محمدحسین مروج کاشانی:«... این که چرا بعضی از انسانها معلم شده اند را نمی دانم، اما همین قدر می دانم که تا در این راه عاشق بچه ها، عاشق سرنوشت آنها و عاشق یاد گرفتن و یاد دادن نباشی، نمی توانی مسیر تعلیم و تربیت و معلّمی کردن را درست بپیمایی، هرچند که مُدّعی این کار باشی و پای دراین راه نهاده باشی....».

اینها بخشی از سخنان «نجمه توکلی»، یکی از همین معلم های دلسوز شهرمان است که با عشق و علاقه، پای در این راه نهاده است. او 46 ساله و دانش آموخته مقطع تحصیلی کارشناسی ارشد دررشته الهیّات است وهم اکنون با سابقه ده سال خدمت، به عنوان دبیر دروس معارف ، فلسفه و منطق در واحد شماره یک  دبیرستان دخترانه امام رضا(ع) وابسته به بنیاد فرهنگی رضوی،  واقع در منطقه شهرک شهید رجایی مشهد، مشغول فعالیت است.

وقتی ازاو  پرسیدم چرا معلم شدید؟ در پاسخ گفت:«... جواب کلیشه ای نمی دهم و شاید باورتان هم نشود، ولی من واقعا دوست دارم به بچه ها و دانش آموزان کمک کنم. همانطور ی که معلمانم برایم زحمت کشیدند، من هم باید برای نسل بعدی زحمت بکشم و ادای دین کنم...». به مناسبت روزمعلم، بخش هایی از گفت و گوی خبرنگار قدس با وی را درادامه دنبال کنید.

*معلمی در محضرعالم آل محمد(ص) شیرین ولی مسئولیت آور است

از همان دوران تحصیل در دبیرستان و دانشگاه، با نام مدارس امام رضا(ع) وابسته به آستان قدس رضوی آشنا شدم. می دانستم که در این مدارس و به خاطر انتساب به تشکیلات آستان مقدس حضرت رضا(ع)، خیلی به موضوع تعلیم و تربیت دانش آموزان اهمیت می دهند. ضمنا هرجا که نام و یاد حضرت امام هشتم(ع) باشد، برکت و تبرک و تیمُّن و در عین حال مسئولیت و توجه و دقت هم هست. اما فکر نمی کردم که روزی توفیق حضور دراین مدارس و خدمت برای دستگاه امام رضا(ع) را داشته باشم.

اواخر شهریورماه سال1392 بود که برای درخواست همکاری با مدارس امام رضا(ع) به واحد شماره یک  دبیرستان دخترانه امام رضا(ع) وابسته به بنیاد فرهنگی رضوی ، واقع در منطقه شهرک شهید رجایی مشهد،خیابان حُرّ آمدم.اواخر شهریورماه بود و مدرسه هم شلوغ بود، دانش آموزان، والدین و معلمان و مسئولین مدرسه درحال تکاپو و رفت وآمد بودند. یادش بخیر، من وقتی وارد دفتر مدیر دبیرستان شدم، گوشه ای ایستادم. خانم حمیدی در آن موقع مدیریت این واحد را برعهده داشتن دو من ایشان را نمی شناختم.وقتی سرشان کمی خلوت شد، درخواست کتبی همکاری با این مجموعه را به ایشان تقدیم کردم. ایشان هم با روی خوش با من برخورد کردند و درخواست من را برای مسئولان بنیاد فرهنگی رضوی جهت بررسی و اظهار نظر، ارسال کردند. به لطف خداوند و عنایات امام هشتم(ع) و پس از طی شدن مراحل اداری و سازمانی و... با درخواست همکاری  من موافقت شد و از مهرماه سال1393 در این واحد آموزشی توفیق خدمت دارم.

راستش را بخواهید، کارکردن در مدارس امام رضا(ع) هم شیرین و هم سخت است. شیرین بخاطر انتساب این مدارس به نام مقدس امام رئوف حضرت ثامن الحجج(ع) است و انسان در این مدارس احساس می کند دارد به تشکیلات امام هشتم(ع) خدمت می کند. خادمی امام رضا(ع) تنها مخصوص به بارگاه و حرم مطهر ایشان نیست، البته من که لایق نیستم ولی به نظر خودم، همکارانم دراین مدارس، «خادم علمی» تشکیلات منسوب به امام هشتم(ع) هستند، اصلا مدارس امام رضا(ع)، به عنوان حریم علمی عالم آل محمد(ص) شناخته می شوند.

*مسیرعاشقی از خیابان «شهید دکتر بهشتی» تا «خیابان حُّر» به عشق معلمی

حدود ده اسال است که در این واحد، واقع در منطقه شهرک شهید رجایی، «خیابان حُّر»، مشغول خدمت هستم. منزل مسکونی و محل زندگی من و همسرم و فرزندانم در خیابان شهید دکتر بهشتی(ره) در نزدیک خیابان کوهسنگی مشهد و در یک منطقه شهری با امکانات متوسط به بالا واقع است و من این مسیر را هر روزه طی می کنم و برای خدمت و انجام وظیفه به این دبیرستان دخترانه دراین منطقه از حاشیه شهر می آیم. راستش را بخواهید من عاشق کارکردن دراین مناطق هستم. مردمی مهربان و خونگرم، دانش آموزان مستعد، کوشا و دوست داشتنی و... واقعا به نوبه خودم اقدام ،اهتمام و تدبیر و دوراندیشی، آستان قدس رضوی در تاسیس این واحد آموزشی در 32 سال قبل یعنی درسال1368 دراین منطقه  را تحسین می کنم.شاید این منطقه از مناطق حاشیه شهر و اصطلاحا «منطقه کم برخوردار» باشد، اما من از کارکردن دراینجا واقعا لذت می برم و اگر به ده سال قبل برگردم، باز هم شغل معلمی و آن هم درهمین منطقه و درهمین واحد آموزشی را انتخاب می کنم... شاید سخن من، حمل بر تعارف ویا خودستایی باشد، اما حقیقت قلبم و احساس درونی خودم را بیان کردم.به قول یکی از پیشکسوتان مدارس امام رضا(ع) «... ما با مردم و دانش آموزان این منطقه هرروزه زندگی می کنیم و خود را جزئی از مردم این مناطق می دانیم....». خلاصه کلام اینکه ازخیابان بهشتی تا  خیابان حر برای من  تنها طی کرن یک مسافت و راه نیست، بلکه یک مسیر عاشقی است و آن هم به عشق یک هدف یعنی ، معلمی برای بچه ها و دانش آموزان.