به همین دلیل اهمیت دسترسی به خدمات دندانپزشکی به ویژه در خصوص طبقه محروم و نیازمند جامعه بیش از پیش احساس می‌شود.۲۳ فروردین که به عنوان روز دندانپزشک نام‌گذاری شده، فرصت مغتنمی است برای پرداختن به موضوع «ارائه خدمات داوطلبانه دندانپزشکی به طبقات محروم و نیازمند جامعه».
بخش قابل توجهی از این نیاز را گروه‌های داوطلب و مؤسسه‌های خیریه پاسخ می‌دهند.
محمد پارسیون، دانش‌آموخته دکترای حرفه‌ای دندانپزشکی است که از سال ۱۳۷۹ تاکنون در حوزه‌های حرفه‌ای و صنفی مربوط به دندانپزشکان مسئولیت‌هایی داشته و از جمله متخصصانی است که در سال‌های اخیر با فعالیت داوطلبانه در تشکل‌های مردم‌نهاد حوزه سلامت به خدمت‌رسانی به طبقات محروم و نیازمند جامعه مشغول است و در حال حاضر نیز دو پایگاه «تبسم امید» و «نورآوران سلامت» را با مشارکت تعداد زیادی از همکاران داوطلب دندانپزشک در راستای ارائه خدمات رایگان دندانپزشکی به نیازمندان با همکاری استادان و پیشکسوتان این حرفه مدیریت می‌کند.
گفت‌وگوی ما با وی به شرح بیشتری از خدمات داوطلبانه دندانپزشکی به محرومان و نیازمندان اشاره دارد.

از انگیزه تان برای خدمات داوطلبانه دندانپزشکی برایمان بگویید
ارائه خدمات داوطلبانه برای همه پزشکان و کادر درمان یک تکلیف انسانی است و اگر غیر این باشد جای پرسش دارد. حال در کنار این تکلیف ممکن است افراد بازخوردها و دریافت‌های متفاوتی را در این سبک کار یا به تعبیر صحیح‌تر نوع خدمت تجربه کرده باشند که موجب افزایش انگیزه آن‌ها برای درمان بیماران نیازمند شده باشد. به عنوان مثال فردی رضایت حضرت حق را دنبال می‌کند، فردی دیگر به وظایف انسانی تعریف شده در جامعه و روابط اجتماعی اشاره می‌کند و گروهی نیز صرف‌نظر از اعتقاداتی که دارند به دنبال یک حال خوب هستند و آن را در کمک به بیماران نیازمند تجربه می‌کنند. بنابراین با توجه به اینکه طی سال‌های اخیر با صدها نفر از همکاران داوطلب ارائه خدمات درمانی رایگان به بیماران مناطق محروم، معلولان و سالمندان همکاری کردم، بیشتر آن‌ها مهم‌ترین انگیزه خود از ارائه خدمات داوطلبانه دندانپزشکی را احساس خوبی که از رضایت بیماران بدست می‌آورند عنوان کرده‌اند که در این حس خوب هم رضایت خداوند و هم کمک به انسان‌های نیازمند نهفته است. همکارانی که فعالیت‌های خیریه‌ای بیشتری در این حوزه دارند، بارها گفته‌اند خداوند خیر و برکت زیادی به آن‌ها عطا فرموده و هر گاه در زندگی مشکلات بر آن‌ها چیره شده و به یک تار مو رسیده‌اند، یقین داشته‌اند آن مو از هم گسیخته نمی‌شود و نشده است. آن‌ها این امیدواری را نتیجه دعای خیر بیماران محروم و رضایت خداوند می‌دانند.

خدمات شما و گروه‌های داوطلب در مناطق محروم چه فرایندی دارد؟
خدمات داوطلبانه دندانپزشکی در دو شاخه مهم شکل گرفته است؛ نخست با استفاده از کلینیک‌های سیار و خودروهایی با ابعاد مختلف (از فضای کوچک یک یونیته گرفته تا خودروهایی با فضاهای بزرگ‌تر و به صورت سایت‌های بیمارستانی با چند یونیت) انجام می‌شود و همکاران ما از طریق نهادهای مطلع از نیاز مردم مناطق محروم و مرزی کشور به خدمات دندانپزشکی، به آن مناطق اعزام می‌شوند. اما شاخه دوم مراکز ثابت ارائه خدمات داوطلبانه دندانپزشکی است که اغلب بر حاشیه شهرها و مراکز نگهداری از مددجویان سازمان بهزیستی و یا افراد زیر پوشش کمیته امداد تمرکز دارند و با هماهنگی نهادها و سازمان‌های ذکر شده افراد نیازمند دریافت خدمات دندانپزشکی به این مراکز مثل مرکز «تبسم امید» در تهران ارجاع داده می‌شوند و همکاران ما خدمات درمانی دندانپزشکی مورد نیاز این بیماران را به صورت کاملاً رایگان ارائه می‌دهند. به طوری که در یکی از این مراکز ثابت که در تهران مستقر است هر ماه ۲۰۰ همکار دندانپزشک داوطلبانه در شیفت‌های مختلف بیماران را درمان می‌کنند. 

فعالیت دندانپزشکان در گروه‌های ارائه خدمات داوطلبانه چگونه است؟
بعضی از همکاران ما علاوه بر زمانی که صرف درمان داوطلبانه بیماران می‌کنند، به لحاظ مالی نیز در تأمین تجهیزات و مواد مصرفی دندانپزشکی مشارکت دارند و برخی نیز نذورات خود را در قالب قبول شیفت بیشتر و یا پرداخت مبلغی مشخص به این مراکز اختصاص می‌دهند. 
البته بخش دندانپزشکی در بعضی از نهادهای حمایتی جزئی از مجموعه آن‌ها محسوب و تجهیزات و لوازم مصرفی دندانپزشکی توسط این نهادها تأمین می‌شود و بنا بر درخواست آن‌ها همکاران داوطلب ما برای ارائه خدمات درمانی دندانپزشکی به این بخش‌ها اعزام می‌شوند اما برخی مراکز به صورت اختصاصی و به عنوان یک سازمان مردم‌نهاد برای ارائه خدمات درمانی تخصصی توسط تعدادی از دندانپزشکان ثبت شده است و طبق تعریف و ظرفیتی که دارند به همه گروه‌های نیازمند، خدمات دندانپزشکی رایگان ارائه می‌کنند.
 بنابراین با توجه به اینکه مراکز ارائه خدمات داوطلبانه دندانپزشکی به صورت مستقل فعالیت دارند و خودگردان اداره می‌شوند، به هیچ نهادی وابسته نیستند و بودجه‌ای از دولت دریافت نمی‌کنند. با این حال به دلیل وضعیت اقتصادی و مشکلاتی که طبقات محروم جامعه با آن مواجه هستند و همچنین گران بودن مواد مصرفی دندانپزشکی و اهمیت بهداشت و سلامت دهان و دندان در نظام سلامت کشور هزینه‌ای از هیچ یک از بیماران دریافت نمی‌شود. در واقع هزینه این مراکز از طریق همکاران دندانپزشکی که به این مراکز اعتماد دارند و برخی از خیران حوزه سلامت تأمین می‌شود. به طوری که بعضی از همکاران ما هر ماه مبلغ معینی را (از ۱۰۰ هزار تا ۵ میلیون تومان) به حساب مرکز واریز می‌کنند، ضمن آنکه برخی خیران نیز در تهیه و خرید تجهیزات و لوازم مصرفی دندانپزشکی با این مراکز همکاری دارند. 

خبرنگار: اعظم طیرانی