی اشاره ای با زبان اشاره ایرانی این است که زبان اشاره ایرانی دستور زبان مستقل دارد و این ویژگی خاص خودش است، چرا که گرامر، قواعد، دستور زبان، واژگان، اصطلاحات و...همه اینها را به صورت مستقل دارد.

وی با تأکید بر اینکه زبان فارسی، انگلیسی، ترکی و... هرکدام گرامر خاص خودش را دارد که زبان اشاره ایرانی هم از این قاعده مستثنی نیست، افزود:متأسفانه تنها سه نفر در تلویزیون برای میلیون ها ایرانی و جامعه  ناشنوایان ایرانی تصمیم می گیرند؛ مسئولان باید به صورت بی طرفانه و با تحقیق به خواسته مخاطبان عمل کنند، اما در صدا و سیما هیچ وقت این طور نبوده است.

وی تاکید کرد: صدا و سیما وظیفه دارد بر طبق قانون، زیرنویس برای افراد دارای معلولیت و افراد کم شنوا و ناشنوا قرار دهد،اما متأسفانه به صورت مستقل و خود مختار تصمیم می گیرد و برای انتخاب مترجم با تشکل هایی مثل شبکه ملی و تشکل های دیگر مشورت نمی کند.در مورد زیر نویس فارسی برای جامعه ناشنوایان تعاریفی  شده، اما تاکنون به اجرا نرسیده است و با پیگیری شبکه ملی تشکل های مرم نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی و سازمان بهزیستی قول هایی داده شده  که قرار است در سال ۱۴۰۲ برای تمام فیلم ها و سریال ها  بتوانیم یکسری زیرنویس هایی قرار دهیم  و همچنین اخباری که وجود دارد به صورت حضور مترجم باشد که امیدواریم مسئولان به قول خودشان عمل کنند.

وی همچنین اظهار داشت: از مسئولان صدا و سیما تقاضا داریم برای انتخاب مترجم برای اخبار ناشنوایان و یا هرکدام از برنامه ها، با شبکه ملی تشکل های مردم نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی که برای یکپارچه سازی فعالیت ها و ایجاد اتحاد وایجاد یک صدای واحد فعالیت می کنند، مشورت کند تا بتوانند به خواسته به حق ناشنوایان برسند و ضعف صدا و سیما را از بین ببرند.

عابدین‌زاده با بیان اینکه پس از سال‌ها، برنامه های صدا و سیما برای ناشنوایان مناسب‌ سازی نشده است و مخاطبان آن از این رسانه‌ ملی محروم هستند، ادامه داد: نبود مترجم به زبان اشاره ایرانی طبیعی و نبود زیرنویس برنامه‌های تلویزیونی، موجب دور شدن مخاطبان ناشنوا از رسانه‌های ملی شده است.

وی گفت: در طول سالیان گذشته مسئولان امور معلولان وابسته به سازمان بهزیستی با ارسال نامه به صدا و سیما، پیشنهادها و نیازهای جامعه معلولان بویژه ناشنوایان را عنوان کرده اند، اما هیچ‌ گونه کاری برای رفع نیازهای آن ها صورت نگرفته و این نامه‌ها همواره بدون پاسخ باقی مانده است.