به گزارش قدس آنلاین، ساعد باقری، شاعر معاصر، درباره شعر آیینی اظهار کرد: در مورد اشعار موسوم به آیینی اسم مناسبی انتخاب نشده و لفظ آیینی برای آن جامع نیست، چرا که برخی اشعار مانند شعرهای عاشورایی مناسب یک آیین و مجلس نیست و کسی آن را در نوحه نمی‌خواند.

وی افزود: از طرفی دیگر این اسم همه آیین‌ها را دربرنمی‌گیرد زیرا ممکن است شعری مذهبی باشد اما برای آیینی مناسب نباشد و حتی نمی‌توان به شعرهای مذهبی لفظ معنوی هم داد چون ذهن را به سمت شعرهای عرفانی می‌برد بنابراین باید برای آن یک اسم انتخاب شود.

این شاعر ملی در مورد وضعیت شعرهای مذهبی یا موسوم به آیینی ابراز کرد: با توجه به تجربه‌های پیشین، امید به آینده شعر جوان‌ها خیلی بالاست. در شعر موسوم به آیینی در مقایسه با برخی دوره‌ها، اکنون شاعران اول برادری خود را در عرصه شعر ثابت کردند و بعد برای ثبت‌نام خود بین شاعران آیینی طلب میراث می‌کنند.

وی یادآور شد: در گذشته دوره‌هایی را شاهد بودیم که افراد عکس‌المعل اعتراضی خود را در شعرهایی نشان می‌دانند که در آنها دست انداختن مقدسات رواج داشت و ناشی از حال بد جامعه بود. حتی این موضوع در کنگره شعر جوان خود را نشان داد و افراد شعرهایی می‌خواندند که حال بد روحی و روانی جامعه را به تصویر می‌کشید.

باقری با بیان اینکه اکنون مواردی را نمی‌بینیم که هنر افراد دست‌مایه عکس‌العمل انفعالی باشد، افزود: حتی اگر مباحث فلسفی به شعر راه پیدا کند، ممکن است مباحثی از تردید در آن دیده شود اما باز هم شعر است و سبکی دارد که به جای عکس‌العمل انفعالی، گفت‌وگوی شعری شکل می‌گیرد.

وی از تعبیر شعرهای کف‌گیری برای برخی اشعار استفاده کرد و گفت: شعرهای اعتراضی گاهی در جمع‌های دانشجویی خوانده می‌شود و خیلی برای آن دست می‌زدند و مشخص است این اشعار حاصل یک پس‌زمینه ذهنی و اعتراض است البته آن زمان شعرهای آیینی هم در پاسخ به این جریان سروده می‌شد که آن هم ناشی از یک حرکت انفعالی بود.

این شاعر ملی با اشاره به اینکه اکنون سلامت نسل جوان بیشتر شده و کمتر اشعاری حاصل از انفعال و جوگیری می‌سرایند و حرف حساب آن‌ها معلوم است، بیان کرد: البته منظور من این نیست که در آن زمان همه شعرها بد و اکنون همه چیز خوب است اما جریان جوان شعر کشور جریانی رو به تعالی است.

وی در مورد آسیب شاعران جشنواره‌ای بیان کرد: شعر جشنواره‌پسند یکی از آسیب‌های شعر کشور است، به طوری که افراد با شناخت داورها می‌توانند شعری با طبع داوران بسرایند و فردی را سراغ دارم که با یک شعر در چهار جشنواره جایزه گرفت.

باقری توصیه کرد: جشنواره‌ها نباید به نشستن و گفتن و برخاستن محدود شود. پیشنهاد من این است که داوری در اتاق شیشه‌ای انجام شود و افراد نقد آثار را بشنوند و مطمئن باشند که همه آثار آن‌ها دیده شده است.

منبع: ایکنا

انتهای پیام/