به گزارش قدس آنلاین، مهاجرت معکوس تدریجی از نرم افزار زوم به اتاق های اداره ها در حال وقوع است. شرکت‌های حوزه وال‌استریت در احضار کارمندان به دفاترشان بسیار قوی عمل کرده اند، و در ماه‌های اخیر حتی بسیاری از غول‌های فناوری مانند اپل، گوگل و متا نیز از کارکنان خود خواسته‌اند حداقل سه روز در هفته را در دفاتر کار خود حضور داشته باشند. برای علاقه مندان کار از خانه، به نظر می رسد انتقام شرکت ها از این افراد در راه باشد. اما سوال اینجاست مگر بسیاری از مطالعات در طول همه‌گیری کووید-۱۹ نشان ندادند که کار از راه دور اغلب مولدتر از کار در دفتر است؟

متأسفانه برای بسیاری از معتقدان به بهتر بودن دورکاری، تحقیقات جدید عمدتاً در تضاد با این موضوع است و نشان می‌دهد که دفاتر کاری، با وجود تمام نقص‌هایشان، ضروری هستند. یکی از اولین عوامل امیدوارکننده برای علاقه مندان به دور کاری، مقاله ای بود که در سال ۲۰۲۰ توسط ناتالیا امانوئل و اما هرینگتون، دانشجویان دکترای دانشگاه هاروارد منتشر شد. آنها در این مقاله از افزایش ۸ درصدی در تعداد تماس‌های کارمندان یک خرده‌فروشی آنلاین که به جای دفاتر در خانه‌هایشان کار می کردند، خبر می دادند. اما نسخه اصلاح شده مقاله آنها که در ماه می امسال توسط بانک فدرال رزرو نیویورک منتشر شد، بسیار کمتر مورد توجه قرار گرفت؛ جایی که آن ها در مقاله خود اعلام کردند نه تنها شاهد افزایش بهره وری کارکنان دورکار نیستند بلکه ۴ درصد این بهره وری کاهش می باید.

محققان در ابتدا اشتباهی مرتکب نشده بودند بلکه با گذشت زمان داده های دقیق تری از انواع برنامه های کاری دریافت کردند. حالا مشخص شده نه تنها کارمندان وقتی از راه دور کار می کنند به تماس‌های کمتری پاسخ می‌دادند، بلکه کیفیت تعامل آنها نیز کاهش می یابد. آنها در دورکاری مشتریان خود را برای مدت طولانی تری معطل می کنند؛ تعداد بیشتری از مشتریان نیز دوباره با آن ها تماس می گیرند که نشان دهنده حل نشدن مشکلاتشان بوده است.

این بازنگری در ادامه مطالعات دیگری که به نتایج مشابهی رسیده‌اند، جالب تر شده است. دیوید اتکین و آنتوانت اسکوار، که دانشجویان دانشگاه ام آی تی و سامیت شیند از دانشگاه کالیفرنیا هستند، تحقیقی به صورت تصادفی بر کارکنان حوزه داده در هند انجام دادند و بهره وری آن ها در کار دفتری و دورکاری را با هم مقایسه کرده اند. در تحقیق آن ها کسانی که در خانه کار می کردند ۱۸ درصد کمتر از همتایان خود در دفتر بهره وری داشتند. مایکل گیبس از دانشگاه شیکاگو و فریدریک مِنگِل و کریستوف سیمروث، هر دو از دانشگاه اِسِکس، نیز در تحقیق خود نسبت به عملکرد قبلی کارکنان مورد بررسی خود در دفتر، ۱۹ درصد کمتر بودن بهره‌وری را برای این کارمندان دورکار در یک شرکت بزرگ آسیایی تخمین زدند. مطالعه دیگری نشان داده که حتی شطرنج بازهای حرفه‌ای در مسابقات آنلاین، عملکرد ضعیفتری از خود نسبت به مسابقات رودررو نشان داده اند. محقق دیگری نیز با استفاده از محیط آزمایشگاهی ثابت کرد که کنفرانس های آنلاین مانع از تفکر خلاق در کارکنان می شود.

دلایل این یافته ها احتمالاً کسانی را که بیشتر سال های گذشته را صرف کار از روی میز ناهارخوری منزلش کرده است را شگفت زده نخواهد کرد. برای این افراد سخت تر است که از خانه خود تعامل کاری نشان دهند. کارکنانی که در مطالعه فدرال رزرو مورد تحقیق قرار گرفتند و به اداره ها بازگشته بودند از دلتنگی برای اینکه همسایه های آن ها برای کمک به آن ها مراجعه کنند صحبت به میان آورده بودند. محققان دیگری که سوابق ارتباطی نزدیک به شصت و دو هزار کارمند شرکت مایکروسافت را بررسی کرده بودند، مشاهده کردند که شبکه‌های حرفه‌ای درون این شرکت، ایستاتر و منزوی‌تر شده است و کنفرانس های از راه دور تقلید ناشیانه ای از جلسات رودررو است. برای مثال، محققان دانشکده بازرگانی هاروارد به این نتیجه رسیدند که اتاق های مجازی استراحت که به صورت آنلاین توسط بسیاری از شرکت‌ها در طول همه‌گیری کرونا راه‌اندازی شده بود که کارکنان در مورد موضوعات غیر کاری و سرگرمی با هم مکالمه کنند، اغلب با برنامه‌های کاری کارکنان تداخل ایجاد می کرد. رونالد کوز که اقتصاددان است و تحقیقاتش بر ساختار شرکت‌ها تمرکز دارد، همه این مشکلات را نشان‌دهنده افزایش هزینه‌های هماهنگی برای شرکت ها لقب داده است.

انتظار می رود برخی از هزینه های ایجاد هماهنگی برای فراهم آوردن شرایط دورکاری، با عادت کردن مردم به آن کاهش یابد. از سال ۲۰۲۰، بسیاری از کارکنان در استفاده از نرم افزارهای کار آنلاین مثل Zoom، Webex، Teams یا Slack ماهر شده اند؛ اما هزینه های دیگری ممکن است در طول زمان برای شرکت ها افزایش یابد که شامل توسعه نیافتگی سرمایه انسانی آن ها می شود. در مطالعه‌ای که بر روی مهندسان نرم‌افزار انجام و در ماه آوریل منتشر شد، دکتر امانوئل و هرینگتون، همراه با آماندا پالیس، دانشجویان دانشگاه هاروارد، دریافتند که بازخورد رد و بدل شده بین همکاران پس از انتقال به کار از راه دور به شدت کاهش یافته است. دکتر اتکین، اسکوار و شینده نیز در تحقیق خود کاهش نسبی در یادگیری کارکنان در خانه را ثبت کرده ند. آن ها تاکید کرده اند کسانی که در دفاتر کار می کنند، مهارت ها را سریعتر به دست می آورند.

منشأ دیدگاهی که معتقد بود کار از راه دور باعث افزایش بهره وری می شود را می توان در آزمایشی که تقریباً یک دهه قبل از همه گیری کرونا منتشر شد جستجو کرد. تحقیقی که توسط نیکلاس بلوم از دانشگاه استنفورد و همکارانش در سال ۲۰۱۳ منتشر شد. در این تحقیق، کارکنان مرکز تماس یک شرکت مسافرتی آنلاین در چین که اکنون با نام Trip.com شناخته می‌شود، شاهد بهبود عملکرد خود به صورت دورکاری به میزان ۱۳ درصد بوده اند، آماری که امروزه همچنان در برخی از رسانه‌ها به آن استناد می شود. البته در این تحقیق دو شکاف دیده می شود؛ اول اینکه بیش از دو سوم این افزایش بهره وری توسط کارمندانی رقم خورده بود که شاهد افزایش ساعات کاری خود بودند که اصالت این بهره وری را زیر سوال می برد. دوم هم اینکه این شرکت چینی در نهایت دورکاری کارکنانش را متوقف کرد، چون کارمندان دورکار این شرکت نمی توانستند ارتقاء درجه پیدا کنند. در سال ۲۰۲۲، دکتر بلوم دوباره روی سایت Trip.com تحقیق کرد، و این بار تمرکز خود را بر روی بررسی اثرات کار به صورت ترکیبی از دورکاری و حضور در دفتر کارکنان این سایت گذاشت، اما نتایج تأثیر ناچیزی بر بهره وری داشت، اگرچه کارکنان ساعات طولانی تری را کار می کردند.

هزینه رضایت

جنبه های دیگری در کار (و زندگی) بیشتر از تنها جنبه بهره وری دخیل است. شاید بزرگترین مزیت کار از راه دور این باشد که کارکنان شادتر و راضی تری را به وجود می آورد. در این روش مردم زمان کمتری را صرف رفت و آمد خود می کنند، که از نقطه نظر آنها ممکن است باعث افزایش بهره وری شود، حتی اگر سنجش های معمول نتواند این بهره وری را تشخیص دهد. افراد دورکار راحت‌تر می‌توانند فرزندان خود را به مدرسه ببرند و آن ها را به خانه برگردانند و در قرار ملاقات‌های خود مخصوصا در حوزه درمان شرایط بهتری خواهند داشت. همینطور برخی از کارها به ویژه آنهایی که برای مدت طولانی نیاز به تمرکز ثابت دارند اغلب می توانند راحت تر از خانه انجام شوند تا در دفاتر کاری، و همه اینها توضیح می دهد که چرا بسیاری از افراد دورکاری را ترجیح می دهند.

در واقع، چندین نظرسنجی نشان داده است که کارکنان مایل به پذیرش کاهش دستمزد برای داشتن گزینه کار از خانه هستند. به نوبه خود، داشتن کارکنان راضی تر با دستمزد کمتر، ممکن است معامله خوبی برای مدیران شرکت ها باشد. بنابراین، برای بسیاری از افراد، آینده حوزه کار شامل ترکیبی از کار در دفتر و دورکاری (کار هیبریدی) باقی خواهد ماند. با این وجود، تعادل یک هفته کاری برای این افراد احتمالاً به سمت دفتر کار و دور از خانه متمایل ‌شود، نه به این دلیل که رؤسای شرکت ها مازوخیست‌ دارند و دوست دارند کارکنانشان در ترافیک رفت و آمد بمانند، بلکه به این دلیل که مشخص شده بهره‌وری بیشتری در این نوع کار است.

منبع: اکونومیست

مترجم: امیرمحمد سلطانپور