در این طرح، کشورهای اروپایی به دلیل درگیر بودن در جنگ اوکراین و با اتهام دروغ حضور ایران در جنگ مذکور قرار است به پشت صحنه بروند و کشورهای منطقه را به میدان بفرستند. این طرح همان پلن  جایگزین ۱+۵ و بازی با مهره‌های نیابتی است. در این طرح قرار است علاوه بر حفظ تحریم‌ها علیه ایران، منافع رژیم صهیونیستی نیز در منطقه تأمین بشود. برخی بر این باور هستند که اساساً سیاست آمریکا خروج از منطقه غرب آسیا و تمرکز در تقابل با چین در تایوان است. این یک گزاره منطقی است که اگر محقق شود، پرونده برجام به‌صورت منطقه‌ای و غیرمستقیم توسط غرب در دستور کار قرار می‌گیرد. این یعنی بازی برجامی اما با لباس و پوشش کشورهای عربی. با این اوصاف قطعاً طرف مقابل در چند سطح با ایران بازی خواهد کرد.  سطح اول:  ادامه روند معادله با حاصل جمع اندک میان ایران و آمریکا تا پایان دوره ریاست‌جمهوری بایدن خواهد بود. سطح دوم: اقدامات پشت پرده غرب و گسترش عادی‌سازی روابط رژیم صهیونیستی و لابی آن‌ها با کشورهای عربی که مدتی است رو به ضعف گذاشته است. سطح سوم: غرب تلاش برای کنشگری کشورهای منطقه علیه ایران در مسائلی چون هسته‌ای و حفظ نگرانی‌ها از قدرت ایران را تشدید خواهد کرد. سطح چهارم: ضمن واپایش‌های سخت‌گیرانه برنامه هسته‌ای ایران، برای جلوگیری از غنی‌سازی پلوتونیوم و همچنین انتقال غنی‌سازی‌های بالای ۶۰ درصد به خارج از کشور اقدام جدی تری را در دستور کار قرار دهند. در این میان واکنش جبهه غرب و رژیم صهیونیستی به فشار به ایران این‌گونه ارزیابی می‌شود که غرب به دنبال یک طراحی 
برد-برد با اهداف راهبردی براندازی جمهوری اسلامی ایران است. کاخ سفید به دنبال طراحی روشی است تا بتواند از رویکرد ایران و نیازها و اهداف جدیدش در برنامه گسترش روابط با شرق و تعامل جدی با همسایگان و منطقه، علاوه بر اعمال تحریم‌های سخت‌تر از گذشته، اقدامات عملیاتی خرابکارانه در داخل ایران و همچنین انزوای ایران را تقویت کند تا بتواند تهران را وادار به پذیرش تعهدات و مفاد برجام اولیه که به شکست منتهی شد، کند.  در صورتی که آمریکایی‌ها موفق به اجرای چنین طرحی نشوند،  به سراغ برنامه‌های مخرب با هدف برهم‌زدن توافق میان ایران و کشورهای منطقه به‌خصوص کشورهای عربی خواهند رفت. بنابراین، اقدامات پیش‌دستانه برای ایران در کوتاه‌مدت البته با بررسی راهبردی دقیق‌تر قابل تصور است. یک سال آینده فرصت مناسب برای جمهوری اسلامی ایران و کشورهای منطقه غرب آسیا برای ایجاد یک سپر دفاعی، امنیتی، اقتصادی و... با معاهدات و پیمان‌های جمعی است تا درگیر بحران‌های آینده نظام بین‌الملل نشوند. ایران و کشورهای منطقه به‌ویژه عربستان سعودی می‌توانند در میان‌مدت با تعامل در زمینه فعالیت‌های هسته‌ای ضمن کسب اعتماد  متقابل بهره‌وری اقتصادی نیز ایجاد کنند. فرجام پیشنهاد نویسنده در این سطور، گسترش روابط دیپلماسی علمی در زمینه هسته‌ای با عربستان سعودی و سایر کشورهای حوزه خلیج فارس است که  می‎تواند پایه‌گذار منطقه‌ای قدرتمند هسته‌ای با ویژگی‌های ممتاز صلح‌آمیز در سطح بین‌الملل باشد.