به گزارش قدس آنلاین، بلرام شکلا، استاد دانشگاه و شاعر، از جمله چهره‌های جوان فعال در حوزه زبان و ادب فارسی در هندوستان است. تاکنون سروده‌های متعددی از او در نعت حضرت رسول(ص) و ستایش اهل بیت(ع) منتشر شده که با استقبال خوب مخاطبان فارسی‌زبان همراه شده است. 

کتاب «زعفران و صندل» آخرین اثر او به زبان فارسی است که دربردارنده مجموعه‌ای از غزلیات او در موضوعات مختلف فرهنگی و آیینی است. شکلا با وجود آنکه بر آیین هندو است، در کتاب خود سروده‌های متعددی در موضوعات مختلف آیینی از جمله علوی، رضوی، عاشورایی و نبوی ارائه کرده که نشان‌دهنده آشنایی او با فرهنگ اسلامی و ایران است. این کتاب که توسط مؤسسه شاعران پارسی‌زبان به چاپ رسیده، اخیراً با استقبال فارسی‌زبانان برای سومین‌بار بازچاپ شده است.

به دور بودن از تکلف و گرایش به ساده‌گویی، از جمله ویژگی‌های زبانی شکلا در سروده‌هایش است. او لفظ و معنا را در کنار یکدیگر مورد توجه قرار می‌دهد و همین موضوع، بر غنای شعر او افزوده است. غلامرضا کافی، استاد دانشگاه شیراز، درباره شعر او معتقد است: شعر بلرام شکلا، در نگاه اول ساده است، با هندسه بیرونیِ قرص که گویی الگویی از مهارت داشته است و حقیقتاً هم چنین بوده است. در این هندسه با تکیه به پیش الگوها، هنجار کلام  شایسته و سزامند است؛ به گونه‌ای که تناسب لفظ و معنا بسیار به مقام مساوات نزدیک است.

سخن ساده جانِ بلرام شکلا، الزاماً جانِ ساده‌ای ندارد که هم طعمِ زعفران دارد هم طبعِ صندل. باید گفت چرخش طبع در اشعار بلرام به سوی شعر مقدم طرز هندی بیشتر است. به همین دلیل عناصر ایرانی و بومْ شناسه‌های سرزمین فارسی‌نژادان در آن بیشتر هویدا است. این را از جهت بسامدِ تقریبی می‌گویم. ضمن اینکه اگر چنین نباشد هم، هرگز مشکلی نخواهد بود؛ چرا که هم شاعر آزادیِ محض دارد و هم طبعِ شعر، دیکته‌بردار نیست.

سروده ذیل نمونه‌ای از اشعار شکلاست که در کتاب «زعفران و صندل» آورده شده است:

به من رساند نسیم سحر پیام علی(ع)
برهمنم که شدم چون عجم، غلام علی(ع)

من ضعیف، چگونه به شعر پردازم
کنار معجزه کامل کلام علی(ع)؟

چو کودکی که سخن از معلم آموزد
خوشم که نکته می‌آموزم از مرام علی(ع)

ز بندهای جهان آن زمان رها گشتم
که اوفتاد مرا مرغ دل به دام علی(ع)

مساز بطن خودت را چو گور جانداران
مرا غلام کند این صلای عام علی(ع)