مسعود سلامی فیلمبردار فیلم سینمایی «سه کام حبس» به کارگردانی سامان سالور که پس از چهار سال وقفه همزمان با عید فطر امسال روانه پرده سینماها شده است، درباره تازهترین فعالیتهای سینمایی خود گفت: وضعیت تولید در سینمای کشور در حالت نیمهتعطیل قرار دارد و بسیاری از همکاران ما هم در حال کار در سریالهای خانگی هستند. این وضعیت، وضعیت جذابی برای سینمای ایران نیست!
وی ادامه داد: اینگونه نیست که شخصاً مخالف کار در سریالهای خانگی باشم و اتفاقاً بهدنبال این هستم که پروژه مناسبی در این مدیوم پیش بیاید و کار کنم. به نظرم اینکه این روزها همه مشغول کار در پروژههای خانگی هستند اتفاق خوبی است و اصلاً هم اشکالی ندارد. بهویژه که کیفیت تولید سریالهای خانگی این روزها بسیار بالا رفته است. سریالی مانند «آکتور» امروز استانداردی دارد که در برخی از پروژههای سینمایی هم وجود ندارد. سریالی که هم بودجه مناسبی برای تولید داشته و هم عوامل حرفهای در آن گردهم آمدهاند و خروجی خوبی هم داشته است.
احساس میکنم سینما در حال مرگ است
سلامی افزود: اینکه در عرصه سریالسازی بتوانی کار استاندارد ارائه بدهی بسیار خوب است اما از طرف دیگر شخصاً نگران حال سینما هم هستم. به نظر میرسد این روزها شاهد هیچ تلاشی از سوی مسئولان، دولت و حتی خود سینماگران برای حفظ سینما نمیشود! احساس میکنم سینما در حال مرگ است و روزهای آخر خود را سپری میکند و گویی هیچکس احساس نگرانی نمیکند که لااقل آن را احیا کند!
زمانی اگر یک فیلم سینمایی قاچاق میشد، سینماگران مقابل سازمان سینمایی و وزارت ارشاد تحصن میکردند اما امروز دیگر شاهد چنین اتفاقهایی نیستیم و به همین دلیل است که احساس میکنم دیگر کسی دلش برای سینمای ایران نمیتپد
این فیلمبردار سینما ادامه داد: همین روزها فیلم «سه کام حبس» از کارهای من در حال اکران در سینماهاست اما پیش خودم فکر میکردم که در خیلی از شهرستانها سینماها تعطیل شده است و گویی مردم رغبتی برای تماشای فیلم در سالن سینما ندارند. همه به ویاودیها و شبکه خانگی رو آوردهاند و متأسفانه برخی فیلمها و سریالها را هم از طریق ماهواره تماشا میکنند.
وی بیان کرد: متأسفانه در این زمینه اصلاً فرهنگسازی مناسبی صورت نگرفته و به همین دلیل شاهدیم فیلم «جنگ جهانی سوم» که در حال اکران در سینماهای کشور است، همزمان در شبکههای ماهوارهای و کانالهای تلگرامی هم در حال پخش است و گویی برای هیچکس هم هیچ فرقی نمیکند! زمانی تلاش میکردند لااقل از منظر شرعی مسائل حرام و حلال را در زمینه مصرف اینگونه محصولات نمایشی برای مردم تبیین کنند. برخی حتی از منظر انسانی روی این موضوع کار میکردند اما گویی دیگر برای هیچکس این مسائل مهم نیست.
سلامی گفت: زمانی اگر یک فیلم سینمایی قاچاق میشد، سینماگران مقابل سازمان سینمایی و وزارت ارشاد تحصن میکردند اما امروز دیگر شاهد چنین اتفاقهایی نیستیم و به همین دلیل است که احساس میکنم دیگر کسی دلش برای سینمای ایران نمیتپد و این اتفاق بسیار وحشتناک و خطرناکی است!
وی افزود: سینما جایی است که همه ما با یک دنیا آرزو به آن وارد شدهایم و عاشق فیلم دیدن در سالن تاریک سینما بودیم اما مدتهاست که وقتی از آدمها میپرسم آخرین باری که به سینما رفتهاید چه زمانی بوده است، خیلیها برای پاسخ، فکر میکنند تا به یادشان بیاید! انگار خود سینماگران هم دیگر سینما نمیروند! حتی من که سال گذشته به جشنواره فجر نرفتم، مدتهاست که در سالن سینما فیلم ندیدهام. درباره خودمان دارم صحبت میکنم تا بعد به مردم برسیم. این همان مسئلهای است که من آن را مرگ سینما میدانم و به نظرم خیلی خطرناک است!
«سه کام حبس» را در شهر خودم نمیتوانم اکران کنم!
این فیلمبردار سینما با اشاره مجدد به آغاز اکران فیلم «سهکام حبس» گفت: در کلانشهری به نام اراک که خود من در آن به دنیا آمدهام، هیچ سالن سینمایی وجود ندارد که فیلم خود من در آن اکران شود. این یک فاجعه است که تمام سینماهای اراک تعطیل شده است و من نمیتوانم فیلمم را در شهر خودم اکران کنم. زمانی در دهه هفتاد پنج سالن سینما در این شهر فعال بود و خود من از این سینما به آن سینما میرفتم و فیلم میدیدم اما امروز دیگر سینمایی وجود ندارد. آنقدر مسئولان سینما هم درگیر مسائل حاشیهای شدهاند که گویی اصل ماجرا برای هیچکس دیگر مهم نیست.
سلامی درباره فیلم «سه کام حبس» هم گفت: این فیلم محصول سال ۹۸ است و تابستان آن سال بود که ما این فیلم را کار کردیم اما بلافاصله بعد از جشنواره همان سال، دوران کرونا آغاز شد و فیلم امکان اکران عمومی بهدست نیاورد. سال گذشته هم زمانی که تصمیم به اکران این فیلم گرفته شد، شرایط جوی جامعه به گونهای نبود که فیلم را اکران کنیم. چند روز پیش که برای کارهای لابراتواری فیلم را مجدد دیدم، احساس میکنم هنوز فیلم بسیار سرپا و تازه است و بهخوبی قصه خود را تعریف میکند.
وی در پایان بیان کرد: هر چند «سهکام حبس» فیلم شادی نیست و نمیتوان توقع داشت مانند «فسیل» فروش داشته باشد اما قطعاً فیلمی است که حرفهایی برای گفتن دارد و بهشخصه آن را بسیار دوست دارم. بازی سرکار خانم ایزدیار، سرکار خانم حسنپور و جناب آقای تنابنده در فیلم بسیار درخشان است و خودم هم بهعنوان فیلمبردار کارهایی را در زمینه رنگ فیلم انجام دادهام که برای خودم دوستداشتنی است. فکر میکنم این فیلم اگر چند سال پیش اکران میشد، قطعاً مخاطبان بسیار بیشتری از آن استقبال میکردند اما در شرایط امروز که اساساً مردم کمتر به سینما میروند، امیدواریام این است که فیلم دیده شود. کاش همه فیلمها فروش خوب داشته باشند و شاهد تپش مجدد قلب سینما باشیم.
نظر شما